Η Σεβερίν, η όμορφη, αλλά ψυχρή ερωτικά, σύζυγος ενός γιατρού, γίνεται πόρνη πολυτελείας σε οίκο ανοχής, με το ψευδώνυμο «Ωραία της Ημέρας». Εκεί εκπληρώνει όλες τις σεξουαλικές φαντασιώσεις της, αλλά και αυτές των πελατών της. Όσο περισσότερο επιδίδεται σε αυτές, τόσο πιο τρυφερή γίνεται με τον άντρα της, ακόμη κι αν είναι σίγουρη ότι «θα πληρώσει ακριβά για τις πράξεις της», μια μέρα.
Μεταφέροντας στην οθόνη το βιβλίο του Τζόζεφ Κέσελ, ο Λουίς Μπουνιουέλ υπογράφει μια καλειδοσκοπική ταινία που μπορεί να ιδωθεί με χιλιάδες τρόπος, όλοι τους απόλυτα αποτελεσματικοι. Η ιστορία της Σεβερίν μπορεί να διαβαστεί σαν ένα κοινωνικό δράμα ή σαν μια κοφτερή σαν λεπίδα κριτική στις αγκυλώσεις της αστικής τάξης και τον τρόμο της σεξουαλικότητας.
Μπορείς να παρακολουθήσεις την ταινία με αγωνία και ενδιαφέρον ακόμη κι αν μείνεις απλά στο πρώτο επίπεδο της αφήγησης, ή να βυθιστείς στο υπέροχο σκοτάδι και στο αυθάδες, κυνικό χιούμορ που κρύβεται μόλις ελάχιστα κάτω από την επιφάνεια. Εχεις την ευκαιρία να την δεις σαν μια ιστορία που εκτυλίσσεται σε μια «κανονική» πραγματικότητα, ή σαν ένα όνειρο ή φαντασίωση, μια σειρά από συμβολικές σκηνές που περιγράφουν άλλα απ΄ όσα δείχνουν.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και σήμερα, δεκαετίες μετά απ΄ όταν η εικόνα της ντυμένης με Ιβ Σεν Λοράν Κατρίν Ντενέβ, να λερώνεται με λάσπες και κόπρανα ταύρων, σόκαρε τους θεατές της εποχής, η αλήθεια παραμένει πως δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια ή το μυαλό σου από την ταινία.
Η «Ωραία της Ημέρας» ακόμη κι αν δεν λέει κάτι αληθινά ριζοσπαστικό, για την σεξουαλικότητα, την ηθική, τις κοινωνικές συμβάσεις, την επιθυμία και τις παράξενες διαδρομές της, δεν παύει να διατρέχει μια αριστοτεχνικά δομημένη διαδρομή στο θυμικό και στο πνεύμα, παραμένοντας ένα βέβηλα κομψό κινηματογραφικό αριστούργημα, που κρατά αμείωτη την ένταση και την αποτελεσματικότητά του.
