Ο Λένι αφήνει την τρέλα του Λος Αντζελες και επιστρέφει με την οικογένειά του στη μικρή πόλη όπου μεγάλωσε για να επανασυνδεθεί με τους φίλους του και να κάνει μια ήρεμη ζωή. Πολύ σύντομα θα έρθει αντιμέτωπος με παλιούς τραμπούκους και τους διαδόχους τους, σχιζοφρενείς οδηγούς λεωφορείων, μεθυσμένους μπάτσους και 400 μασκαρεμένους, απρόσκλητους επισκέπτες που μπουκάρουν στο πάρτι του καλοκαιριού.
Ο Λένι αφήνει την τρέλα του Λος Αντζελες και επιστρέφει με την οικογένειά του στη μικρή πόλη όπου μεγάλωσε για να επανασυνδεθεί με τους φίλους του και να κάνει μια ήρεμη ζωή. Πολύ σύντομα θα έρθει αντιμέτωπος με παλιούς τραμπούκους και τους διαδόχους τους, σχιζοφρενείς οδηγούς λεωφορείων, μεθυσμένους μπάτσους και 400 μασκαρεμένους, απρόσκλητους επισκέπτες που μπουκάρουν στο πάρτι του καλοκαιριού.
Αλλο μια πετυχημένη, διασκεδαστική αμερικανική κωμωδία, άλλο μια ταινία του Ανταμ Σάντλερ που έχει τους σταθερούς fans του κι άλλο, πάλι, αυτό εδώ το σίκουελ του «Grown Ups» που, εάν πάει καλά στα ταμεία, θα είναι ενδεικτικό για τις ανοχές του κοινού στην ανοησία.
Ο Ανταμ Σάντλερ ούτως ή άλλως προτιμά τη σωματική, «αγορίστικη», κάφρικη κωμωδία, η οποία όμως συνήθως έχει κάποια πρωτοτυπία, κάποια αναρχικότητα, μια ελαφράδα που τη μεταφέρει πέρα από τα όρια και την κάνει διασκεδαστική. Το «Οι Μεγάλοι 2», αντίθετα, δεν είναι παρά μια σύναξη επωνύμων – εκτός από το βασικό καστ – από τον Σακίλ Ο’ Νιλ μέχρι τον Τέιλορ Λότνερ, που λένε τη μια ανεγκέφαλη ατάκα μετά την άλλη, τρώνε το χρόνο τους με κλισέ χοντρογκάφες και συνηθισμένες αγαρμπάδες, σα ν’ άνοιξε κανείς το λεξικό στο λήμμα «όχι άλλο».
Το χιούμορ είναι πιο παιδικό κι από τους μαθητές του δημοτικού που οι ήρωες κοροϊδεύουν αλλά και μιμούνται. Το μόνο που, τελικά, σου μένει από την ταινία, είναι το σημαντικότερό της κωμικό εύρημα, η «ρεψιμο-φτερνισμο-πορδή». Κι ας προσπαθείς επίμονα να το ξεχάσεις.
