Buzz

Αυτές είναι οι αγαπημένες ταινίες του Τζον Γουότερς για το 2020

στα 10

Και είναι όσο απρόβλεπτες, όσο μας έχει συνηθίσει κάθε χρόνο, ο αγαπημένος μας αιρετικός.

Flix Team
Αυτές είναι οι αγαπημένες ταινίες του Τζον Γουότερς για το 2020

Κανείς δεν περιμένει μια τυπική best of λίστα από τον Τζον Γουότερς, κι αυτό ακριβώς είναι το ωραίο με τις επιλογές του κάθε χρόνο, αλλά φυσικά δεν σημαίνει ότι μέσα στην δεκάδα του δεν θα βρείτε ταινίες που αξίζουν τον κόπο με το παραπάνω. Φέτος διαλέγει έντεκα, αφού υπάρχει μια ισοψηφία στην δέκατη θέση και μας μιλά γι αυτές με τα δικά του, απολαυστικά λόγια.

Δείτε την δεκάδα του Τζον Γουότερς, για την περασμένη κινηματογραφική χρονιά.

1. Butt Boy, Τάιλερ Κόρνακ

Ενα να-σου-πέφτει-το-σαγόνι, ειρωνικό, θεότρελο θρίλερ, για έναν ετεροφυλόφιλο πατέρα που μετά από μια επίσκεψη ρουτίνας στον πρωκτολόγο του, μεταμορφωνεται σε κατα συρροή δολοφόνο και ρουφάει τα θύματά του στον κώλο του, και δεν σας κοροϊδεύω. Πρώτα ένας σκύλος, μετά ένα παιδί και τελικά τον ίδιο τον αστυνομικό που τον καταδιώκει. Το φινάλε λαμβάνει χώρα μέσα στον πρωκτό του ήρωα. Αα, δεν φτιάχνουν πια ταινίες όπως παλιά!


2. Swallow, Κάρλο Μιραμπέλα-Ντέιβις

Τι να σας πω; Λατρεύω τις ταινίες στις οποίες οι άνθρωποι καταναλώνουν ξένα αντικείμενα μέσα από τις σωματικές τους οπές. Αυτό το ψυχολογικού τρόμου φιλμ έχει ως ηρωίδα μια δυστυχισμένη στο γάμο της γυναίκα που έχει την τάση να τρώει βόλους, πινέζες, μπαταρίες και διάφορα οικιακά μικροαντικείμενα, να τα αφοδεύει και μετά να τα εκθέτει ως τρόπαια στο σπιτι της. Η ταινία έχει ακόμη και και ένα χάπι έντ-έκτρωση. Μην ρωτάτε πως και γιατί, απλά δείτε την. Θα δείτε.


3. The Hunt, Κρεγκ Ζόμπελ

Ενα ξεκαρδιστικό πολιτικό-exploitation φιλμ που απεικονίζει έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ κάτι antifa και Proud Boy τύπου ανθρώπους, η οποία μοιάζει σχεδόν προφητική. Η Μπέτι Γκίλπιν σε μια κλιματική σκηνή κερδίζει από μένα την ψήφο μου ως η Καλύτερη Ανεκδιήγητη Ηθοποιός της Χρονιάς.


4. Why Don’t You Just Die!, Κίριλ Σοκόλοφ

Ενα βουτηγμένο στο αίμα ξέφρενο, εμπνευσμένο από τον Ταραντίνο ρωσικό grindhouse κωμικό φιλμ οικογενειακής εκδίκησης, που απαιτεί να τυο δει κανείς μαζί με άλλους μεθυσμένους ή μαστουρωμένους θεατές σε μια αίθουσα. Αχ. Αραγε θα μπορέσουμε να ξαναζήσουμε κάτι τέτοιο;


5. The Audition, Ινα Βάισε

Αυτό το ο Ινγκμαρ Μπέργκμαν-συναντά- την Τζοάνα Χογκ μελόδραμα εμμονής, ψυχαναγκασμού και αυτοκαταστροφής μπορεί να τελειώνει με μια «Bad Seed» ανατροπή, αλλά, το πανέξυπνο σενάριο του, το οποίο δείχνει ότι όλοι οι μουσικοί είναι όντως παράφρονες, θα σας γεμίσει με arty μαζοχιστική εσωτερική ηρεμία.


6. Deerskin, Κουεντίν Ντουπιέ

Η ταινία μόδας της χρονιάς. Ενας άντρας παθιάζεται τόσο με ένα σακάκι με κρόσια που βρίσκει σε ένα μαγαζί με μεταχειρισμένα ρούχα ώστε αποφασίζει να σκοτώσει οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο που θα τολμήσει να μιμηθεί το νέο δικό του λουκ.


7. The Human Voice, Πέδρο Αλμοδόβαρ

Η Τίλντα Σουίντον που δοξάζεται, λατρεύεται και καταδιώκεται από την κάμερα σε μια τριαντάλεπτη δραματουργημένη, υψηλής μόδας και άψογων σκηνικών συναισθηματική κατάρρευση, παραδίδει αγνή κινηματογραφική απόλαυση.


8. True History of the Kelly Gang, Τζάστιν Κερζέλ

Ενα αιματηρό, ομοερωτικό, ιστορικό γουέστερν για μια ομάδα παρανόμων που ντύνονται με γυναικεία ρούχα για να αποπροσανατολίσουν τους αστυνομικούς. Μια αληθινά συγκλονιστική, εκτός ορίων ερμηνεία από τον Τζορτζ ΜακΚέι στον ρόλο του αρχηγού τους, δίνει νέο ορισμό στην έννοια «αντρίλα».


9. American Murder: The Family Next Door, Τζένι Πόπλγουέλ

Αυτό το ντοκιμαντέρ έχει όλο το οπτικό υλικό για να αφηγηθεί μια σκληρή ιστορία ενός αληθινού εγκλήματος δίχως χαζές αναπαραστάσεις, αλλά αυτό που το κάνει ακόμη πιο δυνατό είναι το πόσο καταθλιπτικό είναι, για τον θεατή να ανακαλύπτει, ότι ο γλυκούλης τύπος είναι ο αληθινός δολοφόνος της ιστορίας.


10. Mangrove, Στίβ ΜακΚουίν, The Trial of the Chicago 7 Ααρον Σόρκιν

Δείτε αυτά τα δύο βασισμένα σε αληθινές ιστορίες καταφρόνησης του δικαστηρίου, docudramas, μαζί ως ένα double feature. Το ένα μας πάει πίσω στο 1969 όταν οι ριζοσπαστικοί αμερικάνοι είχαν αίσθηση του χιούμορ και την χρησιμοποιούσαν ως αστεία τρομοκρατία και το άλλο μας δείχνει ότι δεν υπήρχε τίποτα αστείο στους βρετανούς μετανάστες από τις Δυτικές Ινδίες, οι οποίοι ένα χρόνο αργότερα αρνήθηκαν να σταματήσουν να διαδηλώνουν και γάμησαν κι έδειραν. Μετά από αυτό, βγείτε έξω και κινηματογραφήστε τον εαυτό σας να συλλαμβάνεται σε μια διαδήλωση. Θα είστε εσείς η καλύτερη ταινία της χρονιάς.


Δείτε ακόμη: Ο Τζον Γουότερς δωρίζει την εκπληκτική συλλογή του έργων τέχνης στο Μουσείο Τέχνης της Βαλτιμόρης