Μόλις ολοκληρώθηκε η τελετή απονομής του 75ου Φεστιβάλ Καννών, με μία ελληνική συμπαραγωγή να γνωρίζει τον απόλυτο θρίαμβο και τον Ρούμπεν Εστλουντ να σκοράρει 2 στα 2: δύο Χρυσούς Φοίνικες με τις δύο συνεχόμενες συμμετοχές του στο διαγωνιστικό τμήμα.
Καθόλου παράξενο η επιτροπή του πολιτικοποιημένου Βενσάν Λαντόν να δίνει το μεγάλο βραβείο σε μία ταινία που σατιρίζει την παρακμή του καπιταλισμού ακομη και στην προφανή της εκδοχή και σίγουρα όχι στα ίδια ύψη κριτικής, ειρωνίας και χιούμορ με το «Τετράγωνο» που είχε κερδίσει το 2017 το Χρυσό Φοίνικα. Πράγμα που είχαμε επισημάνει ήδη από την πρώτη προβολή της ταινίας. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Triangle of Sadness».
Προβλέψιμος και ο κατακερματισμός των υπολοιπων βραβείων (στην ίδια περσινή λογική που είναι εξ ημισείας και το Βραβείο της Επιτροπής και το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής) χωρίς τελικά να αναδεικνύεται καμία ταινία ως «μέγεθος» από μόνη της, εκτός ίσως από το δίκαιο και καθαρό Βραβείο Σκηνοθεσίας στον Παρκ Τσαν-γουκ για το «Decision to Leave».
Τα Βραβεία του 75ου Φεστιβάλ Καννών
Χρυσός Φοίνικας: «Triangle of Sadness» του Ρούμπεν Εστλουντ
«Από την αρχή θέλαμε να κάνουμε ένα προκλητικό φιλμ. Μία ταινία που θα ενοχλήσει τον θεατή, θα ξεκινήσει ένα διάλογο μέσα του, θα του θέσει ερωτήματα. Είμαι πολύ χαρούμενος που η Κριτική Επιτροπή αναγνώρισε την ποιότητα της ταινίας μας».
Μεγάλο Βραβείο: (εξ ημισείας) Στο «Close» του Λουκάς Ντόντ και στο «Stars at Noon» της Κλερ Ντενί
«Σας ευχαριστώ όλους. Αφιερώνω την ταινία μου στους ηθοποιούς μου, το συνεργείο μου και ειδικά τον πιστό μου διευθυντή φωτογραφίας Ερίκ Γκοτιέ» είπε η Κλερ Ντενί που βρέθηκε δεύτερη φορά στο διαγωνιστικό των Καννών (μετά το «Chocolat» του 1988) και κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο. «Οι ταινίες δεν είναι για να τις βλέπουμε από τον καναπέ μας. Η αίθουσα δίνει ζωή σε μια ταινία.»
«Ευχαριστώ πάνω από όλα την μητέρα μου. Μαμά, σ' ευχαριστώ που με βοήθησες να βρω τη φωνή μου και να χτίσω τη γέφυρά μου με τον κόσμο» είπε συγκινημένος ο Βέλγος Λουκάς Ντοντ του «Girl». _«Εκανα μία ταινία για την τρυφερότητα. Η αδυναμία δεν είναι αδυναμία. Η ευαισθησία είναι μια σούπερ δύναμη. Και μπροστά στο φόβο η αγάπη θα νικήσει...»
Βραβείο της Επιτροπής: (εξ ημισείας) Στο «8 Βουνά» των Φέλιξ Φαν Γκρόνινγκερ & Σαρλότ Βάντερμις και στο «ΕΟ» του Γέρζι Σκολιμόφσκι
«Θέλω να ευχαριστήσω τα γαϊδουράκια μου. Και τα 6.» είπε ο Σκολιμόφσκι και τα ονόμασε ένα ένα.
«Θέλω να πω με όλη μου την καρδιά: Σε αγαπώ!» είπε η Βάντερμις στον Φαν Γκρόνινγκερ και τον άρπαξε για ένα παθιασμένο φιλί. Εκείνος είχε τον πιο άχαρο ρόλο να ευχαριστήσει όλους τους παραγωγούς.
Καλύτερη Ηθοποιός: Ζαρ Εμίρ Εμπραΐμ για το «Holy Spider»
«Απόψε νιώθω ότι διένυσα μία μεγάλη απόσταση ανάμεσα στον εξευτελισμό που πέρασα (σ.σ. ένα revenge porn βίντεο που κυκλοφόρησε την ανάγκασε να εγκαταλείψει το Ιράν και να μένει πια στο Παρίσι) και το βραβείο αυτό. Με έσωσε η αγάπη μου για το σινεμά. Αυτή η ταινία μου έσωσε τη ζωή. Είναι μία ταινία για το μισογυνισμό, το μίσος. Μία ταινία που είναι αδύνατον να κυκλοφορήσει στο Ιράν. Ευχαριστώ πολύ Αλί Αμπάσι που με εμπιστεύτηκες...» [Aφιέρωσε το βραβείο, ονομάζοντάς μία μία, σε όλες τις γυναίκες ηθοποιούς που έχουν εκδιωχθεί από το Ιράν]
Καλύτερος Ηθοποιός: Σονγκ Κανγκ-χο για το «Broker» του Χιροκάζου Κόρε-Εντα
«Θέλω να ευχαριστήσω έναν μεγάλο auteur, τον σκηνοθέτη μας Χιροκάζου Κόρε-Εντα. Θέλω να μοιραστώ το βραβείο με την οικογένειά μου.»
Βραβείο Σκηνοθεσίας: Παρκ Τσαν-γουκ για το «Decision to Leave»
«This is so fucking cool» ξεκίνησε δυναμικά ο Παρκ Τσαν-γουκ. «Μάς τρόμαξαν αυτά τα δύο τελευταία χρόνια. Οι αίθουσες ερήμωσαν. Ξανβρήκαμε όμως το δρόμο για το σινεμά. Αυτή είναι η δουλειά των δημιουργών. Να ξαναοδηγήσουν τον κόσμο στις αίθουσες.»
Βραβείο Σεναρίου: Ταρίκ Σαλέχ για το «Boy from Heaven»
_«Oh My God» ξεκινά ο Σαλέχ, πολύ ταιριαστά για μία ταινία που αποκαλύπτει την εξουσιαστική κόντρα θρησκείας και πολιτείας. «Κάποιος με ρώτησε αν μπορώ να επιστρέψω μετά την ταινία στην Αίγυπτο κι αν μία ταινία αξίζει τέτοια στέρηση. Οχι, φυσικά. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το να μπορείς να επιστρέψεις σπίτι σου. Ομως ήταν μία ταινία που μου ήταν απαραίτητο να κάνω.»
Τιμητικός Χρυσός Φοίνικας για τα 75 χρόνια του Φεστιβάλ: Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν για το «Tori et Lokita»
«Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους μάς συνόδευσαν στην πορεία αυτού του φιλμ. Ειδικά τους δύο νεαρούς πρωταγωνιστές μας. Θέλουμε να αφιερώσουμε το βραβείο στους Κενυάτες μετανάστες που καταφθάνουν στους δρόμους της Ευρώπης για ένα καλύτερο μέλλον...»
Χρυσή Κάμερα | Eιδική Μνεία: «Plan 75» της Τσι Χαγιακάβα
«Ηταν αναγκαίο να πούμε αυτή την ιστορία για εμάς που ζούμε σε αυτή την εποχή. Και είναι τιμή μου αυτή η διάκριση στις Κάννες».
Χρυσή Κάμερα: «War Pony» της Τζίνα Γκαμέλ & Ράιλι Κιο
«Ηταν μία υπέροχη συνεργασία, ένα φιλμ που απέδειξε ότι το σινεμά μάς στηρίζει σε δύσκολα χρόνια. Το αφιερώνουμε στους νέους ηθοποιούς μας...»
Χρυσός Φοίνικας Μικρού Μήκους: «The Water Murmurs» της Τσιανγκίνγκ Τσεν
«Ειδικά σε τέτοιους καιρούς το να προσφέρεις αισιοδοξία στον κόσμο μέσα από μία ταινία με γεμίζει χαρά» είπε η Τσεν παραλαμβάνοντας το βραβείο της.
Ειδική Μνεία Ταινίας Μικρού Μήκους: «Lori» του Αμπινάς Mπικράμ Σαχ
