Συνέντευξη

Κρις Χέμσγουορθ: Σφυρί και τσεκούρι!

στα 10

Αφήνει το σφυρί του Θορ για να πιάσει τσεκούρι στο «H Χιονάτη και ο Κυνηγός», την επική μετάλλαξη του κλασσικού παραμυθιού, που υπογράφει ο Ρούπερτ Σάντερς. Το flix.gr τον συνάντησε πριν λίγες μέρες και μίλησε μαζί του για τα «μαστορέματά» του στην οθόνη.

Κρις Χέμσγουορθ: Σφυρί και τσεκούρι!

Ηρθε από την Αυστραλία, μέσω διαστήματος αφού προσγειώθηκε στη χολιγουντιανή οθόνη αρχικά με το διαστημόπλοιο Enterprise του «Star Trek» και στη συνέχεια, κατ ευθείαν από τον πλανήτη Ασγκαρ, ως «Thor». Λίγες μόλις εβδομάδες πριν, οι «Εκδικητές» των μεταμορφωσαν σε υπολογίσιμο παίκτη στα ταμεία, μια θέση που μάλλον δεν θα διακινδυνεύσει με τον ρόλο του στη «Χιονάτη και τον Κυνηγό», μια ταινία που (ευτυχώς) δεν έχει καμιά σχέση με το «Καθρέφτη Καθρεφτάκι μου». Ομως ο Κρις Χέμσγουορθ δεν μοιάζει να είναι είναι απλά ένα όμορφο πρόσωπο και μια θεαματική κορμοστασιά για κατανάλωση σε action movies αλλά ένας ηθοποιός που θυμίζει μια πιο macho εκδοχή του Μπραντ Πιτ, ή μια λιγότερο psycho αυστραλιανή εισαγωγη στην παράδοση του μελ Γκίμπσον ή του Ράσελ Κρόου. Η αν θέλετε, το ιδανικό κάστινγκ για την (σέξι) κινηματογραφική μεταφορά σε ταινία με ηθοποιούς του «Μπομπ του Μάστορα»!

Μετά το σφυρί του Θορ, το τσεκούρι του Κυνηγού. Υπάρχει μια κοινή γραμμή εδώ;

Πίστεψέ με, δεν διάλεξα την ταινία επειδή ο ήρωας κρατά τσεκούρι. (Γελά). Στην πραγματικότητα, με αφορμή το ότι ο ήρωας είχε τσεκούρι, αρχικά με έκανε να σκέφτομαι ότι οι δυο ρόλοι έχουν περισσότερες ομοιότητες απ ότι θα ήθελα. Αλλά το σενάριο μου άρεσε τόσο πολύ που δεν μπορούσα να αρνηθώ. Και ο Ρούπερτ Σάντερς μου έδειξε ένα τετράλεπτο teaser που είχε γυρίσει σχεδόν μέσα σε 24 ώρες ή κάτι τέτοιο, κι έμοιαζε με κάτι που χρειάστηκε έξι μήνες και είκοσι εκατομμύρια δολάρια για να το γυρίσεις. Σκέφτηκα πως αν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο μέσα σε τόσο λίγο χρόνο και με ελάχιστα χρήματα, φαντάσου τι μπορεί να κάνει με ένα κανονικό μπάτζετ.

Και η ιδέα να υποδυθείς έναν ήρωα σε ένα παραμύθι; Ηταν κάτι που χριεάστηκε να σκεφτείς δυο φορές πριν πεις το ναι;

Ο κυνηγός της ταινίας, δεν είναι ο κλασσικός ήρωας ενός παραμυθιού με τον ίδιο τρόπο που το φιλμ του Ρούπερτ Σάντερς θυμίζει περισσότερο μια ηρωική περιπέτεια φαντασίας σαν τον «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών» αντί για ένα τυπικό παραμύθι.

Και οι αναφορές σου; Που βασίστηκες για να χτίσεις τον χαρακτήρα σου;

Ο κυνηγός, έχει κάτι που τον κάνει να μοιάζει με ήρωα ενός γουέστερν, είναι μοναχικός, λιγομίλητος, αποφασισμένος. Ή θα μπορούσε να πει κανείς ένας σαμουράι σε μια Γιαπωνέζικη ταινία εποχής. Την ίδια στιγμή όμως, δανείστηκα για να χτίσω τον ρόλο στοιχεία από διαφορετικές πηγές όπως για παράδειγμα τους ρόλους του Χάρισον Φορντ σε ταινίες όπως την σειρά του «Ιντιάνα Τζόουνς», ή τον «Πόλεμο των Αστρων».

Μετά το «Thor» και ακόμη περισσότερο τους «Εκδικητές» η πίεση του να διαλέξεις τον «σωστό ρόλο» είναι υποθέτω μεγαλύτερη;

Σίγουρα. Αλλά είναι κάτι που νιώθεις πάντα. Πριν χρόνια, όταν ακόμη ανησυχούσα ότι δεν παίρνω τους ρόλους που θέλω και δεν έχω δουλειά, ο μάνατζερ μου, μου έλεγε πως αυτό το άγχος και η πίεση, έιναι κάτι που δεν σταματά ποτέ. Είτε ξεκινάς μόλις, είτε έχεις μια ταινία που έχει κάνει διακόσια εκατομμύρια το πρώτο σαββατοκύριακο, πάντα θα την νιώθεις. Και το μόνο που μπορείς να κάνεις για να την νικήσεις είναι πάντα να επικεντρώνεσαι στη δουλειά σου, χωρίς να νοιάζεσαι για τα υπόλοιπα. Έτσι κι αλλιώς είναι πράγματα που δεν μπορείς να τα ελέγξεις.

Και η τεράστια επιτυχία των «Εκδικητών»; Δεν σε κάνει να αισθάνεσαι λίγο πιο σίγουρος;

Αισθάνομαι ότι θα έπρεπε να είχα ποσοστό από τις εισπράξεις (γελάει). Αλλά πέρα από αυτό, χάρηκα όχι μόνο γιατί επιβράβευσε μια προσπάθεια που είχε ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν με τις επιμέρους ταινίες των ηρώων. Ομως περισσότερο κι από αυτό, χάρηκα γιατί πήρε θαυμάσιες κριτικές και αρεσε στον κόσμο. Μπορείς να κάνεις εύκολα μια ταινία που θα βγάλει πολλά χρήματα στα ταμεία, άλλα είναι πιο δύσκολο να κάνεις ένα φιλμ που το κοινό θα ευχαριστηθεί πραγματικά και θα θυμάται.

O επόμενος ρόλος σου είναι αυτός στο «Rush» του Ρον Χάουαρντ, όπου υποδύεσαι τον οδηγό της Formula 1 Τζέιμς Χαντ. Σε τι φάση βρίσκεται το φιλμ;

Τελειώσαμε πριν ένα μήνα, αλλά ίσως χρειαστεί να κάνουμε μερικά γυρίσματα στην πίστα ακόμη. Νομίζω ότι θα είναι έτοιμη στις αρχές του επόμενου χρόνου. Ανυπομονώ κι εγώ να την δω ολοκληρωμένη, καθώς κάναμε μερικά αληθινά εντυπωσιακά γυρίσματα με ελάχιστα ψηφιακά εφέ και με κάμερες που εφαρμόζουν ακόμη και στα κράνη μας, παίρνοντας πλάνα από την ίριδα των ματιών μας καθώς αυτή αντιδρά στις συνθήκες της οδήγησης.

Τι είναι αυτό που σε ελκύει στην ιστορία του Τζέιμς Χαντ;

Βρήκα τον χαρακτήρα μου, στην πραγματικότητα όλους τους οδηγούς της formula 1 συναρπαστικούς, ειδικά τις μέρες που εξιστορεί η ταινία, την δεκαετία του 70. Οι αγώνες τότε ήταν πραγματικά γεμάτοι ένταση, πάθος και κίνδυνο και οι οδηγοί ήταν πολύ πιο αφοσιωμένοι. Ολα αυτά πριν οι σπόνσορες καταλάβουν τα πάντα και οι αγώνες γίνουν πολύ πιο ελεγχόμενοι, σχεδόν αποστειρωμένοι. Η ψυχολογία αυτών των οδηγών είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αυτό που κάνουν στην ουσία, είναι να φλερτάρουν με τον κίνδυνο κάθε φορά που έμπαιναν στην πίστα. Στην δεκαετία του 70 τέσσερις με πέντε οδηγοί σκοτώνονταν κάθε χρόνο στους αγώνες. Ήταν σαν μονομάχοι. Ποιος τύπος ανθρώπου λοιπόν διαλέγει να κάνει ένα τέτοιο επάγγελμα και που σε οδηγεί μια τέτοια ζωή; Γιατί αν βιώνεις αυτές τις στιγμές, αν νιώθεις ένα με τον θεό όπως έλεγε ο Σένα, αν ζεις μια τέτοια έκκριση αδρεναλίνης, είναι φυσικό η ζωή σου να μοιάζει μετά βαρετή, να θες να βρεις ένα υποκατάστατο αλλού. Στις γυναίκες, τα ναρκωτικά...

Κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και στους ηθοποιούς έτσι δεν είναι;

Απόλυτα. Εχεις απόλυτο δίκιο.

Πως αποφεύγεις λοιπόν αυτόν τον κίνδυνο;

Νομίζω ότι έχει να κάνει με την προσωπικότητα του καθενός, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μια προδιάθεση για μια τέτοια ζωή. Οταν ξεκίνησα να δουλεύω στην Αυστραλία, έκανα για δυο τρία χρόνια μια τηλεοπτική σειρά. Ήμουν δεκαοχτώ, δεκαεννιά χρονών και έζησα όλα αυτά που συνοδεύουν την φήμη: τα πάρτι, την ξέφρενη ζωή, το να κάνεις μια δουλεία που μοιάζει περισσότερο με διασκέδαση, δίχως να βρίσκομαι στο μικροσκόπιο των εφημερίδων και των καναλιών παγκοσμίως. Και ναι, έκανα πολλά λάθη, πράγματα που αν έκανα σήμερα θα αντιμετωπίζονταν εντελώς διαφορετικά. Ευτυχώς όταν πήγα στο Χόλιγουντ, είχα χορτάσει, είχα δει πίσω από τις κουρτίνες και είχε ήδη γίνει η δουλειά μου, οπότε είχα αρχίσει να την παίρνω πολύ πιο σοβαρά. Κι επίσης βοηθά πάντα όταν περιστοιχίζεσαι από ανθρώπους που θέλουν το καλό σου, που σε αναγκάζουν να δεις το σωστό...