«Είναι σαν ήρωας του Μαρτσέλο Μαστρογιάννι που κουβαλάει μια ταινία. Είναι κυρίως αυτός. Κουβαλάει την ταινία για 90 λεπτά. Υποθέτω ότι είναι ο "Σχετικά με τον Σμιντ" των πολιτικών ηγετών.»
Ετσι είχε περιγράψει πίσω στο 2003 ο Ολιβερ Στόουν τον Φιντέλ Κάστρο που τελικά θα απαθανάτιζε στο «Comandante», το ντοκιμαντέρ το οποιό δεν βγήκε ποτέ επίσημα στις ΗΠΑ (εκτός από τις προβολές του σε φεστιβάλ όπως αυτό του Sundance και του Σικάγο) και στο οποίο ο ηγέτης της Κούβας θα δήλωνε το θρυλικό «Είμαι δικτάτορας του εαυτού μου και σκλάβος των ανθρώπων».
Διαβάστε ακόμη: Ο Αντι Γκαρσία εκφράζει τη θλίψη του. Οχι για το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, αλλά για το λαό της Κούβας
H πρόθεση του Στόουν ήταν να αποκαλύψει τον άνθρωπο πίσω από τον ηγέτη που οι ΗΠΑ είχαν δαιμονοποιήσει σχεδόν σε ολόκληρη τη θητεία του - από τα μέσα της δεκαετίας του '50, γι' αυτό και ο σκηνοθέτης επέστρεψε δύο φορές τουλάχιστον για να ξανασυναντήσει τον Φιντέλ Κάστρο και να εμβαθύνει στη ζωή της απομονωμένης Κούβας: στο «Looking for Fidel» του 2004 και στο «Castro in Winter» του 2012.
Δείτε εδώ το «Comandante» του Ολιβερ Στόουν και στη σπάνια εκδοχή του με σχολιασμό του ίδιου του σκηνοθέτη:
«Αναζητώντας τον Φιντέλ» («Looking for Fidel») ήταν και ο τίτλος του ντοκιμαντέρ που το 2006 γύρισε ο Λεονάρντο Κορμπούτσι, το οποίο ακολουθεί έναν άντρα που ζει στις ΗΠΑ και αηδιασμένος από την υπερκατανάλωση αποφασίζει να ταξιδέψει μέχρι την Κούβα με σκοπό να συναντήσει τον Φιντέλ Κάστρο. Ενώ πιστεύει ότι θα βρει το χαμένο τόπο της επανάστασης και του σοσιαλισμού, αυτό που ανακαλύπτει είναι ένα πολύ διαφορετικό μέρος γεμάτο θλίψη, κούραση από τις απαγορεύσεις και από την περιορισμένη ελευθερία του λόγου και σκέψης. Το γύρισμα του «Looking for Fidel» ήταν επεισοδιακό, με μέλη του συνεργείου να συλλαμβάνονται και να κλείνονται στις φυλακές
Δείτε εδώ ολόκληρο το «Looking for Fidel» του Λεονάρντο Κορμπούτσι και μια συντμημένη εκδοχή του:
Ο Φιντέλ Κάστρο συμμετείχε ως Φιντέλ Κάστρο σε περισσότερα από 50 ντοκιμαντέρ γύρω από την Κούβα. Πίστευε πάντοτε ότι το σινεμά είναι «η πιο δυναμική και προκλητική μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης και το πιο ευθύ και μαζικό όχημα παιδίας και μεταφοράς ιδεών στο λαό". Το Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Κούβας (ICAIC) ιδρύθηκε τρεις μήνες μετά την επανάσταση και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '60 είχαν στηθεί κινητά σινεμά ακόμη και στις πιο μακρινές περιοχές της κουβανέζικης εξοχής.
Παρά τη λογοκρισία, το κουβανικό σινεμά κατάφερε να δοκιμάσει τα όρια του και να δοκιμαστεί στα όρια του πειραματικού, μιλώντας με αξιοθαύμαστη ειλικρίνεια για τις αντιφάσεις ενός ολόκληρου κράτους και ειδικά για το τι σήμαινε να είσαι γκέι ή θύμα της γραφειοκρατείας, όπως έκανε ο Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα («Death of a Beuraucrat» του 1966, «Memories of Underdevelopment» του 1968, πιο γνωστός για το «Φράουλες και Σοκολάτα» του 1994), ο ίσως σημαντικότερος Κουβανός σκηνοθέτης που κατάφερε να υπηρετήσει την επανάσταση αλλά να είναι και κριτικός απέναντί της.
To 2001 η διάσημη Κουβανή σκηνοθέτης Εστέλα Μπράβο γύρισε το «Fidel», ένα ντοκιμαντέρ στο οποίο διάσημες προσωπικότητες (από τον Χάρι Μπελαφόντε μέχρι τον Νέλσον Μαντέλα και τον Σίντνεϊ Πόλα) μιλούν για τον Φιντέλ Κάστρο:
Ανάμεσα στους ηθοποιούς που υποδύθηκαν τον Φιντέλ Κάστρο στο σινεμά ξεχωρίζουν ο Τζακ Πάλανς στο «Che» του Ρίτσαρντ Φλάισερ από το 1969, ο Ντέμιαν Μπιτσίρ στο «Che» του Στίβεν Σόντερμπεργκ, ο Τζον Κολμπίκα στο «Watchmen», o Γκονζάλο Μενένεντεζ στο «The Lost City» και ο Αντονι ΛαΠάλια στο «Company Men» του 2000.
Ο Τζακ Πάλανς μαζί με τον Ομάρ Σαρίφ στο «Che» του 1969
O Ντέμιαν Μπιτσίρ μαζί με τον Μπενίσιο Ντελ Τόρο στο «Che» του 2008
O Ντέμιαν Μπιτσίρ στο «Che» του 2008
Μια άγνωστη ιστορία που φέρνει στην επιφάνεια το Variety είναι το φλερτ του Φιντέλ Κάστρο με το Χόλιγουντ. Ο Κάστρο είχε επιλεχθεί για το ρόλο ενός ζιγκολό στην παραγωγή «Holiday in Mexico» που γυρίστηκε στην Κούβα τη δεκαετία του '40. Η μοναδική του ατάκα “Si Yanqui. Havana has the most beautiful and hot blooded women in the world. You’ll like it here,” κόπηκε στο μοντάζ, αλλα στις σημειώσεις της ταινίας αναφέρεται πλέον πάντοτε πως είναι «μια από τις πολλές ταινίες στις οποίες ο Φιντέλ Κάστρο εμφανίστηκε χωρίς να αναφέρεται πουθενά ως κομπάρσος».
