Μ' ένα πρόγραμμα 38 ταινιών, με σκηνοθέτες από πρωτοεμφανιζόμενους μέχρι «βετεράνους», οι ελληνικές μικρού μήκους ταινίες της χρονιάς παρουσιάζονται με την ορμή με την οποία γεννήθηκαν, έτοιμες ν’ αποκαλύψουν το ταλέντο των δημιουργών τους. Το Flix είναι στη Δράμα (αποστολή: Μανώλης Κρανάκης, Λήδα Γαλανού), παρακολουθεί όλες τις προβολές του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος και, μέρα με τη μέρα, αποτιμά τις ταινίες, σημειώνοντας τις ενδιαφέρουσες τοποθεσίες στον κινηματογραφικό χάρτη. Τα σχόλια και οι αποτιμήσεις μας είναι πολύ μικρά, όχι επειδή οι ταινίες είναι μικρού μήκους, μια και αυτό καθόλου δεν επηρεάζει την αξία τους, αλλά επειδή ο σκοπός αυτών των καθημερινών σχολίων είναι ν’ αποδώσουν μια αίσθηση και μια πρώτη γεύση, ελπίζοντας ότι και οι θεατές θα μπορέσουν να δουν τις ταινίες, τουλάχιστον στα «ταξίδια» του Φεστιβάλ Δράμας στην υπόλοιπη Ελλάδα.
- Δράμα 2014, Οι ταινίες: Ημέρα 1η
- Δράμα 2014, Οι ταινίες: Ημέρα 2η
- Δράμα 2014, Οι ταινίες: Ημέρα 3η
- Φεστιβάλ Δράμας 2014: Τελετή Εναρξης με την πολιτεία παρούσα. Ολόκληρη!
- Φεστιβάλ Δράμας 2014: Ξεκινάμε;
Τι είδαμε την Τρίτη, 16 Σεπτεμβρίου
Λόφοι σαν Ασπροι Ελέφαντες του Γιώργου Κουτσαλιάρη / Ατμοσφαιρικό road movie, έτσι όπως θα φωτογράφιζε την ελληνική ανοιχτή επαρχία ο Τέρενς Μάλικ! Ενας πρωταγωνιστής με το πιο ενδιαφέρον προφίλ που έχουμε δει εδώ και καιρό, μια σειρά από σταθερά, ακίνητα κάδρα που αναδύουν ραστώνη και υπαρξιακή απραγία, αλλά ταυτόχρονα και μια φοιτητική αγάπη για τη φόρμα και τα ανοικονόμητα πλάνα που θα χρειαζόταν ένα πιο γερό και συγκροτημένο σενάριο για να συντηρήσει το ενδιαφέρον. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «Λόφοι σαν Ασπροι Ελέφαντες» εδώ
Ελένη Λιοσίων 5Α του Γιάννη Σολδάτου / Ταινία που ταιριάζει γάντι στο γνώριμο σινεμά του Σολδάτου: λαγνεία, λογιοσύνη και πολιτικοκοινωνικός αφορισμός, σ’ ένα φιλμ που φέρνει την αρχαία τραγωδία στο πορνείο, με βιντεοεικόνα και στόμφο. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «Ελένη Λιοσίων 5Α» εδώ
Οταν Αρχίζει το Τραγούδι του Γιάννη Πόθου / Συγκινητική στην απλότητά της, η χαρτογράφηση της ψυχής μιας κοπέλας που πάσχει από αυτισμό και μεταμορφώνεται όταν τραγουδά. Χωρίς ίχνος εκμετάλλευσης του θέματος, αλλά με αυταπόδεικτο το νόημά της και εύστοχο μοντάζ. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «Οταν Αρχίζει το Τραγούδι» εδώ
Προσευχή του Θανάση Νεοφώτιστου / Εφηβική αναζήτηση, bullying και η βία ως διέξοδος, μ’ ένα μάτσο υπέροχα νεανικά πρόσωπα, μια συγκεντρωμένη αφήγηση και σκηνοθεσία με έλεγχο – τόσο έλεγχο, ίσως, που λειαίνει τις αιχμές του θέματός της και μοιάζει περισσότερο περιποιημένη παρά δυνατή, αλλά οπωσδήποτε φανερώνει ένα σκηνοθέτη έτοιμο για μεγάλου μήκους ταινία. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «Προσευχή» εδώ
Τάξιμο του Χρήστου Γκότση / Πανέμορφη απεικόνιση του επαρχιακού τοπίου, της μοναξιάς και της απώλειας, εξαιρετικά κοντινά του κεντρικού ήρωα που αναζητά μια παράξενη αποκατάσταση, σ’ ένα σενάριο υπερβολικά αφαιρετικό για να δικαιολογήσει τη δράση του. Περισσότερο εικαστικό κι ατμοσφαιρικό, παρά δραματουργικά λειτουργικό. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «Τάξιμο» εδώ
Πέρασμα του Λάμπρου Γεωργόπουλου / Μπορεί το αινιγματικό φινάλε να γεμίζει τον θεατή ερωτηματικά και μια αίσθηση ανικανοποίητου, αλλά η αισθητική κατασκευή, η σκοτεινή δύναμη της ταινίας, η επιβλητική μορφή του κεντρικού ήρωα που παραπέμπει σε μεσαιωνικά βασανιστήρια αυτοτιμωρίας και ο πετυχημένος συνδυασμός εγκεφαλικότητας και κινηματογραφική εικόνας συστήνουν έναν σκηνοθέτη του οποίου το σύμπαν θέλουμε να εξερευνήσουμε περισσότερο. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «Πέρασμα» εδώ
The Immortalizer του Μάριου Πιπερίδη / Υπέροχα «συμπυκνωμένο» μεγάλου μήκους δράμα στην Τουρκοκρατούμενη Κύπρο του 19ου αιώνα, η ιστορία ενός πατέρα που χάνει την κόρη του και του μοναδικού ανθρώπου που μπορεί να την κρατήσει στη ζωή. Θαυμάσιοι ηθοποιοί, οι ρυθμοί πέφτουν πολύ στο μεσαίο κομμάτι της ταινίας, αλλά ο Πιπερίδης στήνει μια συναρπαστική ιστορία, συγκινητικά ανθρώπινη και, ταυτόχρονα, με πρωτότυπο τρόπο, αναφορική προς το σινεμά και την εικόνα. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «The Immortalizer» εδώ
Διαβάστε ακόμη:
