Φτάνοντας στη καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, η ομάδα της νέας ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου «Ιστορίες Καλοσύνης» ήξερε καλά πως οι περισσότερες ερωτήσεις θα αφορούσαν την (επί)στροφή στη φόρμα των πρώτων ταινιών του, τη σχέση του με τους ηθοποιούς και στον τρόπο που όλοι μπαίνουν στο σύμπαν του.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για την ταινία: Το καλό απουσιάζει (γενικώς) στις «Ιστορίες Καλοσύνης» του Γιώργου Λάνθιμου
Με την Εμα Στόουν να μονοπωλεί τις ερωτήσεις και διάθεση μάλλον κρυπτική ως προς τι ακριβώς σημαίνουν οι «Ιστορίες Καλοσύνης», ο Γιώργος Λάνθιμος επανέλαβε πως η ταινία γυρίστηκε κατά τη διάρκεια της αναμονής για την ετοιμασία των ειδικών εφέ του «Poor Things» πάνω σε ένα σενάριο που δούλευαν πολλά χρόνια με τον Ευθύμη Φιλίππου, συνεργάτη του στις ελληνικές ταινίες του, αλλά και στον «Αστακό» και το «Θάνατο του Ιερού Ελαφιού».
Μαζί τους ήταν ο Γουίλεμ Νταφόε, ο Τζέσι Πλέμονς, η Μάργκαρετ Κουόλι, ο Τζο Αλγουιν, η Χάντερ Σάφερ και ο Μαμαντού Αθί.
Γιατί τρεις ιστορίες, γιατί οι ίδιοι ηθοποιοί και στις τρεις ιστορίες
Γιώργος Λάνθιμος: Στην αρχή η ταινία ήταν μια ιστορία - η πρώτη. Η αρχική έμπνευσή της ήταν ο «Καλιγούλας», Μόλις είχα διαβάσει την ιστορία του και αναρωτήθηκα πως θα έμοιαζε στο σύγχρονο κόσμο κάποιος που να έχει απόλυτη εξουσία πάνω σε έναν άλλον άνθρωπο: να ορίζει τι ώρα θα ξυπνάει, τι θα τρώει, πότε θα κάνει σεξ, που θα μένει, ποια γυναίκα θα παντρευτεί... Η ιδέα αναπτύχθηκε και κατά τη διάρκειά της θελήσαμε να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό σαν φόρμα και να το μετατρέψουμε σε ένα τρίπτυχο. Διαλέξαμε δύο ακόμη ιδέες που νιώθαμε ότι ανήκαν στον ίδιο κόσμο με την πρώτη αυτή ιστορία και συνεχίσαμε έτσι. Σημαντικό ρόλο έπαιξε ότι είχα προαποφασίσει πως τους ρόλους και στις τρεις ιστορίες θα τους παίξουν οι ίδιοι ηθοποιοί και η απόφαση ότι οι τρεις ιστορίες θα παρουσιαστούν διαδοχικά και όχι παράλληλα γιατί έτσι νιώθαμε ότι λειτουργούσαν καλύτερα και ήταν πιο δυνατές.
Μεγαλύτερη εμπιστοσύνη: στον εαυτό σου ή στους άλλους;
Γιώργος Λάνθιμος: Δεν ξέρω αν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου. Εμπιστεύομαι τους ανθρώπους γύρω μου, γι΄αυτό μου αρέσει να δουλεύω με μόνιμους συνεργάτες ξανά και ξανά. Δουλευω περισσότερο με το ένστικτο. Στην αρχή ήμουν πολύ προστατευτικός με τα πρότζεκτ, τα σενάρια, τις ιδέες που είχα. Αλλά σιγά σιγά έμαθα να εμπιστεύομαι, αρχικά τον Ευθύμη Φιλίππου, στη συνέχεια παραγωγούς, ηθοποιούς . Ανακάλυψα ότι υπάρχουν ταλαντούχοι άνθρωποι που μπορούν να με βοηθήσουν να υλοποιήσω αυτό που έχω στο μυαλό μου και επίσης να με πάνε και σε μέρη που δεν είχα φανταστεί. Αυτούς εμπιστεύομαι. Εννοείται ότι για να κάνεις πράγματα πρέπει να έχειε μια κάποια αυτοπεποίθηση, αλλά το κυριότερο είναι να εμπιστεύεσαι τους άλλους.
Πώς μπαίνει κάποιος μέσα στο μυαλό του Γιώργου Λάνθιμου;
Τζο Αλγουιν: Απλά τον εμπιστεύομαι, τον εμπιστεύομαι, τον εμπιστεύομαι. Το ξέρεις όταν βλέπεις τις ταινίες του πως ο κόσμος του είναι κάτι που νιώθεις περισσότερο παρά καταλαβαίνεις.
Γουίλεμ Νταφόε: Σου δίνει το τέλειο στήσιμο, σε βάζει μέσα στις λέξεις, τη δράση, σε βλέπει, το σκέφετεται, δεν είναι καθαρό τι θέλει ή τι θέλεις, αλλά αυτή η διαδικασία είναι μια απόλαυση. Σε βοηθάει να φτάσεις εκεί που θες και να αγγίξεις την ομορφιά.
Εμα Στόουν: Το μεγαλύτερο αίσθημα είναι ότι νιώθω άνεση και μπορώ να κάνω τα πάντα και τον εμπιστεύομαι τυφλά μετά από τόσες συνεργασίας. Εχουμε κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω.
Τζέσι Πλέμονς: Η εμπειρία μου είναι ότι το να εισχωρήσεις στον κόσμο του είναι μια αργή, σταδιακή διαδικασία. Ξεκινάει από το σενάριο, νιώθεις πολλά πράγματα πριν καταλάβεις γιατί. Οι πρόβες βοηθούν και τελικά η ιστορία και το σενάριο μπαίνουν μέσα σου χωρίς να το θες ή να το καταλάβεις. Εχοντας διαβάσει το σενάριο είχα τη ιστορία μέσα μου αλλά δεν ήξερα πως να την εξηγήσω. Με εμπιστοσύνη και ακολουθώντας το ένστικτό σου φτάνεις όμως τελικά εκεί που πρέπει.
Μάργκαρετ Κουόλι: Είναι σαν ελεύθερη πτώση!
Η προσέγγιση στο ανθρώπινο σώμα
Γιώργος Λάνθιμος: Βρίσκω τη γλώσσα του σώματος πολύ σημαντική και αυτό είναι πάντα η αρχή όλων. Οι πρόβες που κάνουμε με τους ηθοποιούς, το έχω πει ξανά, ξεκινάνε με φυσιολογία και κάνοντας πράγματα παρά συζητώντας ή εξηγώντας πράγματα. Οταν έχεις την ιστορία και τους χαρακτήρες, αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να το κάνεις πραγματικότητα, να δημιουργήσεις αυτό που τελικά θα είναι η ταινία. Το σώμα είναι η αρχή και μετά είναι η ζωή. Την παρατηρώ. Μέσα της υπάρχει και σκοτάδι και τραύμα και γελοιότητα και παραξενιά. Ολα όμως ξεκινάνε από το σώμα.
Εμα Στόουν: Του αρέσει ο χορός, όπως μου αρέσει κι εμένα. Στην προτεοιμασία για το «Poor Things» συζητήσαμε πιο πολύ για το πώς θα κινείται και θα περπατάει η Μπέλα, παρά για το τι συμβαίνει από κάτω από την ιστορία. Η δουλειά μας των ηθοποιών είναι να εξωτερικεύσουμε τα συναισθήματα. Να το δείξουμε στο σώμα μας. Να ενσαρκώσουμε αυτή τη φυσιολογία.
Εμα Στόουν: φεμινίστρια ή ακτιβίστρια;
Εμα Στόουν: Είμαι φεμινίστρια, ακτιβιστικά ή όχι ακτιβιστικά. Δεν κάνω ποτέ μια ταινία για το μήνυμά της, αλλά επειδή με ενδιαφέρει σαν ηθοποιός, για τον χαρακτήρα και την ιστορία. Αν είμαι περισσότερο φεμινίστρια στις ταινίες του Γιώργου Λάνθιμου δεν ξέρω...
Μπουνιουελικό σινεμά
Γιώργος Λάνθιμος: Είναι δύσκολο να μιλήσεις για όλες τις ταινίες με έναν μόνο όρο. Καθε ταινία είναι διαφορετική και όπως έχω πει πολλές φορές είμαι ο χειρότερος από τον οποίο μπορεί κάποιος να περιμένει απαντήσεις. Οχι επειδή θέλω να σας πειράζω ή να σας κάνω να υποφέρετε αλλά γιατί η διαδικασία που ολοκληρώνονται οι ταινίες έχει να κάνει με το ένστικτο. Είναι πολύ καλύτερο αυτοί που βλέπουν να εξηγήσουν τις ταινίες. Υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι στον κόσμο που προτιμώ να ακούσω άλλους ανθρώπους για την οπτική τους. Είναι το ωραιότερο δώρο. Οσο για τον Μπουνιουέλ, τον αγαπάω πολύ.
Μια μικρή ταινία μετά από μια μεγάλη: Πως άλλαξε το σινεμά σου φεύγοντας από την Ελλάδα και πηγαίνοντας στο Χόλιγουντ;
Υπάρχει αυτή η περίεργη αίσθηση ότι μετακόμισα στο Χόλιγουντ. Στο Λονδίνο μετακόμισα και τώρα έιμαι πάλι στην Αθήνα. Είμαι τυχερός που μπορώ να κάνω τις ταινίες που κάνω όλα αυτά τα χρόνια, από τις ελληνικές ταινίες που ήταν χωρίς καθόλου budget με την προσφορά φίλων μέχρι τις αγγλόφωνες ταινίες στις οποίες στράφηκα για να μπορέσω να βρω μέσα και περισσότερα χρήματα. Δεν έχω πρόθεση να κάνω μεγάλες ή μικρές ταίνιες - περισότερο θέλω να μπορώ να υλοποιήσω αυτό που θέλω κάθε φορά. Αυτή η ταινία είναι μικρότερη από το «Poor Things», η επόμενη μπορεί να είναι πιο μικρή ή αν είναι πιο μεγάλη θα προσπαθήσω να βρω τον τρόπο να γίνει. Θέλω να έχω δημιουργική ελευθερία και να δουλεύω με ανθρώπους που εμπιστεύομαι. Μέχρι τώρα ήμουν πολύ τυχερός.
Δείτε εδώ ολόκληρο το photo call της ομάδα της ταινίας «Ιστορίες Καλοσύνης»:
Ευχαριστούμε την Aegean Airlines για τη βοήθεια πραγματοποίησης του ταξιδιού στο 77ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
