Είναι η χρονιά της, η εποχή της, ίσως κι η δεκαετία της. Είναι ο καιρός που η Κρίστεν Στιούαρτ μεγαλώνει, μεταμορφώνεται από παιδί-ηθοποιός (κλεισμένη σ' ένα «Panic Room» μαζί με την Τζόντι Φόστερ) και εφηβικό ίνδαλμα (για πάντα η Μπέλα του «Twilight Saga»), σε μια αιχμηρή, θαρραλέα, ενδιαφέρουσα γυναίκα. Και παραμένει ένα πανέμορφο πρόσωπο, με φωσφοριζέ γαλαζοπράσινα μάτια. Ανάμεσα στο «Café Society» του Γούντι Αλεν, στο «Billy Lynn's Long Halftime Walk» του Ανγκ Λι και τη μικρού μήκους ταινία, το «Come Swim», που σκηνοθέτησε η ίδια και κάνει πρεμιέρα σε λίγες μέρες στο 70ό Φεστιβάλ Καννών, η Κρίστεν Στιούαρτ πρωταγωνίστησε στο «Personal Shopper» του Ολιβιέ Ασαγιάς, στη δεύτερη συνεργασία της με τον Γάλλο σκηνοθέτη, μετά τα «Σύννεφα του Σιλς Μαρία».
Διαβάστε ακόμη: 10 (σχεδόν πειστικοί) λόγοι για τους οποίους η Κρίστεν Στιούαρτ είναι το πρόσωπο της χρονιάς
Στην ταινία, η Στιούαρτ είναι η Μορίν, μια Αμερικανίδα στο Παρίσι, που δουλεύει απρόθυμα ως personal shopper για μια κακομαθημένη σταρ. Ταυτόχρονα, προσπαθεί να έρθει σ' επικοινωνία με το πνεύμα του δίδυμου αδελφού της που πέθανε πρόσφατα. Ανάμεσα στις δυο σφαίρες της ζωής της, την πραγματική και τη μεταφυσική, αρχίζει να δέχεται αινιγματικά μηνύματα στο κινητό της, που της προκαλούν τρόμο αλλά κι ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον.
Κάτι η περιπετειώδης προσωπική ζωή της, κάτι το μονίμως σκυθρωπό ύφος της, τα νέα ξανθά μαλλιά της, τώρα ξυρισμένα για τις ανάγκες του «Underwater», το punk look της Chanel, η προσωπική της αίσθηση της μόδας, η λαμπερή επιθετικότητα, το γεγονός ότι, πολύ μικρή, έγινε τόσο πολύ διάσημη. Η Κρίστεν Στιούαρτ μοιάζει να έχει αρχίσει να διασκεδάζει με την υπόθεσή της κι αυτό την κάνει πραγματικά μαγνητική. Πρόθυμη ν' απαντήσει όλες τις ερωτήσεις με σκέψη και συγκέντρωση, ευγενική και εύστροφη, καλή συνομιλήτρια και πνευματώδης, κάθισε σ' ένα φωτεινό σαλόνι με το Flix και κουβέντιασε, χωρίς στιγμή να παίρνει τον εαυτό της πολύ στα σοβαρά. Διαβάστε παρακάτω όσα μάς είπε.
Στο πίσω κάθισμα, ή στο τιμόνι; Χρειάζεται ένας ιδιαίτερος τύπος ανθρώπου για να προσφέρει υπηρεσίες σ’ έναν άλλον και να καθίσει στο πίσω κάθισμα. Με προσωπική αγάπη και φροντίδα. Ένας βοηθός θεωρητικά πρέπει να βάζει το αφεντικό του πριν από τον εαυτό του σε κάθε επίπεδο και νομίζω ότι αν δεν έχεις μια ειλικρινή επιθυμία να διευκολύνεις κάποιου την τέχνη ή το σκοπό, αυτή η δουλειά μπορεί να σε στραγγίσει και να νοιώσεις μειονεκτικά. Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι έχεις κι ένα κακό αφεντικό.
Δείτε ακόμη: Η Κρίστεν Στιούαρτ σκηνοθετεί μουσικό βίντεο για τους Chvrches
Σιγά μην είχα personal shopper Είναι πολύ λίγοι οι άνθρωποι που έχουν, πρέπει να είσαι αλλόκοσμα πλούσιος, να ζεις σε μια πολύ εκλεκτική φούσκα κι είναι σπάνιο. Εχω μια καλή στιλίστρια, απ’ όταν ήμουν μικρή, που δεν προσπαθεί να κάνει τίποτε άλλο, από το να υπογραμμίσεις ποια στ’ αλήθεια είμαι. Με ξέρει πολύ καλά, ακούγεται κλισέ αλλά έχουμε μια αληθινή συνεργασία, που είναι τόσο απαραίτητη σ’ αυτό που κάνω. Γιατί όταν μιλάμε για τις ταινίες μας, ως ηθοποιοί, κάνουμε προώθηση στα πράγματα που βρίσκονται πιο κοντά μας απ’ όλα και θέλεις να νιώθεις δυνατός, σταθερός και ο εαυτός σου. Ενα ρούχο μπορεί να σε κάνει να δείχνεις πιο μεγάλος, ή πραγματικά να σου κάνει κακό. Αλλά ναι, αγαπώ πολύ τη μόδα, μ' ενδιαφέρει προσωπικά και ξέρω καλά πώς δουλεύουν οι personal shoppers, πότε οι πελάτες τους θα τους πουν, ας κόψουμε αυτό το παντελόνι, είναι πολύ μακρύ, πες στον σχεδιαστή ότι κάπου το χάσαμε...
Μεταφυσικά ένστικτα και μέντιουμ Η ταινία έχει πολύ να κάνει με τη μοναξιά και την απομόνωση. Με το πώς κάποιες σκέψεις κι ερωτήματα που δεν απαντώνται, σε τραβούν μέσα στην άβυσσό τους. Και το γεγονός ότι ποτέ δεν θα μπορέσουμε ν’ απαντήσουμε αυτό το ερώτημα, του τι είναι ο θάνατος, μπορεί να σ’ απομονώσει αν το αφήσεις. Αλλά το να βρεις σ’ αυτό μια αίσθηση ειρήνης, σου προσφέρει ικανοποίηση. Υπάρχει κάτι που μας συνδέει όλους, που δεν ορίζεται και δεν υπάρχουν λέξεις να το περιγράψεις, αλλά το ότι το σκεφτόμαστε, το συζητάμε και κάνουμε ταινίες γι’ αυτό… Ας πούμε, γιατί ανατριχιάζεις, γιατί κάποιοι άνθρωποι αμέσως σε απωθούν ή σε ελκύουν, υπάρχει κάτι για το οποίο δεν ευθυνόμαστε, γεννιόμαστε μ’ αυτό. Δεν ευθύνομαι για τη διαίσθησή μου, μού δόθηκε. Μού χαρίστηκε, είναι μια ανθρώπινη ιδιότητα κι ο καθένας έχει δικαίωμα σ’ αυτήν. Δεν μπορείς να πεις με βεβαιότητα αν στο τέλος της ημέρας θα καταλήξουμε μόνοι μας, αν κατασκευάζουμε μια πραγματικότητα, αν κανείς μοιράζεται την οπτική μας. Αυτές οι σκέψεις δεν απαντώνται, οπότε αν δεν μπορείς σε κάτι να βρεις μια ικανοποιητική απάντηση, η αγωνία σε καταρρακώνει.
Ο Ολιβιέ Ασαγιάς Μαζί του νιώθω ορατή, νιώθω ότι πραγματικά με βλέπει κι αυτό είναι το καλύτερο συναίσθημα, όχι για έναν ηθοποιό, αλλά για κάθε άνθρωπο, να νιώθεις ότι κάποιος σε βλέπει και συμφωνεί, σε υποστηρίζει και σ’ αφήνει, αυτό που είσαι, να το δείχνεις. Πάντα θέλει να πυροδοτήσει μια σκέψη, όχι να την ορίσει. Είναι πολύ κουλ. Ενώ ευθύνεται, ολομόναχος, για τη διαδρομή που ακολουθούμε, μπορώ να επιλέγω τα βήματά μου.
Κυρία του εαυτού της Ποτέ δεν έχω κάνει κάτι που δεν ήθελα να κάνω. Παίζω σε ταινίες από τα 10 μου κι ό,τι έχω κάνει το ήθελα, είτε τελικά ήταν η σωστότερη επιλογή, είτε όχι. Και ποτέ δεν έχω σταματήσει να θέλω, να ψάχνω, να σκέφτομαι τι θα κάνω μετά. Εκανα 5 ταινίες τα τελευταία χρόνια και ήξερα ότι το «Personal Shopper» θα ήταν το τελευταίο γι' αυτή τη δόση. Βρήκα χρήματα για να σκηνοθετήσω μια μικρού μήκους ταινία που έχω γράψει. Οι ηθοποιοί δε σταματούν ποτέ να δουλεύουν στ' αλήθεια, ούτε κι οι σκηνοθέτες, πάντα προσπαθούμε να βρούμε τις ιστορίες που θέλουμε, με κάποιον τρόπο, ν' αφηγηθούμε. Αλλά είναι τόσο κουλ επάγγελμα, ποτέ δε νιώθω ότι δουλεύω πραγματικά.
Το κινητό μου κι εγώ Δεν έχω εμμονή με το κινητό μου, αλλά κάνω κι εγώ αυτό το σημείο των καιρών: κάθε τόσο, χωρίς λόγο, το κοιτάζω. Να, τώρα το κοιτάζω. Για να δω τι; Την ώρα. Είναι 15.25. Και σε λίγο θα είναι λίγο πιο αργά. Φυσικά στην ταινία τα μηνύματα στο κινητό τα έγραφα εγώ, τα δικά μου χέρια είναι που φαίνονται στην οθόνη. Η επικοινωνία με τα μηνύματα στην ταινία είναι τόσο σημαντική, τόσο καθοριστική, που οπωσδήποτε έπρεπε να «παίζουν» τα δικά μου χέρια, είναι συνέχεια του εαυτού μου, της ηρωίδας μου. Στην πραγματική ζωή, άλλωστε, μ' ενδιαφέρει πολύ το texting (γελάει). Φροντίζω πάρα πολύ τα μηνύματά μου. Τρώω χρόνο για να σκεφτώ πώς θα είναι πιο όμορφα, πόσες τελείες ακριβώς πρέπει να βάλω στο τέλος, πόσα θαυμαστικά.
Η δική της ταινία Λέγεται «Water» (τώρα πια «Come Swim») κι είναι μη γραμμική αφήγηση. Είναι μια σκέψη που με απασχολούσε πολλά χρόνια και θέλησα να την κάνω ταινία. Δεν θα σας πω άλλα γι' αυτήν. Είναι μόνο δέκα λεπτάκια, τι περισσότερο να σας πω;
Διαβάστε ακόμη:
- Η Κρίστεν Στιούαρτ σκηνοθετεί μουσικό βίντεο για τους Chvrches
- Αυτή είναι η ταινία που σκηνοθέτησε η Κρίστεν Στιούαρτ
- Κρίστεν Στιούαρτ, Βενσάν Κασέλ, μαζί «Underwater»
- 10 (σχεδόν πειστικοί) λόγοι για τους οποίους η Κρίστεν Στιούαρτ είναι το πρόσωπο της χρονιάς
- Η Κρίστεν Στιούαρτ στο Flix - «Δεν έχω κάνει ποτέ κάτι που δεν ήθελα να κάνω»
- Η Κρίστεν Στιούαρτ μιλάει για τον Ντόναλντ Τράμπ και τη σεξουαλικότητά της στο «Saturday Night Live»
- Η Κρίστεν Στιούαρτ μιλάει για τη μοναδική κάμερα που την ενδιαφέρει στη ζωή!
- Η Κρίστεν Στιούαρτ κάνει εξώφυλλα για το «Personal Shopper»
- Η Κρίστεν Στιούαρτ οδηγεί με τέρμα τα γκάζια στο νέο βιντεοκλίπ των Rolling Stones
