«Οταν μια ηθοποιός αφηγείται τη ζωή της, είναι κάπως σαν να ξετυλίγει τις μπομπίνες μιας ταινίας. Μετά τα 50, η αφήγηση μοιάζει με μια μεγάλου μήκους ταινίας εξαντλητικής διάρκειας.»
Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς ποια θα ήταν η πορεία της γαλλικής nouvelle vague αν στα τέλη της δεκαετίας του '50, οι πορωμένοι νεαροί κριτικοί των Cahiers du Cinema δεν είχαν ανακαλύψει την πρώτη μούσα τους στο πρόσωπο της Μπερναντέτ Λαφόντ, μιας κοπέλας 19 ετών από τη Νιμ της Νότιας Γαλλίας που σπούδασε μπαλέτο πριν φτάσει στο Παρίσι και παρασυρθεί ολοκληρωτικά από τον αέρα της αλλαγής που φυσούσε με ορμή στον κόσμο του σινεμά και του θεάτρου.
Στο «Le Beau Serge» του Κλοντ Σαμπρόλ (1958)
Πρωταγωνίστρια στα ντεμπούτα του Φρανσουά Τριφό («Les Mistons» του 1957) και του Κλοντ Σαμπρόλ («Le Beau Serge» του 1958), η Λαφόντ έγινε γρήγορα το εμβληματικό πρόσωπο μιας επανάστασης στις επάλξεις της οποίας μια γυναίκα μπορούσε να είναι σέξι, αυθόρμητη, δυναμική και σαρωτική σχεδόν όσο υπήρξε και η ίδια η nouvelle vague για τη μετέπειτα ιστορία του σινεμά.
Στο «Les Bonnes Femmes» του Κλοντ Σαμπρόλ (1960)
Σε μια καριέρα που μετράει 120 ταινίες και συνεργασίες με τους σημαντικότερους Γάλλους δημιουργούς, η Λαφόντ θα έπαιζε τη δεκαετία του '60 σε τρεις ακόμη ταινίες του Κλοντ Σαμπρόλ («À double Τour» του 1959, «Les Bonnes Femmes» του 1960, «Les Godelureaux» του 1961), αλλά και στο ντεμπούτο του Κώστα Γαβρά («Compartiment Τueurs» του 1965), στο «Le Voleur» του Λουί Μαλ και στο «Le Révélateur» του Φιλίπ Γκαρέλ το 1968.
Στο «H Μαμά και η Πουτάνα» του Ζαν Εστάς (1973)
Τίποτα, ωστόσο, δεν θα ήταν ίδιο στη ζωή της Μπερναντέτ Λαφόντ, αν στις αρχές της δεκαετίας του '70 δεν πρωταγωνιστούσε αρχικά στο «Une Belle Fille Comme Moi» του Φρανσουά Τριφό (1972) και την ίδια χρονιά σε μια από τις πιο εμβληματικές γαλλικές ταινίες όλων των εποχών, τη «Μαμά και τη Πουτάνα» του Ζαν Εστάς, υποδυόμενη τη Μαρί, τη «μαμά» στο πιο διάσημο ερωτικό τρίγωνο του σινεμά που κέρδισε το Μεγάλο Ειδικό βραβείο στις Κάννες για να χτυπηθεί από την παραδοσιακή γαλλική κριτική αλλά και να αποθεωθεί από τα Cahiers du Cinema, κερδίζοντας μέσα στα χρόνια τη θέση του κλασικού.
Στο «L' Effrontée» του Κλοντ Μιλέρ (1985)
Παράλληλα με την παρουσία της στο θέατρο, η Μπερναντέτ Λαφόντ δεν σταμάτησε ποτέ να παίζει στο σινεμά. Συνεργάστηκε ακόμη δύο φορές με τον Κλοντ Σαμπρόλ, το 1986 στο «Inspecteur Lavardin» και το 1987 στο «Masques», ενώ ένα χρόνο πριν, το 1985, κέρδισε το Σεζάρ Β' Γυναικείου Ρόλου για το «L’Effrontée» του Κλοντ Μιλέρ. Το 2003 θα κέρδιζε ενα τιμητικό Σεζάρ για το σύνολο της καριέρας της, ενώ οι συνεργασίες της με νέους δημιουργούς συνεχίστηκαν μέχρι και πριν λίγο από το θάνατό της στις 25 Ιουλίου του 2013 σε ηλικία 74 ετών.
Η Μπερναντέτ Λαφόντ θα έπαιζε στο επερχόμενο «Les Vacance de Petit Nicolas», συνεχίζοντας την ασταμάτητη διαδρομή της ως μια από τις μεγάλες κυρίες του γαλλικού σινεμά, επιβεβαιώνοντας το μότο της: «Η δουλεία μου είναι το κίνητρο της ύπαρξής μου. Το όπιό μου, η κοκαΐνη μου, το Prozac μου.»
Δείτε παρακάτω ένα αφιέρωμα στην Μπερναντέτ Λαφόντ, που γυρίστηκε το 2007 με αφορμή τα 50 χρόνια καριέρας της:
Tags: ΜΠΕΡΝΑΝΤΕΤ ΛΑΦΟΝΤ
