Eχοντας ξυπνήσει κι έχοντας σκορπίσει τον τρόμο κατά τη διάρκεια του spring break στη λίμνη Βικτόρια, το σμήνος των πεινασμένων πιράνχα κινείται αντίθετα στο ρεύμα και κατευθύνεται προς το γεμάτο κόσμο Big Wet Water Park που ετοιμάζεται να ανοίξει για τη θερινή περίοδο.
Εντάξει, έχει πλάκα να βλέπεις ένα πιράνχα καρφωμένο στο πέος ενός τύπου, καθώς αυτός προσπαθεί να το αποφύγει κόβωντας το (το πέος!) με ένα μαχαίρι. Ειδικά όταν το προαναφερθέν τερατένιο θαλάσσιο τερατάκι έχει βγει μέσα από το αιδοίο μιας νεαράς την ώρα της συνουσίας!
Και, ναι, δεν υπάρχει τίποτα πιο απολαυστικό από το να βλέπεις ηλίθιες ξανθές και ακόμη πιο ηλίθιους ξανθούς να γίνονται βορά των πεινασμένων πλασμάτων, τα οποία δείχνουν να έχουν μια ιδιαίτερη προτίμηση στα γυναικεία (σιλικονάτα, αν γίνεται) μπούστα και στους ανεξαρτήτως φύλου πισινούς.
Και, άντε, σκας και ένα χαμόγελο, όταν μέσα από τον ορυμαγδό του φινάλε σκάει σε αργή κίνηση ο Ντέιβιντ Χάσελχοφ ζωντανεύοντας μνήμες από το «Βaywatch», ένα μακρινό απόγονο του «Piranha 3DD», τουλάχιστον όσον αφορά το μαζικό trend του brazilian μπικίνι.
Αυτά...
Στην μια ώρα και δέκα και κάτι λεπτά του «Piranha 3DD» δεν συμβαίνει τίποτε άλλο και κυρίως τίποτε πιο τρισδιάστατο από την επί τρία πιο φτηνή εκδοχή της σύγχρονης έννοιας για το τι σημαίνει b-movie, ταινία για target group ηλιθίων και μια συνομολογημένη διαδοχή τόσων και τόσων ταινιών τρόμου που μέσα στα χρόνια ήταν σαν να απαντούσαν στον Σαρτρ (!) δηλώνοντας με κάθε πιθανό τρόπο πως η «κόλαση» δεν είναι οι «άλλοι» αλλά το «σεξ».
Φαινομενικά φιλελεύθερο (λίγο μπάφος, λίγο full frontal και το κορίτσι μου), το «Piranha 3DD» συνδέει τόσο προφανέστατα το σεξ με το αίμα και την αίσθηση του τρόμου με την ανταλλαγή υγρών (κάθε πιθανής προέλευσης) που χάνει ακόμη και όσους ελάχιστους πόντους ένοχου fun θα μπορούσε να προσφέρει.
Το ότι καταλήγει να είναι πιο συντηρητικό και από τη μαμά σας που, αν κατά τύχη το πετύχαινε στο σινεμά πιο πολύ θα το βαριόταν παρά θα το καταδίκαζε, είναι όμως το λιγότερο. Και σίγουρα είναι μάταιο να ψάχνει κανείς να βρει σε μια ταινία – αρπαχτή (ή άρπαχτη, το ίδιο είναι!) υπόβαθρα φιλελευθερισμού, κοινωνικής ευαισθησίας ή δραματουργικής συνοχής.
Το χειρότερο είναι πως το «Piranha 3DD» δεν είναι ούτε αστείο, ούτε διασκεδαστικό, ούτε σπλάτερ, ούτε καν η «χειρότερη ταινία που είδατε ποτέ». Αν είχε την τύχη να ήταν κάτι τέτοιο θα μιλούσαμε σίγουρα για κάτι περισσότερο από (ακρωτηριασμένα) πέη!
