Οι ιστορίες γύρω από το όνομα του Αντώνη Στεργιάκη είναι πολλές. Ξεκινούν από πολύ παλιά, πριν αγοράσει το Playboy στην οδό Μαυρομιχάλη και το κάνει «Αλφαβιλ», όταν ακόμη έφτιαχε το πρόγραμμα για ένα θερινό σινεμά στην Καλλιθέα, και φτάνουν μέχρι την πρόσφατη λεηλάτηση του Αστυ τον προηγούμενο Φεβρουάριο από την οποία το σινεμά βγήκε - ευτυχώς - αλώβητο.
Σε περισσότερα από 40 χρόνια κινηματογραφικής ζωής, ο Αντώνης Στεργιάκης μετέτρεψε το Αλφαβιλ σε ναό των σινεφίλ και σε μια άτυπη Ταινιοθήκη (ελλείψει μιας κανονικής) με το καθιερωμένο Ταινιόραμα κάθε Ανοιξη, ανέλαβε τη διεύθυνση του θρυλικού Studio πριν αυτό εγκατελειφθεί στη μοίρα του και έκανε το Αστυ στην Πλατεία Κοραή μια από τις πιο ισχυρές art αίθουσες του κέντρου της Αθήνας με φανατικό κοινό.
Περισσότερο όμως από αυτά, ο Αντώνης Στεργιάκης, μαζί με τους γιους του, Γιώργο και Δημήτρη, ίδρυσε την AMA Films, μια εταιρία διανομής που μετρά φέτος τα 18 της χρόνια, έχοντας στην «ταινιοθήκη» της μερικές από τις πιο μεγάλες καλλιτεχνικές επιτυχίες της ελληνικής διανομής: από το «Μίσος» του Ματιέ Κασοβίτς μέχρι τη «Ροζέτα» των αδερφών Νταρντέν και από το «Μυστικά Και Ψέματα» του Μάικλ Λι μέχρι την «Οικογενειακή Γιορτή» του Τόμας Βίντερμπεργκ σε μια λίστα που φτάνει φέτος στο βραβευμένο με τη Χρυσή Αρκτο του Φεστιβάλ Βερολίνου «Ο Καίσαρας Πρέπει να Πεθάνει» των αδερφών Ταβιάνι και το βραβευμένο με τον Χρυσό Λέοντα της Βενετίας «Pieta» του Κιμ Κι Ντουκ.
Ενθερμος υποστηρικτής της πιάτσας του κέντρου της Αθήνας που πληγώθηκε θανάσιμα από τις αναταραχές των τελευταίων χρόνων, ο Αντώνης Στεργιάκης μπορεί να είδε τα περισσότερα από τα «δημιουργήματά» του να κλείνουν (πρώτα το Studio, μετά το Αλφαβιλ), αλλά συνέχισε να υποστηρίζει μέχρι και την τελευταία στιγμή την ανάγκη για την ύπαρξη ενός χώρου - σε ένα τοπίο της ελληνικής κινηματογραφικής διανομής που αλλάζει ραγδαία - όπου μικρές ταινίες θα μπορούν να συναντούν το κοινό τους, όπως οφείλουν.
Είμαστε σίγουροι πως την ερχόμενη Ανοιξη, το καθιερωμένο Ταινιόραμα στο Αστυ θα είναι αφιερωμένο - δικαιωματικά - σε αυτόν.
