Βουτιά από τον Πύργο του Αϊφελ και προσγείωση στην κορυφή του Μον Μπλαν. Οι κινηματογραφικές συγκινήσεις για τον Ευθύμη Φιλίππου, συν-σεναριογράφο των «Αλπεων» και του «Κυνόδοντα», ξεκινούν και καταλήγουν ψηλά. Και μπορεί στη συνέντευξη στο flix να κάνει πλάκα, ή να μιλάει απόλυτα σοβαρά δε θα το μάθουμε ποτέ, αλλά το νιώθουμε: είναι καταδικασμένος να ακροβατεί πάντα στην κόψη όσων τον τρομάζουν, να κοιτά κατάματα το vertigo του, να εμπνέεται και να στέλνει κι όλους εμάς σε ελεύθερες πτώσεις...
Θυμήσου την πρώτη φορά που σε άγγιξε μία ταινία όταν ήσουν μικρός. Ποια ήταν και τι διαδραματιζόταν εκείνη την ώρα στην οθόνη;
Ο Ρότζερ Μουρ κυνηγούσε την Γκρέις Τζόουνς στον Πύργο του Αΐφελ, κι αυτή φόραγε μια μαύρη στολή με μανίκι νυχτερίδα, και στο τέλος αυτή πήδηξε, και νομίζω ότι την μάζεψε ο Κρίστοφερ Γουόκεν μ' ένα κρις κραφτ. Την Γκρέις Τζόουνς την φοβόμουνα πάρα πολύ, για πάρα πολλά χρόνια. Είχα πάει να το δω με τον θείο μου ή με την μάνα μου, δεν θυμάμαι. Επίσης όταν έπαιξε το κομμάτι των Duran Duran, κάποιος στην μπροστινή σειρά σηκώθηκε και άρχισε να χορεύει τραγουδώντας παράλληλα σωστά όλους τους στίχους. Τώρα που το σκέφτομαι μπορεί και να μην τους έλεγε σωστά, αλλά τότε δεν το καταλάβαινα.
Τι σου αρέσει να παρατηρείς στους ανθρώπους γύρω σου; Τι στοιχεία προσέχεις στο δρόμο, στη δουλειά, όσο οι άλλοι σου μιλάνε;
Τα ρούχα τους στην αρχή και μετά τα ringtones των κινητών τους.
Ποιον νεκρό θα ήθελες να αντικασταστήσεις, έστω και για μία μέρα;
Τον Ρίτσαρντ Μπάρτον όταν κλώτσαγε την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και μετά μάλλον γελάγανε.
Πώς πείστηκες να παίξεις ένα ρόλο στις «Αλπεις», ξέρουμε ότι δεν θέλεις να είσαι μπροστά από το φακό
Ο ηθοποιός που ήταν να παίξει τον ρόλο άλλαξε γνώμη δυο μέρες πριν την σκηνή του. Ο Γιώργος μου είπε να το κάνω, του είπα όχι, μετά μου είπε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική και του είπα ναι. Ξύρισα το πρωί πριν πάω στην πρόβα το μουστάκι, δεν είχα αφρό και πόναγε φριχτά.
Τι σκεφτόσουν στη σκηνή που κάνεις σεξ με την Αγγελική Παπούλια;
Την μάνα μου στο σινεμά με ανοιχτό το στόμα και μέσα στο στόμα σάλια και ποπ κορν.
Θυμάσαι την πρώτη πρόταση, της πρώτης ιδέας, του πρώτου σου σεναρίου;
Οχι, καθόλου. Ισως «Βρισκόμαστε σε ένα σπίτι, σε κάποιο προάστιο, με ένα ψηλό φράχτη και πισίνα» ή κάτι τέτοιο μάλλον.
Οι ξένοι αποκαλούν το νέο κύμα ελληνικού σινεμά ως «weird». Συμφωνείς και πώς ορίζεις εσύ το παράδοξο; Εσύ είσαι weird;
Δεν ξέρω αν είναι weird το νέο κύμα του ελληνικού σινεμά και δεν ξέρω αν είναι κύμα. Νομίζω ότι κάποιοι άνθρωποι κάνουν ταινίες, αυτές οι ταινίες είναι τελείως διαφορετικές μεταξύ τους και δεν μπορεί το γεγονός ότι όλοι αυτοί είναι Ελληνες να δημιουργήσει ένα ρεύμα. Οσον αφορά στο παράδοξο, δεν χρείαζεται να το ορίσω κάπως, γιατί η απόλυτη απεικόνισή του είναι η πραγματικότητα. Θεωρώ πως, για παράδειγμα, μια σκηνή όπου «ένας άνθρωπος γεμάτος αίματα χαστούκιζει έναν άλλο άνθρωπο πασαλειμένο με τούρτες μέσα σε μια βρώμικη πισίνα» δεν είναι κάτι περίεργο, αλλά κάτι που έχει συμβεί σίγουρα περισσότερες από μια φορά στον κόσμο και θα μπορούσε να συμβεί σε όλους. Αν μου έλεγαν πέρυσι ότι θα έγλειφα την Αγγελική σε ένα μαγαζί με φωτιστικά στην Βουλιαγμένης, θα γέλαγα. Ολοι οι άνθρωποι είναι πολύ weird.
Πώς δουλεύετε με τον Γιώργο Λάνθιμο όταν γράφετε ένα σενάριο; Μαζί; Χωριστά και μετά ανταλλάσσετε σημειώσεις; Περιέγραψέ μας λίγο τη διαδικασία...
Με τον Γιώργο, τόσο στον «Κυνόδοντα» όσο και στις «Αλπεις», δουλέψαμε με τον ίδιο τρόπο. Συζητάμε την ιδέα και μετά ξεκινάω να γράφω, συναντιόμαστε, ο Γιώργος σβήνει ή προσθέτει, ξαναγράφω, ξανασυναντιόμαστε, ο Γιώργος μου λέει αυτό είναι βλακεία ή αυτό δεν είναι βλακεία, πίνουμε καφέ. Μετά ο Γιώργος τρώει κάποιο γλυκό με σοκολάτα κι εγώ με κρέμα. Θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να γράφει κανείς μαζί με κάποιον άλλο και ο τρόπος που γίνονται τα σενάρια με τον Γιώργο είναι ιδανικός. Το δύσκολο είναι στην αρχή, όταν δεν ξέρεις ακριβώς ούτε γιατί έχεις γράψει μια σκηνή, ούτε γιατί ό άλλος σου λέει ότι είναι μια κακή σκηνή, αλλά αυτό αρχίζεις σιγά σιγά και το μαθαίνεις ή νομίζεις μάλλον ότι το μαθαίνεις.
Αν μιλούσες στην απονομή των βραβείων στη Βενετία, τι θα έλεγες;
Σε αυτές τις περιπτώσεις νομίζω ότι δεν έχω να πω τίποτα. Μόνο ευχαριστώ πολύ. Σιχαίνομαι τους μεγάλους λόγους και δεν νομίζω ότι ενδιαφέρει κανέναν το αν με υποστήριξε ή όχι η γυναίκα μου, ο πατέρας μου ή κάποιος παιδικός μου φίλος.
Πρώτα έκλεψες μία ταινία, μετά ένα βιβλίο. Δώσε το αποκλειστικό στο flix για το τι σκοπεύεις να κλέψεις στο μέλλον!
Θα γράψω ένα σενάριο που πρωταγωνιστής θα είναι ένας ηλίθιος που θα φοράει καρό πουκάμισο και θα φωτογραφίζεται με διάσημους και θα διασχίσει τρέχοντας την Αμερική και θα τρώει σοκολατάκια και θα πει κάτι σχετικό με τη ζωή και το κουτί με τα σοκολατάκια.
Τι είπε η οικογένειά σου για τον «Κυνόδοντα»; Ή σε έκλεισαν κατευθείαν στο δωμάτιό σου;
Η μάνα μου δεν πήγε να το δει αμέσως. Μετά από καιρό μιλάγαμε στο τηλέφωνο και μου έλεγε διάφορα για το αν έχω αγοράσει απορρυπαντικά για το σπίτι, ή αν έχω πληρώσει κάτι λογαριασμούς. Λίγο πρίν κλείσουμε μου είπε: «Είδα τον Κυνόδοντα. Ωραίο. Θα τα πούμε. Γεια.»
Τι ταινία ονειρεύεσαι να γράψεις;
Δεν ονειρεύομαι να γράψω κάτι συγκεκριμένο. Αυτό που με απασχολεί πιο πολύ είναι να συνεχίσω να δουλεύω με ανθρώπους που θέλω.
Αν ήσουν κριτικός πόσα αστεράκια θα έβαζες στις «Αλπεις»;
Νομίζω ότι θα μπορέσω να βάλω αστεράκια στις «Αλπεις» μετά από αρκετά χρόνια. Ακόμα δεν έχω καταφέρει να το δω σαν ταινία, αλλά σαν πολλές σκηνές μαζί.
Tι (ή ποιος) είναι για σένα απόλυτα αναντικατάστατο(ς);
Μερικές φορές νομίζω ότι όλα είναι αναντικατάστατα και άλλες ότι όλα μπορούν να αντικατασταθούν πάρα πολύ εύκολα. Δεν ξέρω...
Είσαι έτοιμος για κάτι πιο ποπ;
Κανείς δεν ξέρει ποτέ αν είναι έτοιμος για κάτι πιο ποπ.
Διαβάστε περισσότερα για τις «Αλπεις»:
Η κριτική του flix
Οι «Αλπεις» στο Φεστιβάλ του Λονδίνου: ρεπορτάζ και βίντεο.
Η αποκλειστική συνέντευξη του Γιώργου Λάνθιμου στο flix
Το trailer και όλα τα στοιχεία της ταινίας
Το press kitt της ταινίας
«Θα μείνει μεταξύ μας» - μία σκηνή από τις «Αλπεις»
«Αν φορούσε και τα γυαλιά, θα ήταν τελείως διαφορετικός» - μία ακόμα σκηνή από τις «Αλπεις»
