Η νεράιδα Ζαρίνα κλέβει τη Γαλάζια Νεραϊδόσκονη από το Καταφύγιο των Νεραϊδών και την παραδίδει σε ένα πλήρωμα πειρατών, οι οποίοι την ανακηρύσσουν καπετάνισσα του πλοίου τους. Η Τινκ και τα υπόλοιπα μέλη της Νεραϊδοπαρέας σπεύδουν να πάρουν πίσω τη Νεραϊδόσκονη, αλλά τα ταλέντα τους μπερδεύονται.
Κάθε ταινία κινουμένων σχεδίων απαιτεί από τον θεατή να πιστέψει – αρχικά – σε μια σύμβαση. Στην περίπτωση των κινηματογραφικών περιπετειών της Τίνκερμπελ, αυτή η σύμβαση είναι να δεχτείς πως η ηρωίδα του Τζ.Μ.Μπάρι δεν έχει πια καμία σχέση με τη νεράιδα του «Πίτερ Παν», πως τα κορίτσια της Νεραϊδοχώρας θυμίζουν περισσότερο έφηβες ποπ σταρ παρά πλάσματα ενός παραμυθιού και κυρίως πως θα καταφέρεις να μην πάθεις overdose νεραϊδόσκονης.
Στο ίδιο κλίμα με τις τέσσερις προηγούμενες περιπέτειες της (θυμηθείτε εδώ το «Τίνκερμπελ: Το Μυστικό Των Νεραϊδοφτερών») το «Η Τίνκερμπελ και οι Πειρατές» είναι μια ταινία με πάνω του average σχεδιασμού και κάτω του επιτρεπτού ορίου προσχολική σεναριακή φιλοσοφία.
Η ιδέα της «άσωτης νεράιδας» που εξορίζεται από τη Νεραϊδοχώρα για να επιστρέψει με κακές διαθέσεις, σκορπώντας τον πανικό στο τρισχαριτωμένο τόπο καταγωγής της αποτελεί τη βασική ίντριγκα σε μια ιστορία που από τη φύση της εξαντλείται σε αγνά μηνύματα «sisterhood», σε υπερφόρτωση action με extra χρήση πολύχρωμων μαγικών και μια επίθεση τρισχαριτωμένων πλασμάτων που φτερουγίζουν όλη την ώρα πάνω στην οθόνη προκαλώντας πονοκέφαλο σε οποιονδήποτε δεν είναι κάτω των πέντε ετών.
Φαινομενικά φεμινιστικό, αφού η παρέα της Τινκερμπελ λειτουργεί κάπως σαν τους θηλυκούς «Αναλώσιμους» του animation, στην πραγματικότητα το «Τινκερμπελ και οι Πειρατές» κρύβει μέσα του περισσότερη συντηρητική χρυσόσκονη απ’ όσο αντέχει η εποχή μας: η μοναδική νεράιδα που είναι περίεργη εξορίζεται, οι νεράιδες δουλεύουν κάτω από τις οδηγίες των ανδρών και τελικά το «ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα» θα έρθει μόνο όταν τα κορίτσια συνεχίσουν να ασχολούνται με τα λουλούδια και τα πουλάκια χωρίς να αναζητούν μια διέξοδο ενηλικίωσης.
Ενηλικίωση; Λέξη άγνωστη για μια σειρά ταινιών που έχει συγκεκριμένο target group και δεν υπάρχει περίπτωση να το προδώσει ακόμη κι αν οι αγαπημένες μας νεράιδες έρχονται για πρώτη φορά σε ενισχυμένη συναναστροφή με τους άντρες του πειρατικού καραβιού στο οποίο διαδραματίζεται η δράση της ταινίας.
Αν είσαι διατεθειμένος να δεχτείς αμαχητί τη σύμβαση πως αυτό που βλέπεις είναι απλά μια πιο καλοσχεδιασμένη εκδοχή τηλεοπτικού animation για την πρωινή ζωνη που κρατά τα παιδιά ήσυχα στο σαλόνι, τότε καλή διασκέδαση. Αν μετά τη μισή ώρα όμως αρχίζεις να νιώθεις ναυτία από το ανώφελο και το «τσιριχτό» του πράγματος, ψάξε καλύτερα για κάποιο άλλο κινούμενο σχέδιο που παίζεται σε κάποιο σινεμά δίπλα σου. Θα κάνει καλό και στο παιδί σου.
