Εκεί όπου όλα είναι Μπράιαν Κράνστον. Μια επιδερμική, όμορφη, πολιτικά αφελής, κινηματογραφικά πικάντικη ταινία, την οποία κάνει ενδιαφέρουσα και σημαντική η ερμηνεία του πρωταγωνιστή της που, πολύ μακριά, πια, από το «Breaking Bad», αποδεικνύει ότι είναι ικανός για τα πάντα.

Ο Τζέι Ρόουτς βασίζεται στη βιογραφία που έγραψε το 1977 ο Μπρους Κουκ κι αφηγείται την ιστορία του Ντάλτον Τράμπο, συναντώντας τον λίγο μετά τον πόλεμο, όταν είναι ο πιο διάσημος και καλοπληρωμένος σεναριογράφος του Χόλιγουντ (από το «Ο Τζόνι Πήρε το Οπλο του» ως τον «Σπάρτακο» κι ακόμη παραπέρα), εκκεντρικός πάμπλουτος οικογενειάρχης κομμουνιστής. Την εποχή που η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών, στην καρδιά ενός νέου πολέμου, του Ψυχρού, έστρεψε την αυταρχική ματιά της σε όσους σχετίζονταν, έστω ιδεολογικά, με τη Ρωσία και βάλθηκε να τους καταστρέψει. Ο Ντάλτον Τράμπο ήταν ο ένας από τους Δέκα της Μαύρης Λίστας, καταδικάστηκε, φυλακίστηκε, είδε την καριέρα του να εξανεμίζεται και τη ζωή του να διαλύεται, αλλά με ευρηματικότητα κι εξαιρετική επιμονή, πολέμησε το σύστημα με τα δικά του όπλα και βγήκε νικητής – της «μάχης», αλλά και δυο Οσκαρ.

Το «Trumbo» είναι οπωσδήποτε φωτογενές: η αισθητική του ’50, στην καλογυαλισμένη Καλιφόρνια προσφέρεται για όμορφη εικόνα, το ίδιο και το πρόσωπο της Νταϊάν Λέιν στο ρόλο της συζύγου Τράμπο, πανέμορφη αλλά αναξιοποίητη σεναριακά. Ο τρόπος αντιμετώπισης των πολιτικών απόψεων του ήρωα περιορίζεται στο αξίωμα «κομμουνιστής είναι εκείνος που θα μοιραστεί το σάντουιτς του με κάποιον που δεν έχει κολατσιό», γρήγορα ξεχνιέται και το γιατί ο Τράμπο βρέθηκε να κατηγορείται για εσχάτη προδοσία, αλλά και το τι σήμαινε το ’50 να είναι κομμουνιστής ένας πετυχημένος και, παρεμπιπτόντως, πολύ πλούσιος Αμερικανός.

Τα Χολιγουντιανά παραλειπόμενα μεταφέρονται στην οθόνη γλαφυρά, συχνά συνδυασμένα με μαγνητοσκοπημένα ντοκουμέντα της εποχής, η κατάθεση του νεαρού τότε Ρόναλντ Ρέιγκαν, η απόφαση του Εντουαρντ Τζι Ρόμπινσον να καταδώσει τους συντρόφους και συναδέλφους του, ο ρόλος του Τζον Γουέιν ως Προέδρου της Ενωσης Συντήρησης Αμερικανικών Ιδανικών, αλλά κυρίως της συμπλεγματικής «κουτσομπόλας» Χέντα Χόπερ, που υποδύεται με μπρίο και θεαματικά καπέλα η Ελεν Μίρεν. Οι όποιες ουσιαστικές ιδέες ακούγονται μόνο στις σύντομες συζητήσεις του Τράμπο με τον πολύ πιο στρατευμένο συνάδελφό του, τον μυθοπλαστικό Αρλεν Χερντ που υποδύεται με ευαισθησία και κυνικό χιούμορ ο Λούις Σι Κέι.

Τίποτα, όμως, απ’ όλα αυτά, δε θα ήταν ικανό να κάνει το «Trumbo» να ξεχωρίσει στη φετινή κινηματογραφική χρονιά, αν δεν είχε για πρωταγωνιστή της τον Μπράιαν Κράνστον. Ο ηθοποιός μεταμορφώνει το κορμί του, αλλάζει τη φωνή του και βουτά με το κεφάλι σ’ ένα ρόλο τον οποίο γεμίζει δύναμη, νεύρο, πολυπλοκότητα, συναισθηματικές διακυμάνσεις, ειρωνεία, πάθος κι όλα αυτά χωρίς στιγμή υπερβολής. Υποψήφιος για Οσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου, ο Μπράιαν Κράνστον έχει τέτοια ενέργεια στην οθόνη, που σε κάνει να ξεχνάς κάθε αδυναμία της ταινίας προσωρινά, ακόμα το ότι το φιλμ για έναν από τους σπουδαιότερους σεναριογράφους του σινεμά, πάσχει στο σενάριο.

Διαβάστε και δείτε ακόμη: