Buzz

Φεστιβάλ Καννών και Netflix: Μια άβολη σχέση

στα 10

Το μεγαλύτερο φεστιβάλ του κόσμου. Η μεγαλύτερη πλατφόρμα θέασης κινούμενων εικόνων στον πλανήτη. Το κινηματογραφικό τοπίο που αλλάζει άρδην. Και η ένωση αιθουσαρχών της Γαλλίας που μοιάζει να έχει μεγαλύτερη δύναμη απ΄ότι οποιοσδήποτε μπορούσε να φανταστεί.

Φεστιβάλ Καννών και Netflix: Μια άβολη σχέση
Okja του Μπον Τζουν-χο

Πέρσι στις Κάννες, ο Τιερί Φρεμό δήλωνε ότι αντίθετα από το Netflix το οποίο προβάλλει τις ταινίες του αποκλειστικά online κι αποκλειστικά στους συνδρομητές του, είναι χαρά του να συνεργάζεται με το Amazon, ένα επίσης παραγωγό online περιεχόμενου, ο οποίος όμως προτιμά να δίνει στις ταινίες του, την δυνατότητα προβολής τους στις αίθουσες πριν τις διαθέσει στην συνδρομητική του βάση.

Εναν χρόνο μετά, δυο ταινίες του Netflix το «The Meyerowitz Stories» του Νόα Μπόμπαχ και το «Okja» του Μπον Τζουν-χο, βρέθηκαν στο διαγωνιστικό του φεστιβάλ, κάτι που έκανε την ένωση των αιθουσαρχών της Γαλλίας να διαμαρτυρηθεί έντονα, λέγοντας πως οι ταινίες αυτές «δεν είναι σινεμά» αφού δεν θα προβληθούν στις αίθουσες της Γαλλίας και πως δεν έχουν θέση σε ένα φεστιβάλ «σινεμά».

Το παράλογο ενός τέτοιου ισχυρισμού (ότι δηλαδή το τι είναι σινεμά ορίζεται από τον χώρο στον οποίο προβάλλεται) μπορεί να μοιάζει προφανές σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τους Γάλλους αιθουσάρχες (πόσο μάλλον όταν ένα φεστιβάλ του «σινεμά» όπως οι Κάννες προβάλουν φέτος και επεισόδια τηλεοπτικών σειρών όπως το «Twin Peaks»), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ακόμη και οι Κάννες μπορούν να πάρουν τέτοιες αντιδράσεις αψήφιστα.

Δείτε ακόμη: Κάννες 2017: Φρούριο η Κρουαζέτ για το ενδεχόμενο τρομοκρατικής επίθεσης

The Meyerowitz Stories  607 The Meyerowitz Stories του Νόα Μπόμπαχ

Και κάπως έτσι το Netflix βρέθηκε να δηλώνει ότι εξετάζει την πιθανότητα να προβάλλει τις δύο αυτές ταινίες στις αίθουσες της Γαλλίας για περιορισμένο χρονικό διάστημα, κάτι που όμως είναι απλά αδύνατον να συμβεί αφού ο γαλλικός νόμος ορίζει ότι ανάμεσα στο ντεμπούτο μιας ταινίας στις αίθουσες και στην online προβολή της θα πρέπει να μεσολαβούν τριανταέξι (ναι σωστά διαβάσατε 36), μήνες. Τρία χρόνια αν δεν το καταλάβατε. Και το «Okja» θα είναι διαθέσιμο στο Netflix στις 28 Ιουνίου του 2017. Λίγο νωρίτερα από 36 μήνες δηλαδή.

Και φυσικά η ιστορία δεν τελειώνει εκεί. Οι αιθουσάρχες εξακολουθούν να πιέζουν και η φήμη που κυκλοφορεί ότι οι δυο ταινίες θα αποσυρθούν από το διαγωνιστικό αναγκάζει το φεστιβάλ να εκδώσει μια ανακοίνωση που εξηγεί ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αλλά πως αλλάζει τους κανονισμούς του από εδώ κι εμπρός και απαιτεί από το 2018 κάθε ταινία που θα θέλει να βρεθεί στο διαγωνιστικό των Καννών θα πρέπει να δεσμευτεί στο να ακολουθήσει τους κανόνες που απαιτεί η διανομή της στις γαλλικές αίθουσες.

Τιερί Φρεμό 607 Τιερί Φρεμό

«Το φεστιβάλ θέλει να χαιρετίσει την είσοδο ενός νέου χρηματοδότη που θέλει να επενδύσει στο σινεμά, αλλά πρέπει επίσης να επαναλάβει την υποστήριξή του στον παραδοσιακό τρόπο προβολής ταινιών στην Γαλλία και στον κόσμο.» λέει αναμεσά σε άλλα η ανακοίνωση του φεστιβάλ που ουσιαστικά αποκλείει την δυνατότητα του Netflix να φέρει τις ταινίες του στο μέλλον, στο διαγωνιστικό των Καννών.

Οι φήμες λένε ότι ακόμη και κάποιοι από τους ανθρώπους που έχουν φέτος ταινίες στο διαγωνιστικό απείλησαν να αποσυρθούν εξ΄αιτίας της συμμετοχής των δύο τίτλων του Netflix, εν τούτοις, άλλες φήμες θέλουν την Βενετία το Τορόντο και το Βερολίνο να τρίβουν τα χέρια τους από τις εξελίξεις, καθώς η επέλαση του Netflix στο σινεμά και οι αγκυλώσεις των Καννών, θα σημάνουν κατά πάσα πιθανότητα περισσότερες high profile ταινίες διαθέσιμες για εκείνους.

Και σε κάθε περίπτωση, το συμβάν είναι μοιραίο να ανοίξει και πάλι την κουβέντα στην Γαλλία για τα «παράθυρα» ανάμεσα στις διαφορετικές εξόδους μιας ταινίας στο σινεμά, την τηλεόραση, το home video και online, με πολλούς επαγγελματίες του χώρου όπως ο Βενσάν Μαραβάλ της Wild Bunch να υποστηρίζουν (δικαιολογημένα) ότι οι νόμοι που ορίζουν τα παραπάνω ανήκουν σε μια άλλη εποχή. Μια εποχή δίχως το διαδίκτυο και την πειρατεία.

Βενσάν Μαραβάλ 607 Βενσάν Μαραβάλ

Κι όπως λέει ο ίδιος «όταν η National Federation of French Cinemas η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από μια ένωση μεγάλων γκρουπ που πουλάνε ποπ κορν και γλυκά κατηγορεί τις Κάννες ότι δεν τους ρωτά για το ποιες ταινίες επιλέγει, νομίζεις ξαφνικά ότι είσαι στην Βόρεια Κορέα. Θα ήταν τέλειο αν οι αιθουσάρχες ρωτούσαν τον Τιερί Φρεμό για το δικό τους πρόγραμμα πιο συχνά. Με ποιο δικαίωμα το FNCF θέλει να ορίζει τι θα παίξουν οι Κάννες όταν οι ίδιοι αρνούνται να προβάλλουν την πλειοψηφία των ταινιών που προβάλλονται στο Διαγωνιστικό ή το Un Certain Regard; Πόσοι από τους κινηματογράφους τους έπαιξαν πέρσι την ταινία του Μπριγιάντε Μεντόζα; Θα έπρεπε ίσως κι αυτή να εξαιρεθεί από το φεστιβάλ;»

Εν τω μεταξύ, ο CEO του Netflix αντιδρώντας στην ανακοίνωση των Καννών, έγραψε χθες στο προφίλ του στο Facebook: «το κατεστημένο οργανώνεται εναντίον μας. Δείτε το «Okja» στο Netflix από τις 28 Ιουνίου. Μια θαυμάσια ταινία που οι αιθουσάρχες της Γαλλίας προσπαθούν να εμποδίσουν να παιχτεί στο φεστιβάλ των Καννών.

Σήμερα στο περιοδικό Screen, δημοσιεύονται απόψεις των διευθυντών μερικών από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου πάνω στο ζήτημα. Κάποιες από αυτές όπως του Κάμερον Μπέιλι από το φεστιβάλ του Τορόντο δεν είναι εύκολο να αποκωδικοποιηθούν: «Χτίσαμε το κτήριο του φεστιβάλ, το TIFF Bell θέλοντας να φέρουμε στο κοινό μας την καλύτερη δυνατή κινηματογραφική εμπειρία. Αλλά την ίδια στιγμή οι επιλογές μας στο φεστιβάλ είναι ανοιχτές στις καλύτερες δουλειές που μπορούμε να βρούμε είτε πρόκειται να παιχτούν στις αίθουσες είτε όχι». Μεταφράζοντας, θα λέγαμε ότι ο Μπέιλι λέει στην ουσία «Netflix, θέλουμε τις ταινίες σου αν δεν τις θέλουν οι Κάννες».

κάμερον μπέιλι 607 Kάμερον Μπέιλι

Ο Αλμπέρτο Μπαρμπέρα του φεστιβάλ Βενετίας από την άλλη ξεκίνησε την δική του δήλωση λέγοντας πως εκφράζει την αλληλεγγύη του στον Φρεμό για μια απόφαση που πρέπει να ήταν εξαιρετικά δύσκολη, όπως λέει. «Το πρόβλημα ξεκινά από μια αγορά που έχει αλλάξει πολύ γρήγορα δίχως να έχει ορίσει κάποιους κανόνες. Υπάρχουν τόσα πολλά συμφέροντα, μεταξύ των διανομέων, των sales agents των αιθουσαρχών και των δημιουργών, αλλά ο ρόλος ενός φεστιβάλ θα πρέπει να είναι ανεξάρτητος από όλα αυτά, ο ρόλος του πρέπει να είναι να προωθεί ένα σινεμά ποιότητας και να επιλέγει, να φέρνει στο φως το σινεμά ασχέτως με το από πού θα προβληθεί. Προσωπικά πιστεύω ότι το σινεμά παραμένει μια εμπειρία και οφείλει να ιδωθεί στις αίθουσες, αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις νέες πλατφόρμες, δεν μπορούμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και τα φεστιβάλ δεν πρέπει να βρίσκονται στην θέση να διαλέξουν την μια πλευρά ή την άλλη».

αλμπέρτο μπαρμπέρα 607 Αλμπέρτο Μπαρμπέρα

Και λίγο πολύ αυτή είναι η θέση όλων όσων μιλούν Screen, από το φεστιβάλ του Ρότερνταμ μέχρι του Λονδίνου, με εξαίρεση τον Κάρλο Σατριάν του Λοκάρνο που δηλώνει ότι «η σχέση των φεστιβάλ με τις αίθουσες ήταν και παραμένει κρίσιμη». Σε κάθε περίπτωση όμως, η ουσία παραμένει ίσως βρίσκεται στην φράση «δεν μπορούμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω» κι αυτό που μένει να ελπίζουμε είναι πως στο νέο τοπίο που γεννιέται (όπως σχεδόν πάντα γίνεται) μέσα από σύγκρουση, θα υπάρχει χώρος για την κινηματογραφική εμπειρία σε κάθε της μορφή. Και πως στα φεστιβάλ θα εξακολουθούμε να βλέπουμε ταινίες που μας ενθουσιάζουν, δίχως να μας ενδιαφέρει το από πού προέρχονται και που θα προβληθούν στην συνέχεια.

Δείτε ακόμη: