Μεγάλο Σάββατο και τα πράγματα οδεύουν προς το happy end: τελευταία ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και της Σαρακοστής. Το σώμα του Χριστού βρισκεται στον τάφο, αλλά η ψυχή του πρώτα κατεβαίνει στον Αδη, για να κυρήξει κι εκεί τον Λόγο του Θεού. Αργότερα, παρά το ότι ο τάφος φρουρείται αυστηρά, ο Χριστός υπερνικά το θάνατο και ανασταίνεται στους ουρανούς, «θανάτω θάνατον πατήσας, και και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.» Λαμπάδα, φιλί.
Η Ανάσταση του Χριστού από τον κόσμο των νεκρών, η ύπαρξή του μεταξύ θανάτου και ζωής, η κατανίκηση του Μεγάλου Τέλους, έδωσε στους δημιουργούς του σινεμά βρώμικες ιδέες. Οι κινηματογραφικοί ήρωες που, είτε νεκρανασταίνονται, είτε περιδιαβαίνουν στο δικό μας κόσμο όντες νεκροί αλλά απέθαντοι, είτε επικοινωνούν με άνεση με τον άλλο κόσμο, είναι πολλοί και αφάνταστα γοητευτικοί!
Διαβάστε ακόμη: Ανακαλύψτε πέντε ταινίες που είδαν τη σταύρωση αλλιώς
Θυμηθείτε παρακάτω εκείνους πάτησαν το θάνατο ή τριγύρισαν εν τοις μνήμασι με τον δικό τους τρόπο…
«Alien: Resurrection» (1997) Ζαν-Πιερ Ζενέ
Κάποιοι ήρωες είναι πολύ καλοί για να πεθάνουν: Στο τέταρτο «Alien», η Ελεν Ρίπλεϊ ανασταίνεται, 200 χρόνια μετά το θάνατό της, ως ένα fusion ανθρώπου και alien. Αν της δινόταν η επιλογή, δεν ξέρουμε ποια κουρτίνα θα είχε επιλέξει, μια και ακόμα και στη δεύτερη ζωή της, η Ρίπλεϊ είναι αναγκασμένη να μάχεται και πάλι τα ατίθασα διαστημικά όντα. Για ξεκούραση ούτε λόγος.
«Η Εκτη Αίσθηση» (1999) Μ. Νάιτ Σιάμαλαν
«I see dead people». Χμμ… γιατί, άραγε; Ο μικρός Κόουλ έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένη την ικανότητά του να επικοινωνεί με τον κόσμο των νεκρών. Ο Μπρους Γουίλις είναι ο loser παιδοψυχολόγος που θ’ αναλάβει να τον βοηθήσει και μαζί θ’ ανακαλύψουν κοσμογονικές αλήθειες για τους ίδιους και για τον άλλο κόσμο.
«Night of the Living Dead» (1968) Τζορτζ Ρομέρο
Μια ετερογενής ομάδα ανθρώπων εγκλωβίζεται σ’ ένα εγκαταλελειμένο αγρόκτημα, προσπαθώντας να γλιτώσει από δεκάδες νεκρανεστημένους που αναζητούν ζεστή ανθρώπινη τροφή. B-τρόμος στα καλύτερά του, με ταξικό σχολιασμό. Η ταινία που παγίωσε την εικόνα ότι τα ζόμπι περπατούν αργά, με προτεταμένα χέρια κι έχουν μαύρους κύκλους από την… αϋπνία!
«Ι Walked With a Zombie» (1943) Ζακ Τουρνέρ
Η μαύρη μαγεία ως λύση στα προβλήματα του γάμου. Εξωτικό ντεκόρ, οικογενειακές αντιζηλείες, γυναικεία αθωότητα, θύτες και θύματα και, πάνω απ’ όλα, βουντού τελετουργίες που έχουν την ικανότητα να διατηρούν κάποιον σε limbo, μεταξύ ζωής και θανάτου, επ’ αόριστον, ή μέχρι ο τελετάρχης να δεχτεί την καλύτερη προσφορά.
«Dawn of the Dead» (1978) Τζορτζ Ρομέρο
Fun μετεξέλιξη της «Νύχτας των Ζωντανων Νεκρών»: η μετατροπή νεκρών σε ζόμπι έχει, πια, γίνει επιδημία και οι νεκρανεστημένοι συρρέουν κατά εκατοντάδες (πάντα με αργό βηματισμό και παράλυτα χέρια και βλέμμα). Οι ζωντανοί εγκλωβίζονται, αυτή τη φορά, σ’ ένα εμπορικό κέντρο, που προσφέρει δαιδαλώδεις έρημους χώρους, χρωματική πανδαισία και, για όποιον θέλει, κυνικό σχόλιο πάνω στον καταναλωτισμό.
«Ghost» (1990) Τζέρι Ζάκερ
Ο έρωτας υπερνικά τα πάντα, ακόμα και το θάνατο. Η Μόλι και ο Σαμ ήταν τόσο ερωτευμένοι, που όταν ο Σαμ σκοτώνεται, η αγάπη τους θα τον κρατήσει στον κόσμο των ζωντανών, τουλάχιστον για όσο καιρό χρειάζεται η Γούπι Γκόλντμπεργκ για να πείσει τη Μόλι ότι είναι πραγματικό μέντιουμ.
«Bride of Frankenstein» (1935) Τζέιμς Γουέιλ
Το Τέρας του Δόκτορος Φρανκενστάιν, όχι απλώς επιβιώνει, στο μεταίχμιο της ζωής, της τεχνολογίας και της ανυπαρξίας, αλλά απαιτεί και μια γυναίκα να σταθεί (με τη σχετική ακαμψία) στο πλάι του. Οι νεκροί όχι απλώς ξαναζούν, αλλά έχουν και επιθυμίες αναπαραγωγής. Αν τη δεις ως ερωτική ιστορία, η ταινία είναι αφάνταστα ρομαντική.
«The Crow» (1994) Αλεξ Πρόγιας
Ο Ερικ Ντρέιβεν δολοφονείται άγρια και άδικα κι επιστρέφει από τον κόσμο των νεκρών σ’ αυτόν των ζωντανών για να εκδικηθεί το θάνατο του ίδιου και της αγαπημένης του. Ισως ο πιο υπαρξιακά ανήσυχος και δραματικός απέθαντος ήρωας. Το γεγονός ότι ο Μπράντον Λι που ενσαρκώνει το Κοράκι πέθανε από τραγικό ατύχημα στη διάρκεια των γυρισμάτων αυτής της ταινίας, προσέδωσε στον ηθοποιό ένα είδος αιώνιας ζωής και φήμης που υπερνίκησε το θάνατό του.
Η Catwoman
Εξ ορισμού είναι η ηρωίδα με τις περισσότερες ζωές: εννέα τον αριθμό, τις οποίες διαχειρίζεται με φιλοδοξία και φονικό αισθησιασμό. Την αγαπάμε με τη μορφή της Μισέλ Φάιφερ στο «Batman Returns» (1992) του Τιμ Μπάρτον. Ωστόσο, η «Catwoman» (2004) της Χάλι Μπέρι έχει ορισμένες σκηνές με τη Σάρον Στόουν που… ανασταίνουν και νεκρούς!
«Ε.Τ.: Ο Εξωγήινος» (1982) Στίβεν Σπίλμπεργκ
Οταν ο E.T. γνωρίζεται με τον Ελιοτ, την Γκέρτι και τον Μάικλ, τους δείχνει πώς μπορεί να πάρει μια γλάστρα μ’ ένα ξεραμένο φυτό και να το κάνει να ζωντανέψει ξανά. Πολύ αργότερα, ο Ελιοτ συνειδητοποιεί ότι ο Ε.Τ. δεν έχει πεθάνει, βλέποντας τη γλάστρα με το λουλούδι να ζωντανεύει ξανά. Ο εξωγήινος φίλιος των παιδιών θα πάρει το λουλούδι μαζί του, στο σπίτι του στο διάστημα, σε μια απόδειξη ότι τα σύνορα μεταξύ των κόσμων είναι όχι απλώς άχρηστα, αλλά και ανύπαρκτα. Αρκεί να υπάρχει αγάπη και καλοσύνη. Καλό Πάσχα!
Διαβάστε ακόμη: OMG! Οι 10 Χριστοί που άφησαν (κινηματογραφική) ιστορία!
Τα (κινηματογραφικά) Πάθη του Χριστού
