Η ταινία
O Τζέισον, ένας άντρας γύρως στα 30, συναντά μια νεαρή γυναίκα στο πάρκο. Χωρίς να το συνειδητοποιήσουν αρχίζουν να αποκαλύπτουν ο ένας στον άλλο τα προβλήματα που αντιμετώπιζουν στη ζωή τους. Η συζήτηση τελειώνει απότομα και ο Τζέισον μένει να αναρωτιέται για τις περίεργες συμπτώσεις μεταξύ των δύο ιστοριών...
Η σκηνοθέτης
Η Μαρίζα Παπαδημητρίου γεννήθηκε στο Μαρούσι και μεγάλωσε στη Χαλκίδα. Αποφοίτησε από το τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ στην Αθήνα και τα τελευταία 2 χρόνια ζει και εργάζεται ως Φωτογράφος και Βιντεογράφος στο Λονδίνο. Aσχολείται ενεργά με παραγωγές ταινιών μικρού μήκους, διαφημιστικών βίντεο και θεατρικών παραστάσεων. Η δουλειά της έχει προβληθεί σε Φεστιβάλ τόσο στη Ελλάδα όσο και το Ηνωμένο Βασίλειο όπως το Athens Video Art Festival, το Argo Film Festival και το Accidental Festival. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στον Κινηματογράφο από το Middlesex University. Επισκεφθείτε την προσωπική της ιστοσελίδα για περισσότερες πληροφορίες.
Τρεις ερωτήσεις για το «Regression»
Ποια ήταν η αφορμή ή η σκέψη που σας οδήγησε να κάνετε την ταινία;
H αφορμή για την μικρού μήκους ταινία «Regression» ήταν η πτυχιακή μου εργασία στα πλαίσια της ολοκλήρωσης των μεταπτυχιακών μου σπουδών. Μετά από πολύ άγχος, πολύωρες συζητήσεις και ανταλλαγή απόψεων και λόγω του ενδιαφέροντος μου για τις ψυχολογικές διαταραχές αποφάσισα να ασχοληθώ με τη νόσο της κατάθλιψης που πηγάζει από συναισθηματικούς λόγους εξετάζοντας την από την οπτική γωνία του άντρα.
Πως θα περιγράφατε το φιλμ σε κάποιον που σας ρωτούσε «τι είναι η ταινία σου;»
Η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ψυχολογικό δράμα το οποίο πραγματεύεται την ψυχολογική και νοητική κατάσταση ενός νεαρού άντρα ο οποίος μετά από μια σειρά γεγονότων συναισθηματικής φύσεως νοσηλεύεται με συμπτώματα κατάθλιψης σε μια κλινική. Καθώς η ιστορία ξετυλίγεται, ο θεατής συνειδητοποιεί ότι η σοβαρότητα της κατάσταστης του νεαρού άντρα ξεφεύγει από τα «συνηθισμένα» πρότυπα και οι επιπτώσεις που καλείται να αντιμετωπίσει έχουν να κάνουν με την απώθηση σημαντικών γεγονότων της ζωής του.
Εκτός από την χρονική διάρκεια ενός φιλμ, ο προσδιορισμός «μικρού μήκους» ορίζει κάτι άλλο κατά τη γνώμη σας; Και γιατί ναι ή όχι;
Χαρακτηρίζοντας μια ταινία ως μικρού μήκους αναφερόμαστε αρχικά στην περιορισμένη χρονική της διάρκεια. Πίσω όμως από το εμφανές, κρύβεται ένας ολόκληρος κόσμος από ιδέες, ιστορίες, εικόνες και σκληρή δουλειά που δεν έχει πολλά να ζηλέψει από τις μεγάλες παραγωγές. Πολλοί πιστεύουν ότι ο πρωταρχικός (αν όχι ο μοναδικός) σκοπός που εξυπηρετούν οι ταινίες αυτού του είδους είναι να αναδείξουν το ταλέντο του σκηνοθέτη (και των συντελεστών) χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους ότι αποτελούν μια ξεχωριστή, και άκρως ιδιαίτερη κατηγορία από μόνες τους. Το να καταφέρει κάποιος να πει μια ολοκληρωμένη ιστορία σε ένα τόσο περιορισμένο
κινηματογραφικό χρόνο είναι ένα αποτέλεσμα που δεν επιτυχγάνουν πολλοί. Και επιπλέον, αν οι ταινίες μικρού μήκους σκόπευαν μονάχα στην ανάδειξη των ικανοτήτων των συντελεστών με σκοπό την εισοδό τους στα «μεγάλα σαλόνια» όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, τότε ίσως θα πρέπει να αναλογιστούμε το γιατί πολλοί ήδη καταξιωμένοι σκηνοθέτες, συνεχίζουν να ασχολούνται με την παραγωγή τέτοιων ταινιών.
info
Σενάριο, παραγωγή, σκηνοθεσία, μοντάζ: Μαρίζα Παπαδημητρίου / Moυσική: Δημήτρης Βαρουξής / A’ Βοηθός παραγωγής: Mάικλ Γουιάφε / B’ Βοηθός παραγωγής: Παναγιώτης Κολύρος / Γ’ Βοηθός παραγωγής: Βεντάτ Ενγκισόι / Α’ Βοηθός σκηνοθέτη: Χελένα Μαρτίνεζ /Διεύθυνση φωτογραφίας: Ντάνιελ Ντάιτον / Κάμερα: Φίλιπ Μάικλ / Ηχοληψία: Γκρέγκορι Γουάιτχεντ / Οδηγός: Μπέκεν Μπαχούμουκα / Πρωταγωνιστούν: Αντρέι Κλοντ, Λόρι ΜακΦάντιεν, Λουσιέν Μόργκαν
Μάθετε πληροφορίες και δείτε υλικό των ταινιών όλων των φετινών υποψηφίων του Φεστιβάλ Δράμας εδώ.
Tags: ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ 2012
