Η ταινία
Η Μαίρη, μια 30χρονη Φιλιππινέζα, δουλεύει σε ένα χωριό στην Κύπρο. Προσέχει και περιποιείται τον κύριο Μιχάλη, έναν 85χρονο με αρτηριοσκλήρωση. Ο κύριος Μιχάλης περνά τη μέρα του μπροστά στην τηλεόραση, βλέποντας και ξαναβλέποντας μια σαπουνόπερα με ηρωίδα την Αννα. Φαίνεται να έχει πάθει ψύχωση με την ηρωίδα, αποκαλώντας τη Μαίρη «Αννα», παρά τις παρατηρήσεις της κόρης του, Μέλπως. Οταν όμως η Μαίρη βρίσκει ένα παλιό κουτί, κάνει μια σημαντική ανακάλυψη – το όνομα Αννα έχει μεγάλη σημασία για τον κύριο Μιχάλη...
Ο σκηνοθέτης
Ο Σπύρος Χαραλάμπους γεννήθηκε στη Νότιο Αφρική το 1971. Σπούδασε Κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου. Εχει εργαστεί σε πολλές κινηματογραφικές παραγωγές στην Ελλάδα και την Κύπρο. Εχει επίσης σκηνοθετήσει για το θέατρο και την τηλεόραση. Η «Αννα» είναι η πρώτη του ταινία μικρού μήκους. Το φιλμ έχει αποσπάσει το 1ο Εθνικό Βραβείο στο Φεστιβάλ Μικρού Μήκους Ταινιών της Κύπρου το 2012. Εχει επιλεγεί για επίσημη συμμετοχή στο Short Film Corner στις Κάννες (2013), στο 7ο Film and Art Film Festival Two Riversides στην Πολωνία, στο 19ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σεράγεβο και στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λονδίνου.
Τέσσερις ερωτήσεις για την «Αννα»
Ποια ήταν η αφορμή ή η σκέψη που σας οδήγησε να κάνετε την ταινία;
Αφορμή για τη δημιουργία του «Αννα» στάθηκε το γεγονός ότι παρακολούθησα την εξέλιξη της ασθένειας της γιαγιάς μου, κάτι το οποίο με συγκίνησε βαθιά. Οπως συμβαίνει στη γέννηση ενός ανθρώπου να βρίσκεται κοντά η οικογένεια, άλλο τόσο στη δύση της ζωής του, οι κοντινοί του προετοιμάζουν, με κάποιο τρόπο, το τελευταίο του ταξίδι. Ωστόσο, στη σύγχρονη κοινωνία, αυτή η προετοιμασία έχει εκλείψει εξαιτίας της αποξένωσης που βιώνουμε όλοι μεταξύ μας. Στο «Αννα», διηγούμαι το τέλος της ζωής ενός ηλικιωμένου, με μια οικιακή βοηθό από τις Φιλιππίνες στη θέση της οικογένειάς του.
Πώς θα περιγράφατε το φιλμ σε κάποιον που θα σας ρωτούσε «τι είναι η ταινία σου;»
Το φιλμ επικεντρώνεται στον άνθρωπο, στις σχέσεις του, στις ανάγκες του, στη σημασία της επικοινωνίας αλλά και στις γέφυρες που πρέπει να υπάρχουν μεταξύ ατόμων διαφορετικής ταυτότητας, γλώσσας, φυλής, θρησκείας. Μέσα από την αναγνώριση και αποδοχή συναισθημάτων, όπως κατανόηση, αγάπη, συμπόνια, αναγνωρίζουμε τον πυρήνα της ανθρώπινης ψυχής. Ο ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών μας, καταφέρνει να αποκαλύψει ένα προσωπικό μυστικό, όπως αυτά που έχουμε όλοι, προκειμένου να απελευθερωθεί από το βάρος του.
Εκτός από τη χρονική διάρκεια ενός φιλμ, ο προσδιορισμός «μικρού μήκους» ορίζει κάτι άλλο κατά τη γνώμη σας; Και γιατί ναι ή όχι;
Κατά τη γνώμη μου αποτελεί την πρόκληση να αξιοποιήσει στο έπακρο τη δύναμη της κινηματογραφικής γλώσσας, μέσα από τον πειραματισμό, την επεξεργασία της μινιμαλιστικής αφήγησης, καινούργιες τεχνικές και τεχνολογίες. Πολλές ταινίες μικρού μήκους ήταν προπομποί για φιλμ μεγάλου μήκους.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά σε μια χώρα που από την μια βρίσκεται σε κρίση κι από την άλλη ο κινηματογράφος της κεντρίζει το διεθνές ενδιαφέρον;
Πέρα από το οικονομικό σκέλος, τη σημασία του οποίου αναγνωρίζουμε όλοι, όταν κάνεις τέχνη σε ένα «τραυματισμένο» περιβάλλον, αυτό έχει το δικό του ιδιαίτερο νόημα. Ανεξαρτήτως σε ποια χώρα και με ποιες συνθήκες γυρίζεται μια ταινία, η γλώσσα της τέχνης είναι διεθνής και εκεί έγκειται η μαγεία της.
info
Σκηνοθεσία: Σπύρος Χαραλάμπους / Σενάριο: Θεόδωρος Παναγίδης / Φωτογραφία: Χάρης Χαραλάμπους / Μοντάζ: Φίλιπ Μπλάκφορντ, Γιάννης Κοζάκος / Ηθοποιοί: Σπύρος Σταυρινίδης, Εϊμυ Λυσάνδρου, Μάρα Κωνσταντίνου, Μαρίνος Κονσόλου ,Μάριος Δημητρίου, Ελενα Ευσταθίου / Μουσική: Δημήτρης Μαραμής / Σκηνικά :Μαρίνα Ζαχ / Ηχος: Μάριος Βιολάρης / Παραγωγή: Seahorse Productions
Δείτε παρακάτω φωτογραφίες και την αφίσα της ταινίας.
