Εάν ο σκοπός ενός Φεστιβάλ είναι να παρουσιάσει, εκτός από καλές ταινίες, και άλλες που ταξιδεύουν σε λιγότερο γνωστούς πολιτισμούς, ή καταπιάνονται με ήρωες που θέλουμε να βγουν από το περιθώριο, τότε καλώς έχει το «Yomeddine» στο Διαγωνιστικό Τμήμα του.
Ο Αιγύπτιος Αμπού Μπακρ Σόκι, στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας, αλλά με προϋπηρεσία στο ντοκιμαντέρ, επισκέφτηκε το 2008 την αποικία λεπρών στο Αμπού Ζαμπάλ κι εκεί βρήκε τους ήρωες και τις σκέψεις που θέλησε να μεταφέρει στην ταινία του, χρησιμοποιώντας μη επαγγελματίες ηθοποιούς. Το φιλμ του στρέφεται γύρω από τον Μπεσέι, έναν 40χρονο θεραπευμένο λεπρό, στον οποίο όμως η αρρώστια έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια, στο πρόσωπο και το σώμα, μην επιτρέποντάς του να καρπωθεί της ελευθερίας του κέρδισε, σε μια κοινωνία που δεν εγκαταλείπει τις προκαταλήψεις της.
Διαβάστε ακόμη: Κάννες 2018 | «Everybody Knows» | Οχι ο Ασγκάρ Φαραντί που ξέρουμε (κι αγαπάμε)
Ο Μπεσέι ζει δίπλα στην αποικία όπου μεγάλωσε, απ' όταν ο πατέρας του τον εγκατέλειψε εκεί, στην είσοδο του κτιρίου. Εχοντας μόλις χάσει τη γυναίκα του, ο Μπεσέι αποφασίζει να ξεκινήσει για ένα μεγάλο ταξίδι στον «κόσμο» που δεν έχει δει, με σκοπό να βρει τον πατέρα του και να του ζητήσει εξηγήσεις, πάνω στο γάιδαρό του, σέρνοντας ένα κάρο με τα απαραίτητα εφόδια για έναν. Μόνο που ο Μπεσέι θα έχει, απρόθυμα, παρέα, τον μικρούλη ορφανό Ομπάμα («σαν τον κύριο στην τηλεόραση»), που αναζητά κι αυτός τους γονείς του, ή μια νέα περιπέτεια, ή απλώς κάποιον να ασχολείται μαζί του με αγάπη. Οι δυο αταίριαστοι συνοδοιπόροι θα ταξιδέψουν ως εκεί που φτάνει το κουράγιο τους, θα βρουν τις απαντήσεις που αναζητούν - για καλό ή για κακό - και θα μάθουν τις αλήθειες των ανθρώπων. Οτι είναι σκληροί και άσπλαχνοι, ότι η ζωή μπορεί να σε εκπλήξει και ευχάριστα, ότι το σπίτι και η οικογένεια βρίσκεται εκεί όπου εσύ ορίζεις.
Το ενδιαφέρον του Σόκι πέφτει σε δυο άξονες. Από τη μια, στο πανέμορφα φωτισμένο τοπίο της Αιγύπτου, των χρωματιστών σπιτιών κόντρα στο χώμα, της διαδρομής κατά μήκους του Νείλου, των εκτάσεων σκουπιδότοπων, των πόλεων που βουίζουν απειλητικά στ' αυτιά του «ξένου». Κι από την άλλη, στον ήρωά του, τον Μπεσέι (υποδύεται ο Ραντί Γκαμάλ, πολύ κοντά κι ο ίδιος στην ταυτότητα του ήρωα), του οποίου το παραμορφωμένο σώμα, το σημαδεμένο, ακρωτηριασμένο πρόσωπο, τα σχεδόν κλειστά μάτια και το κοπιώδες αλλά ολόζεστο χαμόγελο, αποτυπώνει με μια επιμονή, ένα βήμα πριν το exploitation, διασώζοντας τις προθέσεις του από καθαρή και φανερή συμπάθεια.
Αυτό το στερεοτυπικό road movie, ο Σόκι ξετυλίγει ως ναΐφ σινεμά, με τόσο μεγάλες δόσεις σκόπιμης αφέλειας που δεν έχει πού να στηρίξει στ' αλήθεια τη ζεστασιά του. Τη θλίψη του θέματος διασκεδάζει με στιγμές χαριτωμένου χιούμορ και με χαρωπή μουσική. Ο στόχος του δεν είναι, στη διαδρομή, να εξερευνήσει κοινωνικά την Αίγυπτο, ούτε να γενικεύσει το μήνυμα της αποδοχής, παρότι μοιάζει ευκόλως εννοούμενο. Το «Yomeddine» είναι η λαϊκή ιστορία ενός ρομαντικού κι άτυχου ήρωα, με κινηματογραφική και σεναριακή διατύπωση που θα μπορούσε να είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα, αλλά με μια εγγενή καλοσύνη που αποτρέπει και τον κυνισμό. Τουλάχιστον, αν δει κανείς την ταινία ως ανθρωπιστική «περιπλάνηση», όχι απαραίτητα ως μάχιμη συμμετοχή στο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Καννών.
Διαβάστε ακόμη:
- Κάννες 2018: Τα «Αποδημητικά Πουλιά» του Σίρο Γκέρα είναι μια ταινία που (δεν) έχεις ξαναδεί
- Κάννες 2018: Η μεγάλη επιστροφή της Ιζαμπέλ Ατζανί
- Κάννες 2018, μέρα 1η: Ολοι το ξέρουν: Η Κέιτ Μπλάνσετ είναι υπέροχη
- Κάννες 2018 | «Everybody Knows» | Οχι ο Ασγκάρ Φαραντί που ξέρουμε (κι αγαπάμε)
- Κάννες 2018: Η Κέιτ Μπλάνσετ ανοίγει την αυλαία των Καννών μιλώντας για το #TimesUp
- Κάννες 2018: Αυτό που το Netflix σχεδιάζει να αγοράσει το «Everybody Knows» του Ασγκάρ Φαραντί
