Ηταν Ιανουαρίος του 2018, όταν ο Τσάντγουικ Μπόουζμαν ετοιμαζόταν για την παγκόσμια πρεμιέρα της νέας του ταινίας, «Black Panther», στο Dolby Theatre. Η ταινία του σκηνοθέτη Ράιαν Κούγκλερ είναι ιστορικής σημασίας, καθώς πρόκειται για την πρώτη ταινία της Marvel στην οποία δεν πρωταγωνιστούν λευκοί υπερήρωες.
Τώρα, περισσότερα από επτά χρόνια αργότερα, στις 20 Νοεμβρίου, ο Μπόουζμαν θα περάσει ξανά στην ιστορία, πλέον με ένα αστέρι στο Hollywood Walk of Fame.
Παρά την όλη προσμονή (το hashtag #BlackPantherSoLit ήταν στις τάσεις από τότε που ξεκίνησε η παραγωγή χρόνια πριν), κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πλήρως το πολιτιστικό φαινόμενο που θα γινόταν το «Black Panther».
Οταν ο Μπόουζμαν επέστρεψε στα 91α Βραβεία Οσκαρ, η ταινία είχε αποφέρει 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια στο box office, περνόντας στην ιστορία ως η πρώτη ταινία υπερήρώων που προτάθηκε για Καλύτερη Ταινία.
Ωστόσο, η γιορτή αυτή θα είναι πικρή, καθώς ο Μπόουζμαν - ο άνθρωπος που ενσάρκωσε τον θρύλο του μπέιζμπολ Τζάκι Ρόμπινσον στο «42», τον μύθο της σόουλ Τζέιμς Μπράουν στο «Get On Up» και τον δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου Θέργκουντ Μάρσαλ στην ομώνυμη ταινία «Marshall» - δεν θα είναι εκεί για να τη ζήσει.
Ο Μπόουζμαν ως ζάκι Ρόμπινσον στην ταινία «42»
Στις 28 Αυγούστου του 2020, ο Μπόουζμαν έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 43ων ετών, μετά από μια τετραετή μάχη με τον καρκίνο του παχέος εντέρου.
Σύμφωνα με τη Νιόνγκο, ο Μπόουζμαν ήταν ένας άνθρωπος με επιρροή μεγαλύτερη και από το άθροισμα των θρύλων που ενσάρκωσε.
«Υπήρχε μια διάρκεια στο πνεύμα του που τον έκανε να μοιάζει σχεδόν ανίκητος», λέει η Νιόνγκο. «Νομίζω ότι αυτό ακριβώς ράγισε τις καρδιές τόσων πολλών από εμάς, δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι ο Τσάντγουικ θα μπορούσε να πεθάνει».
Ο Μπόουζμαν στην ταινία «Ma Rainey's Black Bottom»
Πράγματι, ο θάνατος του Μπόουζμαν ήταν σοκαριστικός, καθώς, σύμφωνα με το Variety, κανείς δεν γνώριζε τίποτα, συμπεριλαμβανομένων της Νιόνγκο και του Κούγκλερ. Ωστόσο, στον χρόνο που είχε - και ενώ πάλευε με την ασθένεια - ο ηθοποιός κατάφερε να δημιουργήσει ένα κινηματογραφικό έργο που υπηρετούσε μια αποστολή που κρατούσε βαθιά μέσα του: να τιμήσει την αφροαμερικανική κοινότητα παρουσιάζοντας ένα ευρύ φάσμα ιστοριών, ώστε η πλούσια αυτή ιστορία να μην παραβλέπεται ή ξεχνιέται.
«Ο Τσάντγουικ δεν το έκανε για τις διακρίσεις· το έκανε για να βοηθήσει μέσα από τη δουλειά του τον κόσμο, ατομικά και συλλογικά, να πάει μπροστά», λέει η Νιόνγκο. «Η τέχνη του αυτό υπηρετούσε».
Μετά το θάνατό του, τιμήθηκε μέσω πολλών ενεργειών: το πανεπιστήμιο Howard, όπου σπούδασε, μετονόμασε τη σχολή καλών τεχνών στο όνομά του, ενώ η ακαδημία παραστατικών τεχνών στην πατρίδα του, στο Αντερσον της Νότιας Καρολίνας, ονομάστηκε επίσης προς τιμήν του.
Τώρα, με την είσοδό του στο Walk of Fame, οι θαυμαστές του Μπόουζμαν θα έχουν ακόμη ένα σημείο αναφοράς προς τιμήν του. «Ηταν σημαντικός συντελεστής του Χόλιγουντ», λέει η Νιόνγκο. «Είναι ένα σύμβολο κληρονομιάς, το οποίο δικαιούται.»
Αναπολώντας το πρότζεκτ που τους έφερε κοντά, προσθέτει: «Ο Τσάντγουικ είχε μια αύρα που ταίριαζε σε βασιλιά. Γεννήθηκε για να παίξει αυτόν τον ρόλο, και τον υπηρέτησε με όλο του το είναι. Αλλά, ταυτόχρονα, το να δουλεύεις μαζί του ήταν… καθημερινό».
Ο Μπόουζμαν, όπως λένε όσοι ήταν κοντά του, ήταν περισσότερο άνθρωπος παρά μύθος. Οι συνεργάτες του ένιωθαν πως είχε ένα σχεδόν προαισθητικό ταλέντο. Η Νιόνγκο το κατάλαβε αυτό βλέποντάς τον να δίνει ζωή στον Ρόμπινσον ή στον Μπράουν στη μεγάλη οθόνη. Απέκτησε μια ακόμη πιο προσωπική εικόνα καθώς προετοιμάζονταν για το «Black Panther». Η δημιουργία της ταινίας ήταν μια «μαγική περίοδος», θυμάται η Νιόνγκο, αλλά «είχε και πολλή δουλειά».
«Ηταν μαθητευόμενος, παρατηρητικός. Σήκωνε τα μανίκια και δούλευε, και ήταν και πολύ γενναιόδωρος», λέει η ηθοποιός. «Δεν περνούσε τίποτα στο περίπου. Ανακάλυπτε τα πάντα μαζί με εμάς, και κάποιες φορές ίσως και να σκόνταφτε. Ετσι, βλέπεις έναν σπουδαίο άνθρωπο να δουλεύει, ωστόσο αυτό δε σημαίνει πως σταματά να είναι ανθρώπινος», είπε η Νιόνγκο προσθέτοντας πως: «Δεν σταμάτησε ποτέ να είναι άνθρωπος».
Οσο κι αν μαγνήτιζε το κοινό με το έργο του στη μεγάλη οθόνη, ο Μπόουζμαν τιμήθηκε ως πραγματικός ήρωας για τις φιλανθρωπικές του πράξεις εκτός κάμερας. Για παράδειγμα, ο ηθοποιός επισκεπτόταν παιδιά με καρκίνο ενώ ο ίδιος πάλευε με την ασθένεια. Μέσω και των δύο αυτών δρόμων, ο Μπόουζμαν ζούσε τον σκοπό του.
Ο Μπόουζμαν, έχει χαρακτηρίσει τον σκοπό ως «ουσιώδες στοιχείο του εαυτού σου». Οπως ο ίδιος είχε πει: «Είναι ο λόγος που βρίσκεσαι σε αυτόν τον πλανήτη σε αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή της ιστορίας». Στη δική του περίπτωση, αμφισβητώντας τους ισχυρούς, όπως είπε, «άνοιξε για μένα ένας διαφορετικός δρόμος. Ο δρόμος προς τη μοίρα μου.»
Μπορεί να ήταν σύντομη, αλλά ακολουθώντας τον σκοπό του, η μοίρα του Μπόουζμαν ολοκληρώθηκε.
Διαβάστε ακόμη: «H Βασίλισσα του Βαμβακιού»: Πώς o Χρυσός Αλέξανδρος του 66ου ΦΚΘ φωτίζει τον σουδανικό πολιτισμό