Ξεφυλλίζουμε μαζί με την Ορσαλία-Ελένη Κασσαβέτη το βιβλίο της «Ταχύτητα και Αγάπη» για το νέο εμπορικό κινηματογράφο των 80s και την αναγκάζουμε να απαντήσει σε όλες τις (δύσκολες) ερωτήσεις που αφορούν μια (δίκαια;) παρεξηγημένη εποχή του ελληνικού σινεμά.
To νούμερο 3: Το ντοκιμαντέρ «The Act of Killing», μια σχεδόν σουρεαλιστική, αλλά ανατρεπτικά σινεφίλ καταγραφή μιας σειράς φόνων που σημάδεψαν την ανατροπή της κυβέρνησης της Ινδονησίας με πραξικόπημα το 1967.
To νούμερο 4: Τα ελληνικά μουσικά ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν στην Θεσσαλονίκη, που διασχίζουν την απρόβλεπτη διαδρομή από το χιπ - χοπ μέχρι την κινηματογραφική μουσική και από την underground σκηνή του '60 και του '70 μέχρι όσα συμβαίνουν στο «μουσικό χωριό» του Πηλίου.
To νούμερο 5: Το «They Glow in the Dark» του Παναγιώτη Ευαγγελίδη, μια διαφορετική ιστορία επιβίωσης, γυρισμένη στη μετά-Κατρίνα Νέα Ορλεάνη, για όλα όσα «λάμπουν» μέσα στο σκοτάδι της ανθρώπινης κατάστασης.
To νούμερο 6: Το «Τhe Imposter» του Μπαρτ Λέιτον, ίσως το καλύτερο ντοκιμαντέρ της χρονιάς και σε κάθε περίπτωση μια από τις πιο συγκλονιστικές κινηματογραφικές εμπειρίες για όσα χωρίζουν την αλήθεια από το ψέμμα.
Το νούμερο 7: Η ελληνική κρίση, οικονομική και ηθική, στο πανί. Πέντε ντοκιμαντέρ, με διαφορετική προσέγγιση το καθένα, αποτυπώνουν τις σκέψεις ενός λαού σε κακή κατάσταση, οικείων ανθρώπων που αγωνίζονται, με θυμό ή με κέφι, για τα αυτονόητα.
To νούμερο 8: To ντοκιμαντέρ «One Step Ahead» του Δημήτρη Αθυρίδη, το οποίο αφηγείται την προεκλογική περίοδο που ανέδειξε ως δήμαρχο Θεσσαλονίκης τον Γιάννη Μπουτάρη και που μετά από την πρεμιέρα του στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Αμστερνταμ επιστρέφει στην πόλη όπου γυρίστηκε...
Το νούμερο 9: Το ντοκιμαντέρ «Valentine Road» που καταγράφει την πραγματική ιστορία της δολοφονίας ενός οκτάχρονου παιδιού από έναν συμμαθητή του, ανοίγοντας ξανά τη μεγάλη συζήτηση γύρω από την ανοχή μιας κοινωνίας που επενδύει πάνω στη λογική του μίσους, μεταφέροντας τη βία από το σπίτι στο σχολείο.
Κρατώντας τη μερίδα του λέοντος του 63ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, το Διαγωνιστικό Τμήμα που αποτελείται φέτος από 19 τίτλους είναι λογικό να κερδίζει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον της κινηματογραφικής κοινότητας. Ας δούμε αναλυτικά τις ταινίες που θα διεκδικήσουν φέτος τη Χρυσή Αρκτο.
Πως γυρίζεις ένα φιλμ με ένα αγόρι και μια τίγρη, σε μια σωσίβια λέμβο; Ειδικά όταν χρειάζεσαι και τους δύο αρτιμελείς ως το τέλος; Για να λύσει το παραπάνω πρόβλημα, ο Ανγκ Λι χρειάστηκε εκτός από μία ταινία, να φτιάξει και μια «αληθινή» τίγρη.
Στο Los Angeles County Museum of Art, φιλοξενείται από τις αρχές του μήνα και μέχρι τον Ιούνιο του 2013, μια εκτενής έκθεση για το έργο και τον κόσμο του σπουδαίου σκηνοθέτη. Σας πάμε μια βόλτα, μέσω του instagram.
Τρεις δημιουργοί, έξι ιστορίες, ένα κοινό όραμα. Οι τρεις σκηνοθέτες της πιο σύνθετης κινηματογραφικής μεταφοράς στην ιστορία του σινεμά εξηγούν γιατί ανέλαβαν να ζωντανέψουν στην οθόνη το «Cloud Atlas», ένα βιβλίο «που θεωρητικά είναι αδύνατον να κινηματογραφηθεί».
Xωρίς απολύτως κανένα spoiler, το Flix σας ξεναγεί στον παράξενο, γοητευτικό, άγριο, ρομαντικό και σε κάθε περίπτωση σινεφίλ κόσμο του «Holy Motors» του Λεός Καράξ, μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και μια από τις καλύτερες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ για το σινεμά.
Το Flix παρουσιάζει τον πλήρη οδηγό για ό,τι θα συμβεί μέσα κι έξω από τις σκοτεινές αίθουσες στις 10 μέρες του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Πάρτε μολύβι και χαρτί και ανατρέξτε στο ειδικό τμήμα που ετοιμάσαμε για το φεστιβάλ, το οποίο ενημερώνουμε συνεχώς για να νιώθετε ότι είστε κι εσείς εκεί!
Από τον Βιμ Βέντερς στον Σρεκ και από το «Scream» στον «Harry Potter», η κινηματογραφική θητεία του Νικ Κέιβ υπήρξε τόσο αναπάντεχη, όσο και η υπογραφή του ως σεναριογράφος των «The Proposition» και «Παράνομοι» του συμπατριώτη του, Αυστραλού Τζον Χίλκοουτ. Μόνο που για όσους τον γνωρίζουν καλά, ο Νικ Κέιβ έγραφε πάντοτε μουσική για ταινίες που απλώς δε γυρίστηκαν ποτέ...
Βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία, η νέα ταινία του Τζον Χίλκοουτ μας κερνάει ένα κοκτέιλ που περιέχει μερικά από τα βασικά συστατικά της ίδιας της Αμερικής την εποχή της ποταπαγόρευσης: λαθραίο αλκοόλ και σφαίρες, βία και «επιχειρηματικότητα».
Ο Ηλίας Γεωργιόπουλος, ο γιος της ιδιοκτήτριας οικογένειας του κινηματογράφου Δαναός και συνεχιστής της παράδοσης που έχτισε ο πατέρας του, Σωτήρης και τ' αδέλφια του, γιορτάζει μαζί με το Flix τα 40 χρόνια ζωής του σινεμά των Αμπελοκήπων και μοιράζεται την ιστορία του.