Η ταινία
H Λένα ζει με την οικογένειά της σε ένα απομονωμένο σπίτι της ελληνικής επαρχίας ως ένα ζωντανό σώμα προς χρήση. Βρίσκεται τώρα Στο κατώφλι της ζωής της όπου καλείται να αποφασίσει αν θα το περάσει μένοντας μέσα ή έξω από αυτό το καθεστώς.
Η σκηνοθέτης
Γεννήθηκε στο Βόλο το 1983. Ζει στην Αθήνα. Σπουδές Κινηματογράφου στην Αθήνα και στο Παρίσι. Μεταπτυχιακό σε Κινηματογράφο και Οπτικοακουστικά - Σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο 8 του Παρισιού.
Τέσσερις ερωτήσεις για το «Στο Κατώφλι»
Ποια ήταν η αφορμή ή η σκέψη που σας οδήγησε να κάνετε την ταινία;
Εχοντας ολοκληρώσει μια μικρού μήκους όπου πρωταγωνιστούσε ένας νεαρός άντρας, θέλησα αυτή τη φορά να φτιάξω μια ιστορία για μια νέα γυναίκα, θέλοντας έτσι να πλησιάσω περισσότερο την αρχέγονη εσωτερικότητα του βασικού μου χαρακτήρα. Ενα άρθρο για μια κοπέλα που γέννησε μόνη και στη συνέχεια έβαλε το μωρό σε μια σακούλα, υπήρξε σημαντικό ερέθισμα. Μια κινητήρια εικόνα ήταν επίσης το παιχνίδι ανάμεσα σε μια νέα γυναίκα και ένα μικρό αγόρι που κρατούσε απ' το χέρι. Το ίδιο πρόσωπο στο δημοτικό σχολειό παρουσίαζε μια ιδιαιτερότητα που την κρατούσε μακριά μας. Τα στοιχεία αυτά έχουν αφήσει το αποτυπώματά τους στο χαρακτήρα της Λένας, που δεν είναι ούτε η κοπέλα που άφησε το μωρό της σε σακούλα σκουπιδιών, ούτε η κοπέλα με την αναπηρία, είναι ένας χαρακτήρας μυθοπλασίας ενταγμένος σε ένα δυσλειτουργικό περιβάλλον.
Πώς θα περιγράφατε το φιλμ σε κάποιον που θα σας ρωτούσε «τι είναι η ταινία σου;»
Μια προσπάθεια ανακατασκευής της ανθρώπινης εμπειρίας. Επιβίωση, κυριαρχία, συνείδηση, επικοινωνία. Μέσα από πράξεις, βλέμματα, τις κινήσεις ενός ατόμου.
Εκτός από τη χρονική διάρκεια ενός φιλμ, ο προσδιορισμός «μικρού μήκους» ορίζει κάτι άλλο κατά τη γνώμη σας; Και γιατί ναι ή όχι;
Θεωρώ τη μικρού μήκους ταινία αυτόνομο κινηματογραφικό είδος, που απαιτεί μέτρο και καθαρότητα με την έννοια της απόλυτης επιλογής - είτε αυτό έχει να κάνει με το σενάριο, τη γραφή, τους ηθοποιούς, ή απλά τους χώρους. Λυπάμαι λίγο που στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν μαθητεία πριν τη μεγάλου μήκους. Αν υπήρχε βιομηχανία κινηματογράφου ίσως να ήταν αλλιώς τα πράγματα και να μη βλέπαμε συχνά μεγάλου μήκους ταινίες που θα μπορούσαν να έχουν μια άλλη δυναμική σε ένα πλαίσιο μικρού ή μεσαίου μεγέθους.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά σε μια χώρα που από την μια βρίσκεται σε κρίση κι από την άλλη ο κινηματογράφος της κεντρίζει το διεθνές ενδιαφέρον;
Πριν την κρίση το σινεμά στην Ελλάδα ήταν ένα ακριβό σπορ, τώρα είναι απλά ένα σπορ, καθώς οι περισσότερες ταινίες γυρίζονται με μηδενική αμοιβή των συντελεστών. Ενα σπορ όμως που δεν μπορεί να σταματήσει να ασκείται, υπό αυτές τις κοινωνικές συνθήκες. Νομίζω ότι η Ελλάδα έχει προβληθεί διεθνώς περισσότερο λόγω της κρίσης και της δύσκολης κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα, παρά για την κινηματογραφία της, χωρίς αυτό να ακυρώνει την καλλιτεχνική αξία ή την αναγνωρισιμότητα των ταινιών που διαπρέπουν. Ο καινούριος αυτός πυρήνας αποτελεί σημαντική εξέλιξη και ελπίδα για τον ελληνικό κινηματογράφο, δεν παύει όμως να βρίσκεται σε πρωταρχικό στάδιο.
info
Σενάριο, Σκηνοθεσία: Αναστασία Κρατίδη / Παραγωγή: Ηλίας Κοκκινίδης / Φωτογραφία, Κάμερα: Δημήτρης Κασιμάτης / Μοντάζ: Ιωάννα Πογιαντζή / Ηχος: Νάσος Τσιάλτας / Βοηθός Σκηνοθέτη: Νεφέλη Ράπτη / Σκηνικά, Κοστούμια: Αναστασία Κρατίδη / Παίζουν: Μυρτώ Παπούλια, Γιάννης Τσιρόνης, Οδυσσέας Γκουγκούλης, Παρασκευάς Τζίμος, Αli Sadaqat, Δημήτρης Δακτυλάς, Irfan Jamshad, Iqbal Mazhar, Mahmud Fasir, Στέφανος Μπαλαμπάνης.
Δείτε το trailer του «Στο Κατώφλι» και στο gallery τις φωτογραφίες της ταινίας.
.
Δείτε το trailer του «Homo Sacer», της προηγούμενης μικρού μήκους ταινίας της Αναστασίας Κρατίδη.
Tags: ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ 2013
