Η λατινική λέξη του τίτλου της ταινίας του Λόρκαν Φίνεγκαν μεταφράζεται στα ελληνικά ως «ειδικά διαμορφωμένος χώρος στον οποίο ζουν ζώα, με σκοπό τη μελέτη ή παρατήρησή τους» κάτι που με κάποιο τρόπο αποτελεί ένα τεράστιο spoiler όχι μόνο για την ιστορία της ταινίας, αλλά και για τις προθέσεις της και τους συμβολισμούς της.
Το φιλμ χτίζει μια απόλυτα στυλιζαρισμένη παστέλ ουτοπία κατασκευασμένη από τα υλικά ενός παράδοξου εφιάλτη, των πινάκων του Ρενέ Μαγκρίτ ή ενός επεισοδίου του «The Twillight Zone» -για παράδειγμα το εξαιρετικά παρόμοιο «Stopover in a Quiet Town»-, στην οποία ένα ζευγάρι παρασύρεται από έναν μεσίτη σε ένα εκ πρώτης όψεως ειδυλλειακό προάστιο στην αναζητησή του για ένα καινούριο σπίτι. Οταν ξαφνικά εκείνος θα εξαφανιστεί, ο Τομ και η Τζέμα θα ανακαλύψουν αφού θα οδηγήσουν για ώρες σε κύκλους, ότι δεν μπορούν να φύγουν από εκεί και θα παγιδευτουν σε έναν μη κόσμο όπου τα σύννεφα είναι δισδιάστατα, το χώμα ψεύτικο και όπου κάποιος ή κάτι τους αφήνει καθημερινά ένα κουτί με τις απαραίτητες προμήθειες. Και μια μέρα, ένα μωρό που μεγαλώνει ταχύτατα κι έρχεται με ένα σημείωμα που γράφει: «ανατρέψτε το και θα ελευθερωθείτε».
Δεν είναι δύσκολο να δεις πίσω από τους μάλλον διαφανείς συμβολισμους του «Vivarium» για το πως το κυνήγι της κοινωνικής ανόδου και της ευτυχίας των περιοδικών είναι μια κενή αναζήτηση, πως η υπόσχεση της πυρηνικής οικογένειας μπορεί να είναι τόσο ευχή όσο και κατάρα και πως η ιδανική ζωή των προαστίων είναι μια παγίδα κι ένας μη κόσμος. Τίποτα δεν είναι ακριβώς καινουριο η σοκαριστικό κι ακόμη κι αν ο Φίνεγκαν χτίζει τουλάχιστον μια ενδιαφέρουσα αισθητικά συνθήκη, το φιλμ όπως και οι ήρωές του παγιδεύεται γρήγορα στην επιφανειακότητα της μεταφοράς του και στην επαναληπτικότητα της πλοκής του.
Ο Λόρκαν Φίνεγκαν και ο συν-σεναριογράφος του Γκάρετ Σάνλεϊ, χτίζουν μια συνθήκη που ξέρει πως να βάλει γλυκά μέσα στην παγίδα του φιλμ, αλλά δυστυχώς δείχνουν να δένονται κι αυτοί σε έναν κόμπο που δεν ξέρουν πως να λύσουν με ευφυή ή πρωτότυπο τρόπο. Και κάπως έτσι αυτό που ξεκινά ως ένας γοητευτικός γρίφος καταλήγει γρήγορα σε αδιέξοδο και σε ένα αδιάφορο φινάλε που δεν δικαιώνει καμμιά από τις υποσχέσεις που η ταινία γεννά.
