Η Μεγάλη Τρίτη, σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι η μέρα που οφείλουμε να θυμηθούμε και να τιμήσουμε τις 10 παρθένες, τις πέντε φρόνιμες και τις… πέντε μωρές, που έμειναν έξω από τον γάμο! Παράλληλα, το βράδυ ψέλλεται το Τροπάριο της Κασσιανής, σχετικά με την «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή», γραμμένο από την πρώιμη φεμινίστρια μοναχή, που επειδή ήταν έξυπνη και δυναμική, προτίμησε να μονάσει αντί να παντρευτεί τον Αυτοκράτορα Θεόφιλο και να κάνει καριέρα Πρώτης Κυρίας.
Από αμαρτωλές γυναίκες, το σινεμά γεμάτο! Ανάμεσά τους, κι εκείνες που αμάρτησαν με ανώτερα κίνητρα, που θυσιάστηκαν για έναν μεγαλύτερο σκοπό: εκείνες για τις οποίες η ταπείνωση ήταν μια πόρτα για κάτι που, έστω για λίγο, έμοιαζε μ’ ένα δικό τους Παράδεισο!
Διαβάστε ακόμη: Ανακαλύψτε πέντε ταινίες που είδαν τη σταύρωση αλλιώς
Ακολουθούν οι πιο ενοχικές, οι πιο καταφρονεμένες αλλά και οι πιο αλτρουίστριες αμαρτωλές:
Δαμάζοντας τα Κύματα (1996) του Λαρς φον Τρίερ
Η Μπες ΜακΝίλ (Εμιλι Γουάτσον) αγαπούσε πολύ τον άντρα της. Ηταν ο πρώτος άντρας που «γνώρισε» και το αθώο της μυαλό γέμισε από έρωτα. Το ατύχημα που τον κατέστησε παράλυτο τη γέμισε ενοχές. Ετσι όταν εκείνος της ζήτησε να δίνεται σ’ όποιον ναύτη είχε χώρο, η Μπες το έκανε με την ίδια προθυμία με την οποία υπέμεινε τον πόνο, το ξύλο, τον εξεφτελισμό. Για την αγάπη και για τις καμπάνες που άκουσε στον ουρανό. Και για την ενοχική συνείδηση του Λαρς φον Τρίερ που το’χει το θεματάκι του!
Terminator 2 (από το 1984) του Τζέιμς Κάμερον
Η Σάρα Κόνορ (Λίντα Χάμιλτον) μισούσε τις μηχανές. Εσπασε, χτύπησε και σκότωσε για να τις εξαφανίσει. Στην πορεία κατάλαβε ότι όλα αυτά τα έκανε για το παιδί της. Παρότι ακόμα δεν το είχε γεννήσει. Η αγάπη της μάνας δε γνωρίζει ούτε τόπο, ούτε χρονολογία κατασκευής. Δε γνωρίζει ούτε φόβο, ούτε καν για τον Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ και πόσες είναι οι γυναίκες που μπορούν να το πουν αυτό;
Mildred Pierce (1945) του Μάικλ Κέρτιζ
Η Μίλντρεντ (Τζόαν Κρόφορντ) θέλησε μόνο μια καλύτερη ζωή. Για να την πετύχει έκανε τα πάντα… με αναστολές! Προσέφερε από χρήματα μέχρι αλκοόλ και το κορμί της ακόμα. Μπορεί να έγινε η πρώτη επιτυχημένη μπίζνες γούμαν στην ανατολική ακτή, αλλά ποτέ δεν κέρδισε αυτό για το οποίο αγωνίστηκε: την αποδοχή της κακομαθημένης κόρης της που, το μόνο που χρειαζόταν, ήταν ένα γερό σκαμπίλι.
Requiem for a Dream (2000) του Ντάρεν Αρονόφσκι
Η Μάριον Σίλβερ (Τζένιφερ Κόνελι) τα έδωσε όλα. Για την ηρωίνη. Για λίγο νόμιζε ότι μπορούσε να ζήσει καλά με τον Χάρι, ν’ ανοίξουν μαζί ένα μαγαζί και να εκπληρώσουν το αμερικανικό όνειρο. Για περίπου πέντε λεπτά. Μετά όλα θόλωσαν (όχι και τόσο) γλυκά και ξαφνικά βρέθηκε μόνη, στον καναπέ της με παρέα μια σακούλα πρέζα. Εχει παρεμβληθεί και μια αξέχαστη σκηνή μ’ έναν διπλό δονητή. Η εξιλέωση κοστίζει…
Mediterraneo (1991) του Γκαμπριέλε Σαλβατόρες
Αρχικά η Βασίλισσα θυσιαζόταν καθημερινά, πολλαπλά την ημέρα για την ακρίβεια, για μια δεκάρα παραπάνω. Αργότερα θυσιαζόταν για το καλό του Εθνους στο εμπόλεμο μικρό ελληνικό νησί. Πρόσφατα δήλωσε ότι θα θυσιαστεί ξανά για την Ελλάδα, ως υποψήφια της παράταξης του Γιώργου Καρατζαφέρη. Α, όχι, αυτή ήταν απλώς η Βάνα Μπάρμπα, χωρίς σενάριο.
Ποτέ την Κυριακή (1960) του Ζιλ Ντασέν
Η Ιλια (Μελίνα Μερκούρη) θυσιάστηκε για… όλα τα παιδιά του Πειραιά, χωρίς όμως ποτέ να χάσει τη γυναικεία ανεξαρτησία της και το ελεύθερο πνεύμα της! Στην πορεία, η Μελίνα έβαλε ξανά τον εαυτό της μπροστά, για την επιβίωση του ελληνικού ιδεώδους, είτε ενάντια στη χούντα, είτε στα έδρανα του Πασόκ, πάντα με το ίδιο πάθος, αλλά ποτέ άλλοτε με τέτοιο μπρίο.
Η Ωραία της Ημέρας (1967) του Λουίς Μπουνιουέλ
Η Σεβερίν (Κατρίν Ντενέβ) έγινε η απόλυτη θυσία. Επειδή ήθελε να νιώσει… κάτι, οτιδήποτε. Αγάπη, αλλά αν δε γινόταν, έστω πόνο ή ανάγκη ή επιθυμία. Γι’ αυτό κι έγινε η πρωινή ιέρεια του σαδομαζοχισμού. Στην αναζήτηση του έρωτα και, κατά βάθος, της οικειότητας με κάποιον από τους άντρες που εκτονώνονταν στο κορμί της. Το ότι είχε τη μορφή της Κατρίν Ντενέβ δεν έβλαψε κανέναν!
Picnic at Hanging Rock (1975) του Πίτερ Γουιρ
Τρεις μαθήτριες και μία δασκάλα χάθηκαν ανάμεσα στους Βράχους των Κρεμασμένων… Παρθένες στο σώμα και στην ψυχή, αναζητούσαν τον τελευταίο… οργασμό, ή προσπάθησαν να κρύψουν μια τραγική αλήθεια; Οποιο κι αν ήταν το μυστικό τους, χάρισαν στο σινεμά μια αναλλοίωτη εικόνα ηδονικής αθωότητας.
Το Παιχνίδι των Λυγμών (1992) του Νιλ Τζόρνταν
Η Ντιλ (Τζέι Ντέιβιντσον), είναι η κοπέλα του Τζόντι, ο έρωτας του Φέργκους, η αξέχαστη ηρωίδα του ιρλανδικού πολιτικού δράματος και μια από τις πιο ξεχωριστές γυναίκες που πέρασαν ποτέ από το σινεμά. Το τίμημα που πλήρωσε έγινε σημαία στον αγώνα της διαφορετικότητας, όχι με ακτιβισμό, αλλά με πάθος, συγκίνηση και… θρησκευτική, σχεδόν, αγάπη!
Μαρία Μαγδαληνή
Η ιστορία που τα έχει όλα. Και πορνεία και μεταμέλεια και θρησκεία και σάρκα και αλήθεια και σινεμά. Το έκανε η Μπάρμπαρα Χέρσεϊ στον «Τελευταίο Πειρασμό» του Μάρτιν Σκορσέζε, το έκανε η Μόνικα Μπελούτσι στα «Πάθη του Χριστού» του Μελ Γκίμπσον! Το σεξ, η ενοχή του, η κάθαρση και η διπλή φύση της γυναίκας: ως ερωμένη και ως μητέρα. Μην τα ψάχνετε, το λέει και το Ευαγγέλιο!
Διαβάστε ακόμη: OMG! Οι 10 Χριστοί που άφησαν (κινηματογραφική) ιστορία!
Τα (κινηματογραφικά) Πάθη του Χριστού
