Οι πιο παρατηρητικοί θα τον θυμούνται από το ρόλο του πατέρα στο «Κορίτσι» του Λουκάς Ντοντ και μικρότερους ή μεγαλύτερους ρόλους σε γαλλικές ταινίες των τελευταίων χρόνων.
Ο Αριε Βολτχάλτερ όμως, μισός Βέλγος (από τη μητέρα του) και μισός Γάλλος (από τον πατέρα του), χρειαζόταν το ρόλο του Πιερ Γκολντμάν στην «Υπόθεση Γκολντμάν» του Σεντρίκ Καν για να αναγκάσει όλους να μάθουν να προφέρουν το όνομα του.
Ακροβατώντας πάνω στη λεπτή γραμμή ενός δύσκολου εγχειρήματος, καθώς χρειάστηκε να αναπαραστήσει το πάθος και την αμφίσημη προσωπικότητα του θρυλικού ακροαριστερού Πιερ Γκολντμάν, ο Βολτχάλτερ υπήρξε αυτόματα το σαρωτικό επίκεντρο μιας ταινίας που εμπλέκει τον θεατή σε μια δικαστική δίνη ικανή να τον κάνει να αμφισβητήσει και να επαναδιαπραγματευτεί πολλές φορές τις έννοιες της αθωότητας, της ενοχής και της δικαιοσύνης.
Βασισμένη στο βιβλίο «Σκοτεινές Αναμνήσεις ενός Πολωνοεβραίου Γεννημένου στη Γαλλία» που έγραψε ο Πιερ Γκολντμάν, η ταινία του Σεντρίκ Καν αφηγείται στην πραγματικότητα τη δίκη που έφερε τον Πιερ Γκολντμάν στο προσκήνιο, μεταμορφώνοντάς τον σε έναν άτυπο ήρωα της γαλλικής αριστεράς με φανατικούς υποστηρικτές του τον Ζαν-Πολ Σαρτρ, την Σιμόν ντε Μποβουάρ και τον Ιβ Μοντάν. Καταδικασμένος σε ισόβια για τέσσερις ένοπλες ληστείες, ο Γκολντμάν προσπάθησε στη δεύτερη δίκη που αφορούσε την ενοχή του, το 1976, να αποδείξει την αθωότητά του ως προς το θάνατο δύο φαρμακοποιών για τον οποίο είχε επίσης κατηγορηθεί. Γρήγορα, η δίκη θα μετατραπεί σε ένα ναρκοπέδιο, με τη δεξιά να προσπαθεί να απαλλαγεί από τον Γκολντμάν και την αριστερά να προσπαθεί να τον ηρωποιήσει καθώς η αγόρευσή του ανοίγει θέματα αντισημητισμού της γαλλικής κοινωνίας και η θανατική ποινή βρίσκεται όλο και πιο κοντά στον
Στο Flix ο Αριε Βολτχάλτερ μιλάει για το κατόρθωμά του που του χάρισε τρία μεγάλα γαλλόφωνα βραβεία: το βραβείο Σεζάρ Α' Ανδρικού Ρόλου, το βραβείο Λιμιέρ και το βραβείο Μαγκρίτ της Βελγικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Θα ήταν πιο εύκολο αν η ταινία ήταν βιογραφία του Πιερ Γκολντμάν. Η ταινία όμως πηγαίνει πέρα από αυτό. Αφηγείται κάτι πολύ συγκεκριμένο για να μιλήσει για κάτι γενικότερο, κάτι πιο οικουμενικό και διαχρονικό.
Τα μοναδικά εργαλεία που χρειάστηκα για το ρόλο ήταν το βιβλίο του Πιερ Γκολντμάν και το σενάριο. Αν ξέρεις το κείμενο, ακολουθείς μόνο το σκηνοθέτη και το ένστικτό σου. Είναι σαν το μπάσκετ. Οι παίχτες δεν κοιτούν την μπάλα. Το κείμενο είναι η μπάλα. Πρέπει να το γνωρίζεις καλά. Να είναι κτήμα σου. Να μην χρειάζεται ποτέ ξανά να το κοιτάξεις.
Ο Σεντρίκ Καν είναι πολύ συγκεντρωμένος και φροντίζει τους ηθοποιούς του. Σε αυτήν την ταινία όμως δεν μας σκηνοθέτησε (τόσο) πολύ. Μας άφησε να κάνουμε αυτό που νομίζαμε εμείς και όταν ξεφεύγαμε αρκετά μας επανέφερε στην ιστορία. Ηταν μια πολύ άμεση και ειλικρινής σχέση.
Δεν νομίζω ότι κατάλαβα τελικά ποιος είναι ο Πιερ Γκολντμάν. Αν τον καταλαβαίνα θα άρχισα να τον κρίνω. Δεν νομίζω ότι καταλαβαίνουμε ποτέ ολοκληρωτικά ούτε τον εαυτό μας. Είμαστε σε μια διαρκή αναζήτηση που μας κάνει καλύτερους ηθοποιούς αλλά και καλύτερους ανθρώπους.»
Είναι ελάχιστα τα ντοκουμέντα που υπάρχουν από τον Πιερ Γκολντμάν. Ελάχιστες εικόνες, δεν υπάρχει η φωνή του. Αν η εικόνα του ήταν διαδεδομένη θα ήταν πολύ δύσκολο. Τον πλησιάσα με έναν πολύ ψύχραιμο τρόπο. Δεν κάναμε 36.000 συζητήσεις με τον Σεντρίκ για το πώς ήταν ο χαρακτήρας. Το σενάριο ήταν εξαιρετικό. Ηταν πλέον δική μου δουλειά να ανιχνεύσω λεπτομέρειες: πως μιλάει, για τη σχέση του με τους άλλους, τι ήταν τελικά αυτό που τον έκανε τόσο εκρηκτικό, τόσο ταυτόχρονα ορθολογικό και παράλογο.
Αν ήταν αλαζόνας ή σαγηνευτικός είναι κάτι που βρίσκεται στην ευχέρεια του θεατή να το κρίνει. Το σενάριο αναφέρει πώς συμπεριφέρεται. Από κει και πέρα ο θεατής αποφασίζει πώς του φαίνονται όλα όσα λέει και ο τρόπος που τα λέει. Εγώ δεν έχω πρόβλημα να κάνω κάποιον να φαίνεται κακός, αντιπαθητικός, οτιδήποτε.
Στο σενάριο υπάρχουν ήδη οι εικόνες, τα συναισθήματα. Εσύ σαν ηθοποιός δεν χρειάζεται να τα δημιουργήσεις. Εσύ πρέπει να πας πιο βαθιά, κάτω από τις λέξεις, πέρα από τις λέξεις. Να βρεις τις σιωπές.
Κάθε ηθοποιός ελπίζει όταν αναλαμβάνει ένα ρόλο ότι θα αποκαλύψει πτυχές του εαυτού του που δεν θέλει να δει. Πράγματα που κρύβει από τον εαυτό του. Πράγματα που έχει θάψει. Δεν είναι πάντα ευχάριστο αλλά μόνο έτσι μπορείς να δημιουργήσεις γέφυρες με τον χαρακτήρα που υποδύεσαι.
Η «Υπόθεση Γκολντμάν» του Σεντρίκ Καν προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου σε διανομή της Weird Wave.
