Το «Cannes Classics» μπορεί να είναι απλά ένα ακόμη τμήμα του Φεστιβάλ Καννών, αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί κάθε χρόνο μια βουτιά στην ιστορία του σινεμά, με τον τρόπο που αρμόζει στη μεγαλύτερη κινηματογραφική διοργάνωση του κόσμου.
Αποκατεστημένες ταινίες από το μεγάλο βιβλίο των αριστουργημάτων του σινεμά, ντοκιμαντέρ που επιστρέφουν στην ιστορία του κινηματογράφου, επίσημοι καλεσμένοι που συνοδεύουν τις προβολές και μια σειρά ταινιών στο θερινό σινεμά της Κρουαζέτ, ολοκληρώνουν ένα μικρό φεστιβάλ φτιαγμένο από αναμνήσεις και στιγμές που άλλαξαν για πάντα τον τρόπο που βλέπουμε σινεμά.
Για φέτος, το πρόγραμμα του «Cannes Classics» φέρει την πρωτοτυπία του να αποτελείται εξ ολοκλήρου από ψηφιακές κόπιες, σηματοδοτώντας έτσι το οριστικό πέρασμα από το φιλμ στην ψηφιακή εποχή, πράγμα που θα δοκιμάσει τις αντοχές των σκληροπυρηνικών σινεφίλ που αρνούνται ακόμη να αποχωριστούν τις παραδόσεις.
Και για το ξεκίνημά του έχει επιλέξει ό,τι πιο glam θα εκτυλιχθεί στη φετινή Κρουαζέτ, με την Σοφία Λόρεν επίσημη προσκεκλημένη του του «Cannes Classics», να προλογίζει τις προβολές των αποκατεστημένων «Γάμος Αλά Ιταλικά» του Βιτόριο Ντε Σίκα αλλά και της 25λεπτης «Ανθρώπινης Φωνής», βασισμένης στο ομώνυμο έργο του Ζαν Κοκτό, που σκηνοθέτησε το περασμένο καλοκαίρι ο γιος της, Εντοάρντο Πόντι. Η Λόρεν θα δώσει, κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ και ένα masterclass, προσφέροντας μαθήματα - εκρήξεις πείρας και σοφίας από την τεράστια θητεία της στο σινεμά.
Σκηνή από το «Παρίσι Τέξας» του Βιμ Βέντερς
Στη διάρκεια του «Cannes Classics» θα προβληθούν ανάμεσα σε άλλες κλασικές ταινίες, το «Παρίσι Τέξας» του Βιμ Βέντερς, τριάντα χρόνια μετά το Χρυσο Φοίνικα που κέρδισε στο Φεστιβάλ, το «Για Μια Χούφτα Δολάρια» (1964) του Σέρτζιο Λεόνε όπως αποκαταστάθηκε ψηφιακά από την Ταινιοθήκη της Μπολόνια, το «La Paura» (1954) του Ρομπέρτο Ροσελίνι, το «Τελευταίο Μετρό» (1980) του Φρανσουά Τριφό με αφορμή τα τριάντα χρόνια από το θανατό του, το «Jamaica Inn» (1939) του Αλφρεντ Χίτσκοκ, η «Σκύλα» (1939) του Ζαν Ρενουάρ, το «Tokyo Olympiad» (1965) του Κον Ιτσικάουα σε μια προβολή που παρουσιάζει η Ολυμπιακή Επιτροπή, το «Lost Horizon» (1937) του Φρανκ Κάπρα, το «Blind Chance» (1981) του Κριστόφ Κισλόφσκι, το «Χρώμα του Ροδιού» (1968) του Σεργκέι Παρατζάνοφ σε αποκατάσταση του Film Foundation-World Cinema Project της Νέας Υόρκης και το «Cruel Story of Youth» (1960) του Ναγκίσα Οσιμα.
Σκηνή από το «Life Itself» του Στιβ Τζέιμς
Στο πλαίσιο του «Cannes Classics» θα προβληθούν και δύο ντοκιμαντέρ, το «Life Itself» του Στιβ Τζέιμς για την ιστορία της ζωής και του παθιασμένου έργου του κριτικού κινηματογράφου Ρότζερ Ιμπερτ, μόνιμου επισκέπτη του Φεστιβάλ Καννών μέχρι και τον θάνατό του και το «The Go-Go Boys: The Inside Story of Cannon Films» της Χίλα Μεντάλια για την ιστορία της Cannon Films και των παραγωγών Μέναχεμ Γκόλαν και Γιόραμ Γκλόμπους.
Το «Cinéma de la Plage», το υπέροχο θερινό σινεμά της Κρουαζέτ θα ανοίξει φέτος τις προβολές του πανηγυρικά με το «8 1/2» (1963) του Φεντερίκο Φελίνι σε μια αποκατεστημένη κόπια που τιμά και το πρόσωπο της φετινής αφίσας, τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, σε ένα από τα απαστράποντα αριστουργήματα του σινεμά.
Tags: cannes 2014
