H Mεγάλη Πέμπτη είναι η πιο «φορτωμένη» μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας. Επισπεύδοντας τις διαδικασίες προς την...Ανάσταση, η Ορθόδοξη εκκλησία διαβάζει 12 ολόκληρα ευαγγέλια στην πιο κινηματογραφική (πιο πολύ κι αυτήν του Τζεφιρέλι στον «Ιησού από τη Ναζαρέτ», για να καταλαβαινόμαστε) αφήγηση των ύστατων πριν την σταύρωση παθών του Χριστού.
Από τη διαδοχή της προσευχής στη Γεσθημανή, την προδοσία του Ιούδα, τη σύλληψη, την ανάκριση, την άρνηση του Πέτρου, την καταδίκη του Χριστού και τη σταύρωση, ξεχωρίζει με διαφορά το γεγονός που προηγείται όλων αυτών και δεν είναι άλλο από τον Μυστικό Δείπνο, το λιτό τραπέζι που έστρωσε ο Χριστός για να πει το τελευταίο αντίο στους Αποστόλους...
Διαβάστε ακόμη: Ανακαλύψτε πέντε ταινίες που είδαν τη σταύρωση αλλιώς
Ακολουθούν τα πιο παράξενα μυστικά ή φανερά δείπνα στην ιστορία του σινεμά (με μενού από ελάχιστα μέχρι και πολύ πιο ενισχυμένο από το ψωμί και το κρασί του Μυστικού Δείπνου):
Eraserhead (1977) του Ντέιβιντ Λιντς
Κανένα δείπνο γνωριμίας γαμπρού με τα μέλλοντα πεθερικά του δεν ήταν ποτέ τόσο εφιαλτικό. To μενού γράφει κοτόπουλο, αλλά στον κατάλογο υπάρχουν κρυμμένα easter eggs, όπως μια γιαγιά που δεν μπορεί να ανακατέψει τη σαλάτα, μια πεθερά σε κρίση επιληψίας, ένας πεθερός σε κατάσταση μόνιμου σοκ και μια κότα - μινιατούρα που κουνιέται μέσα στο πιάτο και πετάει μαύρα υγρά. Είπατε κάτι για weird σινεμά;
Alien (1978) του Ρίντλεϊ Σκοτ
Ακόμη και μέσα στο Νοστρόμο, ένα δείπνο μπορεί να είναι μια εμπειρία. Ειδικά όταν εκτός από συνθετικές τροφές και ομοιώματα μπίρας, το βαρυστομάχιασμα του Τζον Χερτ οφείλεται σε έναν έβδομο ακάλεστο επισκέπτη που ζήλεψε και θέλησε να «κάτσει» στο τραπέζι. Μπορεί στο διάστημα να μην ακούει κανείς τις κραυγές σου, αλλά σίγουρα ακούει δυνατά όταν αυτό που ρεύεσαι είναι ένα...alien.
Βιριδιάνα (1961) του Λουίς Μπουνιουέλ
Στην πιο αιρετική κινηματογράφηση εικονογράφηση του Μυστικού Δείπνου, ο Λιουίς Μπουνιουέλ στρώνει αλά Λεονάρντο Ντα Βίντσι το τραπέζι στο σπίτι του κρεμασμένου θείου της Βιριδιάνας και προσκαλεί για φαγητό όλους τους απόκληρους μιας ολόκληρης κοινωνίας. Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες, αφορισμός του Μπουνιουέλ από την εκκλησία, οι ζητιάνοι ωστόσο χόρτασαν.
Beetlejuice (1988) του Τιμ Μπάρτον
Οχι και τόσο στα καλά του καθουμένου, οι καλεσμένοι του Τσαρλς και της Ντέλια θα κυριευτούν (βλ. δαιμονιστούν) από το πνεύμα ενός φαντάσματος - καλλιτεχνικής ψυχής που τραγουδάει το «Day-O / The Banana Boat Song» με τη φωνή του Χάρι Μπελαφόντε στην πιο κλασική σκηνή από τη σουρεαλιστική κωμωδία του Τιμ Μπάρτον. Το ότι θα βγουν και τερατένια χέρια μέσα από τα πιάτα, είναι μάλλον λεπτομέρεια...
Shadow of a Doubt (1943) του Αλφρεντ Χίτσκοκ
To να καλέσεις το θείο σου για δείπνο είναι ένα πράγμα. Το να καλέσεις, όμως το θείο σου, ο οποίος μπορεί να είναι ένας επικηρυγμένος σίριαλ κίλερ που σκοτώνει «πλούσιες χήρες» είναι το κάτι άλλο. Ειδικά όταν ο Χίτσκοκ μεγαλουργεί σε μια από τις λιγότερο κλασικές του σκηνές, αφήνοντας τον Τζόζεφ Κότεν να μονολογεί για τις γυναίκες που περιμένουν να πεθάνει ο άντρας τους για να ξοδέψουν τα χρήματα τους (και επιπλέον πρέπει να «σφάζονται σαν ζώα») σε ένα ανατριχιαστικό close - up που δεν αφήνει κανέναν στο τραπέζι να κατεβάσει μπουκιά.
To Πάρτι (1968) του Μπλέικ Εντουαρντς
Δέκα από τα πιο απολαυστικά λεπτά του οτιδήποτε αποκαλούμε κωμωδία στο σινεμά , διαδραματίζονται σε ένα επίσημο δείπνο που επιβεβαιώνει το νόμο του Μέρφι «ό,τι είναι να πάει στραβά θα πάει». Ενας μεθυσμένος σερβιτόρος είναι αρκετός για να δημιουργήσει ένα χάος που θα βρει κοτόπουλα πάνω σε καλοχτενισμένους κότσους, τούρτες πάνω σε καλοσιδερωμένα κοστούμια και καθως πρέπει κυρίες να λιποθυμούν από ντροπή. Εσάς θα σας βρει λιπόθυμους από τα γέλια.
Hannibal (2001) του Ρίντλεϊ Σκοτ
To πε και το κανε ο Χάνιμπαλ Λέκτερ, ακόμη κι αν άργησε μια ολόκληρη ταινία. Κάλεσε για δείπνο τον «φίλο» του Ρέι Λιότα και μαζί ξεκίνησαν να ανακαλύπτουν τι κρύβεται (κυριολεκτικά) μέσα στον εγκέφαλο του... Ψήσιμο ελαφρύ και από τις δύο πλευρές, αρκεί. Rare δηλαδή για να ξέρετε πως θα το ζητήσετε αν σας προκύψει... Και, προσοχή, αντεδείκνυται για όσους νηστεύουν τη Μεγάλη Εβδομάδα!
Το Νόημα της Ζωής (1983) του Τέρι Τζόουνς
Στην αποθέωση του absurdum των Μόντι Πάιθον, αυτή η σκηνή με τον υπέρβαρο (τρόπος του λέγειν) Τέρι Τζόουνς από το «Νόημα της Ζωής» δεν περιγράφεται με λόγια. Κυρίως γιατί η πρόταση που θα προσπαθήσει θα γεμίσει από αηδιαστικές λέξεις όπως εμετός, σάλια, λίπος, ρέψιμο και βάλε... Οσο για το εστιατόριο, παραμένει σικ ακόμη και μετά την επίθεση ενδοστομαχικών υγρών και θορύβων σε μια κυριολεκτικά εκρηκτική σατιρα του...καπιταλισμού.
Η Πεντάμορφη και το Τέρας (1946) του Ζαν Κοκτό
Κανένα ρομαντικό δείπνο στο σινεμά δεν ήταν πιο μυστικό, πιο αμαρτωλό, πιο γεμάτο από υποσχέσεις και όρκους αιώνιας αγάπης. Το Τέρας καλεί την Πεντάμορφη σε δείπνο για να της εξομολογηθεί πως θα την ζητάει κάθε μέρα σε γάμο. Αυτή κοιτάζει παγωμένα ένα πλούσιο από εδέσματα τραπέζι και έναν σερβιτόρο που θα μπορούσε να ήταν ο πρίγκιπας του παραμυθιού, αν στο σινεμά όπως και στη ζωή τα παραμύθια δεν έμεναν μόνο παραμύθια...
Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι (1974) του Τομπ Χούπερ
Ενα οικογενειακό δείπνο της διπλανής πόρτας. Ή, εν προκειμένω, της διπλανής κλειδαρότρυπας. Η προετοιμασία είναι απλή. Στέλνεις τον κανακάρη σου (βλ. Leatherface) να ψωνίσει κρέας από το χασάπικο που λέγεται νέα παιδιά που πάνε ανυποψίαστα στην εξοχή, του υποδεικνύεις πως πρέπει να περιποιηθεί το κρέας προκειμένου να είναι όσο το δυνατόν πιο λαχταριστό και «φρέσκο» και μετά κάθεστε όλοι μαζί σαν αγαπημένη οικογένεια για να απολαύσετε το φαγητό σας. Το πρόβλημα με τον μπαμπά που έχει ασπρίσει, παραμένει πρόβλημα...
H Λαίδη κι ο Αλήτης (1955) των Κλάιντ Τζερόνιμι, Γουίλφρεντ Τζάκσον, Χάμιλτον Λάσκι
Σιγουράκι για να τον/την ρίξετε, το δείπνο που ετοιμάζει ως έκπληξη ο Αλήτης στη Λαίδη του είναι και ρομαντικό και ερωτικό και νοσταλγικό και φορτισμένο από εκείνο το ρούφηγμα του μακαρονιού που καταλήγει σε ένα από τα πιο κλασικά φιλιά του σινεμά. Αν είχαν προτιμήσει τα κόκαλα, η βραδιά και ο έρωτας τους θα είχε σίγουρα άλλη (κακή) έκβαση.
Διαβάστε ακόμη: OMG! Οι 10 Χριστοί που άφησαν (κινηματογραφική) ιστορία!
Τα (κινηματογραφικά) Πάθη του Χριστού
