«Το 1989, ήμουν δευτεροετής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης όταν πήρα το πρώτο μου μάθημα φωτογραφίας, "Color Printing". Είχα έναν τρομερό καθηγητή και η πρώτη μας αποστολή ήταν να παρακολουθήσουμε την ταινία "River’s Edge" [«Στην Άκρη του Ποταμού», 1986]. Την εποχή εκείνη, έβγαινα με μια κοπέλα που φοιτούσε στο πανεπιστήμιο Stony Brook και έπαιρνα κάθε δεύτερη εβδομάδα το τρένο για το Λονγκ Αϊλαντ για να πάω να τη συναντήσω. Ενα Σαββατοκύριακο, λίγο μετά την έναρξη των μαθημάτων και καθώς έπρεπε να βρω αντικείμενο για την πρώτη μου εργασία, έτυχε να πάω μαζί της στο εμπορικό κέντρο Smith Haven και αντιλήφθηκα αμέσως πως είχα βρει το ιδανικό μέρος να φωτογραφήσω…».
«…Ως σπουδαστής θεολογίας παρακολουθούσα πολλά μαθήματα ανθρωπολογίας και κοινωνιολογίας, κάτι που με βοήθησε να σκεφτώ το mall με σύνθετους τρόπους. Με ενδιέφερε ιδιαίτερα να προσεγγίσω το εμπορικό κέντρο σαν μια ιδιωτικοποιημένη δημόσια πλατεία. Ενώ επικεντρώθηκα στους ανθρώπους, σκέφτηκα για τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και με το χώρο. Ο καθηγητής μου ενθουσιάστηκε με τη δουλειά μου και με ενθάρρυνε να τη συνεχίσω το καλοκαίρι. Έτσι, ο φίλος μου Σεμπάστιαν κι εγώ μπήκαμε στο Corolla φορτηγάκι του και πήραμε τους δρόμους χωρίς κανένα συγκεκριμένο πλάνο».
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, όπως λένε οι Αμερικανοί, κι όπως θυμάται ο 50χρονος Νεοϋορκέζος φωτογράφος, μουσικός και κινηματογραφιστής Μάικλ Γκαλίνσκι. Ο οποίος απαθανάτισε εκατοντάδες εικόνες από κάπου 15 εμπορικά κέντρα εκείνο το καλοκαίρι, από το Οχάιο και τη Βόρεια Καρολίνα μέχρι τη Νότια Ντακότα και την Ουάσινγκτον. Οικογένειες αγχωμένες στις σάλες του σύγχρονου λαβύρινθου, νιάτα που ανακαλύπτουν καινούργιους τόπους διασκέδασης, ηλικιωμένοι με το βλέμμα καρφωμένο σε βιτρίνες κατάφωτες, περίεργοι που χαζεύουν μορφές μέσα στο πλήθος. Ναοί καταναλωτισμού ξεκομμένοι θαρρείς από τα εγκόσμια, κομμάτι μιας αναδυόμενης ποπ κουλτούρας που περνάει στην ιστορία.
Με την άνθηση του ρεύματος της «Pictures Generation» στις εικαστικές τέχνες, που βγάζει την street φωτογραφία έξω από τις γκαλερί, στον φυσικό τους χώρο, ο Γκαλίνσκι συνεχίζει τα μαθήματα και ασχολείται πλέον επαγγελματικά με τη φωτογραφία, δουλεύοντας για έντυπα και οδηγούς. Παράλληλα, στρέφεται στη μουσική –την πανκ ροκ- και τον κινηματογράφο. Τα νεγκατίφ του ’89 μπαίνουν στα συρτάρια. Και βγαίνουν μόλις το 2010, όταν ο καλλιτέχνης αποφασίζει να τις ψηφιοποιήσει με ένα δανεικό σκάνερ. Κάποιες επιλεγμένες που ανεβάζει στο διαδίκτυο γίνονται viral σε χρόνο μηδέν, ενώ το kickstart για ένα δυνάμει βιβλίο τις κάνει δημοφιλέστερες. Μέχρι που οδηγεί, τρία χρόνια μετά, στην περιορισμένων αντιτύπων έκδοση του συλλεκτικού πλέον λευκώματος «Malls Across America».
Αντιπροσωπευτικές εικόνες από εκείνη την έκδοση εμπλουτίζονται τώρα με δεκάδες άλλες αχρησιμοποίητες της εποχής σε ένα νέο λεύκωμα που κυκλοφορεί στις 15 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Rumur. Ενα follow up στο «Malls Across America» με τίτλο «The Decline of Mall Civilization», που ο Γκαλίνσκι εμπνεύστηκε από τη γνωστή κινηματογραφική τριλογία της Πενέλοπι Σφίρις «The Decline of the Western Civilization». Κόνσεπτ του βιβλίου όχι απλώς να δημοσιοποιηθεί το εντυπωσιακό ανέκδοτο υλικό, αλλά και να σχολιαστεί η μεταβατική για την τότε αμερικανική κοινωνία συνθήκη σε σχέση με το σήμερα μέσα από φωτογραφίες σε αντίστιξη -δύο σε κάθε σαλόνι του πολυτελούς εντύπου.
Οσοι βρεθούν στους χώρους του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τις προσεχείς μέρες θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά τόσο το λεύκωμα όσο και τον δημιουργό του. Ο Μάικλ Γκαλίνσκι θα παρουσιάσει αυτοπροσώπως το «Decline…» το μεσημέρι της επόμενης Τετάρτης, 6 Νοεμβρίου, στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης στην Αποθήκη Α’ του λιμανιού, με συνομιλητή τον επιμελητή του ΜOMus–ΜΦΘ, Ηρακλή Παπαϊωάννου.
Δεν είναι όμως οι ιδιότητες του φωτογράφου και του συγγραφέα μονάχα που φέρνουν τον Βορειοκαρολινέζο καλλιτέχνη στη συμπρωτεύουσα, είναι κι εκείνη του σκηνοθέτη. Είναι, κυρίως και ακριβέστερα, η carte blanche του φετινού τιμώμενου καλεσμένου του ΦΚΘ Τζον Γουότερς, που επέλεξε το αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ «Who Took Johnny» (2014) ως μια από τις δέκα πιο αγαπημένες του ταινίες. Το φιλμ, που ο Γκαλίνσκι συνυπογράφει με τη σύζυγό του Σούκι Χόλεϊ και τον Ντέιβιντ Μπέλινσον και εντρυφά στη μυστηριώδη υπόθεση εξαφάνισης ενός ανήλικου διανομέα εφημερίδων στην Αϊοβα του 1982 (το πρώτο παιδί του οποίου το πρόσωπο εκτυπώθηκε ως alert για αγνοούμενο σε χαρτόκουτο γάλακτος), θα προβληθεί την αμέσως επόμενη μέρα στην αίθουσα «Παύλος Ζάννας» του Ολύμπιον, 4,5 χρόνια μετά την πανελλήνια πρώτη του στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπου το είχε επίσης παρουσιάσει ο ίδιος ο Γκαλίνσκι.
