Στο «Η Λιακάδα Μέσα Μου» της Κλερ Ντενί, η Ζιλιέτ Μπινός υποδύεται την Ιζαμπέλ, μια γυναίκα γύρω στα πενήντα που μόλις έχει χωρίσει και προσπαθεί να βρει μια καινούρια σχέση. Οι άντρες που συναντάει δεν είναι ακριβώς αυτοί που θα άξιζε κανείς να επενδύσει επάνω τους, αλλά και η ίδια δε δείχνει ακριβώς έτοιμη να αφήσει κάποιον να μπει ολοκληρωτικά στη ζωή της. Λίγο πριν το αναπάντεχο τέλος (με την παρουσία έκπληξη του Ζεράρ Ντεπαρντιέ), η Κλερ Ντενί θα έχει ολοκληρώσει μια διαφορετική ρομαντική κομεντί, εμπνευσμένη από τον Ρολάντ Μπαρτ αλλά περισσότερο από την ίδια τη ζωή.
Μιλώντας στο Flix, η πάντα αναπάντεχη, γενναιόδωρη, απέραντα σπουδαία Ζιλιέτ Μπινός δίνει στην πραγματικότητα οδηγίες για ναυτιλομένους μιλώντας για τον έρωτα, τον ιδανικό άντρα, το γάμο με τον εαυτό μας και τη σημασία που δίνει στο παρόν.
Με την Κλερ Ντενί
Η ζωή της Ιζαμπέλ είναι μια καταστροφή. Είναι εύθραυστη, αλλά είναι αυτό που την κάνει δυνατή. Επίσσης είναι θαρραλέα, σεξουαλική και δεν φοβάται τη θηλυκότητά της. Σαν ηθοποιός, ψάχνω πάντα να βρω αυτό το αδύναμο σημείο, το σημείο εκείνο όπου ο χαρακτήρας μου πρέπει να προστατέψει τον εαυτό του από τα πράγματα που τον πληγώνουν πιο πολύ.
Η ταινία είναι ένα κομμάτι της ζωής της Ιζαμπέλ. Δεν είναι όλη η ζωή της. Η Ιζαμπέλ ψάχνει. Ο πρώτος άντρας που γνωρίζει τη βρίσκει ακριβώς τη στιγμή που θέλει πολύ να κάνει μια σχέση. Αυτός αμφιταλαντεύεται και κάνει και αυτήν να αμφιβάλλει. Ο δεύτερος τύπος που συναντά είναι αυτός για τον οποιό το σώμα της λέει ναι αλλά το μυαλό της αρνείται και έτσι καταστρέφει τη σχέση. Ο τρίτος είναι η ελπίδα, αλλά δεν είναι ακριβώς διαθέσιμος. Αυτή είναι έτοιμη να τα δώσει όλα.
Η αληθινή αγάπη είναι μια ψευδαίσθηση. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ο σωστός και ο λάθος άντρας. Εξαρτάται από τη χημεία. Από το πόσο διαθέσιμος είσαι. Είναι δύσκολο να αγαπήσεις. Δύσκολο να αγαπηθείς. Δεν υπάρχει ακριβώς αυτός που θα έρθει και θα σε κάνει ευτυχισμένη, θα μείνει για πάντα δίπλα σου... Αυτά υπάρχουν στα παραμύθια. Στην πραγματική ζωή, ο πραγματικός γάμος είναι με τον εαυτό σου. Πρέπει εσύ να είσαι έτοιμη να δεχθείς τον άλλον. Ετσι γίνεσαι λιγότερο κτητική. Εχουμε γεννηθεί για να αγαπάμε. Αλλά είμαστε οι ίδιοι που εμποδίζουμε την αγάπη να έρθει σε μας. Είναι μπερδεμένο αυτό που προσπαθώ να πώ. Πρέπει να βρεις τον έρωτα της ζωής σου, τον έρωτα για όλα τα πράγματα πρώτα μέσα σου. Δεν είναι κάτι που μπορεί να έρθει από έξω. Ο πραγματικός γάμος είναι με τον εαυτό σου.
Είναι πολύ καλό να απογοητεύεσαι. Γιατί μόνο έτσι μαθαίνεις. Και μετά μπορείς να ξεκινήσεις από την αρχή. Και να είσαι δυνατός. Η θέληση, όμως, δεν αντικαθιστά τον έρωτα. Θα νιώσεις αγάπη, θα δώσεις αγάπη, αλλά δεν κάνεις συμβόλαιο με την αγάπη. Ο έρωτας είναι κάτι που αναπνέει και πρέπει να συγχρονιστείς μαζί του.
Εχουμε γεννηθεί για να αγαπάμε. Αλλά είμαστε οι ίδιοι που εμποδίζουμε την αγάπη να έρθει σε μας. Είναι μπερδεμένο αυτό που προσπαθώ να πώ. Πρέπει να βρεις τον έρωτα της ζωής σου, τον έρωτα για όλα τα πράγματα πρώτα μέσα σου. Δεν είναι κάτι που μπορεί να έρθει από έξω. Ο πραγματικός γάμος είναι με τον εαυτό σου.
Στο τέλος της μέρας είσαι μόνος σου. Είναι ωραίο να το μοιράζεσαι με κάποιον. Αλλά όταν η μέρα τελειώνει είσαι μόνος σου. Πολλοί ζουν μαζί για πάρα πολλά χρόνια απλά επειδή είναι βολικό. Αλλά το πραγματικά δύσκολο πράγμα είναι να είσαι ο εαυτός σου.
Είμαι από αυτές που δίνομαι ολοκληρωτικά από την αρχή σε μια σχέση. Σαν παιδί σχεδον. Και ξέρω ότι φαίνεται περίεργο και πως το λογικό είναι να πας αργά αργά. Οπως στην Αμερική: το πρώτο ραντεβού, το δεύτερο ραντεβού... Δεν το κάνω έτσι. Είμαι πιο βιαστική.
Η ταινία είναι τραγική και γελοία μαζί. Ετσι είναι και η ζωή. Πόσες φορές νιώθεις πως όλα γύρω σου είναι ένα κακό αστείο; Πολλοί θα ήθελαν να το αποφύγουν γιατί νιώθουν άβολα, αλλά αν θέλεις να ζήσεις, να ερωτευτείς, να αγαπηθείς, πρέπει να παίξεις και με τη φωτιά. Πρέπει να μη φοβάσαι να δείξεις τα αισθήματά σου, να πληγωθείς, να γελάσεις με αυτά και να κλάψεις την ίδια ακριβώς στιγμή. Αυτό είναι η ταινία της Κλερ. Δεν είναι ελαφριά ή κωμωδία. Είναι ακριβώς αυτό που είναι η καθημερινότητά μας.
Οταν έχεις αποφασίσει να είσαι ηθοποιός, έχεις κάνει ήδη ένα συμβόλαιο με τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει κάτι που φοβάμαι όταν παίζω σε μια ταινία. Το θέμα δεν είναι αν κάτι μου φαίνεται δύσκολο. Το θέμα είναι πως θα μπώ μέσα στο χαρακτήρα και θα ελευθερώσω τα συναισθήματά του ώστε να γίνουν αντιληπτά από το θεατή. Οι προκλήσεις είναι αυτές που σε κινητοποιούν. Οταν είσαι ηθοποιός, δεν υπάρχει ντροπή ή δισταγμός ή αναστολές τόσες ώστε να φοβηθείς ένα ρόλο. Γι' αυτό είμαστε ηθοποιοί. Δεν κόβω τις φλέβες μου κάθε φορά που πρέπει να κάνω μια δύσκολη σκηνή. Προσπαθώ να την κάνω όσο καλύτερα μπορώ.
H τέχνη με βοηθάει στις αναποδιές της ζωής. Ενα καλό βιβλίο. Διαβάζω πολύ. Τη Βίβλο, τους μύθους της, βιβλία για τον ταοϊσμό, την καμπάλα. Η τέχνη γενικά όχι μόνο τα βιβλία. Σε βοηθάει να επικοινωνήσεις με τους άλλους, να κατανοήσεις όσα συμβαίνουν γύρω σου. Το να μιλάς με φίλους, επίσης. Εχω μια πνευματική πλευρά που εξερευνώ. Είναι μέρος του εαυτού μου. Το κλειδί είναι το παρόν. Το να επιτρέπεις στο «τώρα» να βρίσκεται συνεχώς στο κάθε σου βήμα. Πολλοί ζουν με τη μελαγχολία του παρελθόντος ή το φόβο του μέλλοντος. Με ενδιαφέρει περισσότερο το παρόν.
