Ο Στέλιος Καμμίτσης δήλωσε παρουσία στα κινηματογραφικά πράγματα πριν μια δεκαετία, με τα «Κωλόπαιδα», ένα φιλόδοξο ντεμπούτο για τη γενιά της κρίσης με φόντο τα Εξάρχεια. Από τότε παρεμβλήθηκαν αλλαγές πολλές, στη χώρα, στο χώρο, στον ίδιο, στο σινεμά και μια μικρού μήκους, η «Κατηφόρα» που, αν και πολύ διαφορετική, μοιάζει σήμερα προάγγελος αυτού, του δεύτερου φιλμ του σκηνοθέτη.
Διαβάστε ακόμη: «Κάποια στιγμή, πού θα μου πάει, θα κάτσω και θα δω ΟΛΟΝ τον Γκοντάρ»
«Ο Ανθρωπος με τις Απαντήσεις», μια συμπαραγωγή Κύπρου, Ελλάδας και Ιταλίας που πρωτοεμφανίστηκε, ως work in progress στο Thessaloniki Goes to Cannes, έκανε την πρεμιέρα της στο Queer Screen του Mardi Gras Film Festival στην Αυστραλία, την επίσημη αμερικανική της πρώτη στο Φεστιβάλ της Σάντα Μπάρμπαρα και προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, αλλά και στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λος Αντζελες.
Μετά το θάνατο της γιαγιάς του, ο Βίκτωρας, ένας εικοσάχρονος πρώην πρωταθλητής καταδύσεων, αναχωρεί με το πλοίο για Ιταλία. Εκεί συναντάει τον Ματίας, έναν νεαρό, παράτολμο Γερμανό. Και οι δύο κατευθύνονται προς τη Βαυαρία, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Και οι δύο αναζητούν απαντήσεις, ο καθένας στις δικές του ερωτήσεις. Αυτή είναι η επίσημη σύνοψη της ταινίας και, λίγο πριν βγει στις ελληνικές αίθουσες, ο Στέλιος Καμμίτσης μίλησε στο Flix, απαντώντας στις δικές μας ερωτήσεις κι αφήνοντάς μας μια αίσθηση οικειότητας και ζεστασιάς, όπως κι η ταινία του.
Τι σημαίνει για σένα το road movie;
Μια ταινία που σε ταξιδεύει σε εντυπωσιακά τοπία που κάνουν τους χαρακτήρες να φαίνονται μικροί μπροστά στο μεγαλείο της φύσης. Που μπορεί να προκαλέσει συναισθήματα απελευθέρωσης, τάσεις φυγής, γλυκιάς μελαγχολίας και την ανάγκη για εξερεύνηση του αγνώστου. Παρόλ' αυτά, σκοπός μου δεν ήταν να κάνω από την αρχή μια ταινία δρόμου, ήταν όμως κάτι που εξυπηρετούσε τους χαρακτήρες μου σεναριακά.
Δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία, 10 χρόνια μετά την πρώτη, τα «Κωλόπαιδα»: Τι μεσολάβησε; Τι άλλαξε;
Ωρίμασα, μεγάλωσα και έζησα διάφορες εμπειρίες που αρκετές προσπάθησα να τις εντάξω στη ταινία. Επίσης, μέσα σε αυτό το διάστημα και με οδηγό την ιστορία της ταινίας αυτής, προσπάθησα να μάθω όσο γίνεται καλύτερα την τέχνη του σεναρίου. Ηταν ένα δύσκολο και μεγάλο ταξίδι που πήρε αρκετά χρόνια στο σχεδιασμό και στην εκτέλεση της ταινίας αλλά τουλάχιστον απόλαυσα και έμαθα πολλά από αυτή τη μεγάλη διαδρομή.
Πού τοποθετείς τον «Ανθρωπο με τις Απαντήσεις» μέσα στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά;
Θα έλεγα ότι ανήκει σε ένα σύγχρονο ελληνικό σινεμά που μιλάει για κάποια πράγματα που, ενώ παλιά ήταν ταμπού, αναφερόμαστε πια σε αυτά με φυσιολογικό τρόπο.
Τι σου φάνηκε ευκολότερο και τι δυσκολότερο αυτή τη φορά, σε σχέση με την πρώτη σου ταινία;
Στην πρώτη ταινία δεν έχεις ιδέα τι σε περιμένει. Οπότε στη δεύτερη ήταν κάπως ευκολότερο σε σχέση με τη διαχείριση των δυσκολιών που συναντάμε στο γύρισμα. Παρόλ' αυτά ο «Ανθρωπος» ήταν πολύ πιο δύσκολη ταινία. Και παραγωγικά, αλλά και γιατί είχε πολλές συνεχείς μετακινήσεις και εκτός έδρας γυρίσματα που το κάνανε τρομερά κουραστικό όσο περνούσαν οι μέρες.
Πώς διάλεξες τους πρωταγωνιστές σου; Οι διαφορετικές γλώσσες αποτέλεσαν ποτέ εμπόδιο στην προετοιμασία ή το γύρισμα;
Τον Βασίλη Μαγουλιώτη μου τον πρότεινε η Αγγελική Στελλάτου που κάνει την επιμέλεια κίνησης στις ταινίες μου, και τον Αντον Βάιλ τον είχα δει μέσα από το agency του στο Βερολίνο. Κάνανε και οι δύο δοκιμαστικό και είδα ότι υπήρχε πολύ ωραία χημεία μεταξύ τους. Ηθελα ο Ελληνας να έχει ξανθά χαρακτηριστικά και ο Γερμανός σκούρα. Ετσι ώστε να είναι πολύ αντίθετοι με τα στερεότυπα που έχουμε πως ο Γερμανός είναι συνήθως ξανθός με γαλανά μάτια και ο Ελληνας με σκούρα χαρακτηριστικά. Η γλώσσα δεν αποτέλεσε πρόβλημα. Το σημαντικό είναι να μπορούμε να συνεννοηθούμε καλλιτεχνικά. Και αυτό έγινε τόσο στη διαδικασία των προβών όσο και στα γυρίσματα.
Δεν θα πάρω σίγουρα ποτέ απάντηση στο ερώτημα: Γιατί δεν έχουν τα ομόφυλα ζευγάρια ίσα δικαιώματα με τα ετερόφυλα;»
Πόσο αυτοβιογραφική είναι η ταινία; Είναι μια ιστορία που σου έχει συμβεί ή που έχεις ακούσει;
Η ταινία είναι αρκετά αυτοβιογραφική με πολλούς τρόπους και σε πολλά σημεία. Με ενδιαφέρει πολύ να μιλάω για ιστορίες που με τον ένα η τον άλλο τρόπο έχουν κάποια σύνδεση με εμένα ή έχω ζήσει παρόμοια γεγονότα ο ίδιος. Πιστεύω ότι όταν δεν θα έχω να ταυτιστώ με κάποιο τρόπο στις ιστορίες μου θα σταματήσω να φτιάχνω ιστορίες.
Τι είναι queer για σένα;
Ολα μπορούν να είναι queer, φτάνει να φοράς τα σωστά γυαλιά.
Σε ποια ερώτηση νομίζεις ότι δεν θα πάρεις απάντηση ποτέ; Κι αντίστροφα, ποια είναι η καλύτερη ερώτηση που σου έχουν κάνει ποτέ;
Δεν θα πάρω σίγουρα ποτέ απάντηση στο ερώτημα: Γιατί δεν έχουν τα ομόφυλα ζευγάρια ίσα δικαιώματα με τα ετερόφυλα; Η «καλύτερη» ερώτηση έγινε σε ένα φεστιβάλ στην Κύπρο όπου μια κοπέλα με ρώτησε γιατί το road trip δεν ήταν μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Και κάπου εκεί χάρηκα για τις συνεχείς τάσεις φυγής μου.
