Η Ταινία
H «ΜΙΤΣΗ» είναι μία ταινία για αγοροκόριτσα και μαγικά κορίτσια. Η Μίτση, ένα 13χρονο αγοροκόριτσο, έρχεται αντιμέτωπη με ένα τοπικό έθιμο όταν της έρχεται για πρώτη φορά περίοδος. Γενικά δεν ψήνεται και πολύ για αυτή τη νέα καταστασούλα. «Αυτό το χαστούκι είναι για να έχεις τη δύναμη να αντέχεις τον πόνο τώρα που έγινες γυναίκα» της λέει η Γιαγιά της. Ισως και να το παρεξήγησε. Ουπς.
Η Σκηνοθέτης
Η Γεύη Δημητρακοπούλου είναι σκηνοθέτρια και σεναριογράφος. Της αρέσει να δημιουργεί κινηματογράφους με στιγμές και ιστορίες διαφορετικών επιθυμιών, κόσμων και φωνών. Η «ΜΙΤΣΗ» είναι η δεύτερη ενήλικη ταινία της.
Εξι ερωτήσεις για το «ΜΙΤΣΗ»:
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Η «ΜΙΤΣΗ» είναι μία ταινία κάπως βασισμένη σε δικά μου βιώματα μεγαλώνοντας ως αγοροκόριτσο και ταυτόχρονα έχει και ένα πολιτικό-φεμινιστικό κλίμα της εποχής που γράφτηκε, πριν 3,5 χρόνια. Γενικά μου αρέσει να φτιάχνω εικόνες και ιστορίες οι οποίες είναι αληθινές για εμένα, προσπαθώ να μην μιλάω για πράγματα τα οποία δεν με αφορούν ή δεν έχω σχέση μαζί τους, γιατί νιώθω πως δεν θα έχω να δώσω κάτι εκεί. Οπότε ναι, το να φτιάξω μία ταινία για ένα αγοροκόριτσο και το πώς είναι να του έρχεται για πρώτη φορά περίοδος, είναι κάτι το οποίο μου είναι αρκετά οικείο και ήθελα να αποτυπωθεί. Οχι τόσο το θέμα της περιόδου, γιατί αυτό είναι σύμπτωμα, όσο το θέμα του να σε αποκαλούν γυναίκα, ενώ είσαι ακόμα ένα παιδί που δεν ξέρεις και τι είσαι και μπορεί και να μη σε ενδιαφέρει και να μάθεις. Εγώ δηλαδή θα ήθελα όταν ήμουν 13 να υπήρχε μία ταινία που να μιλάει για αυτό. Τώρα η ταινία μας δεν είναι ρεαλιστική όπως θα δείτε, ή μπορεί και να είναι, εξαρτάται πως θα το δει κάποιος. Οπότε γράφοντας την ταινία ήθελα ταυτόχρονα να πειραματιστώ με διάφορα είδη κινηματογράφου, δεν ήθελα να είναι μία εντελώς ρεαλιστική κοινωνική ταινία για το δράμα της ταυτότητας φύλου.
Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Η αγαπημένη μου ανάμνηση στην πραγματοποίηση της ταινίας ήταν συγχρόνως και η πιο δύσκολη. Είχαμε μια σκηνή με φωτιά, με πολύ δύσκολο camera movement χεράτο σε άμμο, με παιδιά πρωταγωνιστές που δεν το είχαν ξανακάνει ποτέ όλο αυτό και παραθυράκι από την πυροσβεστική δέκα μόνο λεπτά για να το γυρίσουμε, ενώ ήταν παρόντες και οι ίδιοι. Η σκηνή αυτή είναι αρκετά σημαντική για την ταινία. Θυμάμαι να είμαστε όλο το crew στην παραλία, χωρίς να ξέρουμε αν θα γίνει, πώς θα γίνει και αν θα έχει κατάληξη όλο αυτό. Και αρχίζει ο χρόνος να μετράει, πάμε κλακέτα, όλο το crew τύπου on it, και βγαίνει πρώτο take τέλειο. Κοιταζόμασταν μεταξύ μας και δεν το πιστεύαμε. Το είχαμε, αν θέλαμε μπορούσαμε να wrapάρουμε. Αλλά αυτό έγινε επειδή ήμασταν όλες και όλοι μαζί σε αυτό, είχαμε μια ομάδα φωτιά σε όλα τα departments. Είμαστε συνεργάτες αλλά ταυτόχρονα φίλες και φίλοι και η ταινία σε όλα της τα στάδια πέρασε από γνώμες, βλέμματα και χέρια πολύ ταλαντούχων και αγαπημένων ανθρώπων. Γενικά το να δημιουργήσουμε όλα μαζί αυτή την ταινία είναι το πιο όμορφο πράγμα που μου έχει συμβεί.
Η ελληνική κινηματογραφική κοινότητα βρίσκεται σε αναβρασμό την τελευταία περίοδο. Πόσο αφορά αυτό τους/τις σκηνοθέτες της δικής σας γενιάς και ποια βήματα θα θεωρούσατε ως βελτίωση;
Μας αφορά όλες και όλους. Φυσικά και στηρίζω την πρωτοβουλία Ορατότης Μηδέν. Δυστυχώς επειδή δεν είμαι παραγωγός δεν είμαι σε θέση να απαντήσω επαρκώς για αποτελεσματικές βελτιώσεις, αλλά μπορείτε να διαβάσετε τα αιτήματα του κλάδου στις ανακοινώσεις της πρωτοβουλίας. Μέσα από την προσωπική μου εμπειρία βλέπω πόσες λίγες είναι οι χρηματοδοτήσεις και τα ποσά αυτών κάθε χρόνο, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας όχι και τόσο εποικοδομητικός ανταγωνισμός μεταξύ των κινηματογραφιστών και ένα διαρκές άγχος για το αν καταφέραμε και τελικά κάτι με την ταινία μας, μήπως και μας ξαναδοθούν χρήματα για την επόμενη.
Είναι οι πλατφόρμες και το streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Ποιες άλλες λύσεις θα βλέπατε προκειμένου η μικρού μήκους ταινία να φτάσει σε περισσότερο κόσμο;
Φυσικά πάνω από όλα οι κινηματογράφοι και οι αίθουσες. Είναι άλλη η εμπειρία θέασης και δεν αντικαθίσταται από οποιοδήποτε άλλο μέσο. Εννοείται, όμως, πως όταν κάνεις μια ταινία θες να την δουν όσα περισσότερα άτομα γίνεται. Το streaming και οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες βοηθούν πολύ σε αυτό. Εχω δει άπειρες ταινίες μικρού μήκους με αυτόν τον τρόπο που δεν θα είχα δει διαφορετικά. Πιστεύω, όμως, πως θα μπορούσαν και οι μικρού, πέρα από τα φεστιβάλ, να παίζονται σε κινηματογράφους και σε πιο καθημερινή βάση. Ηδη κάτι τέτοιο έχει αρχίσει να συμβαίνει, αλλά όχι στην κλίμακα που θα θέλαμε. Να ματσάρονται από τους διανομείς ταινίες μικρού μήκους και να ανοίγουν ή να κλείνουν πιο μεγάλες παραγωγές.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για εσάς, αλλά και για το σημερινό κινηματογραφικό τοπίο; Τι προσδοκίες έχετε από τη νέα καλλιτεχνική διεύθυνση;
Είναι μεγάλη η χαρά μας που συμμετέχουμε στο Φεστιβάλ Δράμας. Ανυπομονώ να πάμε και να παρακολουθήσουμε δημιουργοί και κοινό μαζί τις ταινίες μας που με τόσο κόπο, αγάπη και θυσίες έχουμε δημιουργήσει, σε ένα πλαίσιο φτιαγμένο για αυτόν ακριβώς το σκοπό. Παρακολουθώ ανελλιπώς το φεστιβάλ από όταν άρχισε το streaming των ταινιών και είναι κάθε χρόνο ένα τελετουργικό που συμβαίνει για μια εβδομάδα στο σπίτι μου, οπότε χαίρομαι που τώρα θα το ζήσουμε και από κοντά με τις δικές μας δημιουργίες. Έχω μάθει πολλά μέσα από τις ταινίες που ανά τα χρόνια προβάλλονται εκεί. Οσον αφορά στη νέα καλλιτεχνική διεύθυνση, μόνο σιγουριά έχω για τον κ. Γιώργο Αγγελόπουλο και αδιαμφισβήτητα η ανακοίνωση του ονόματος του ήταν κάτι που χαροποίησε όλη την κινηματογραφική κοινότητα. Καλή επιτυχία σε όλη την ομάδα.
Τι κάνει μία ταινία μικρού μήκους.... μεγάλη;
Νομίζω πως όταν κάνεις μια μικρού μήκους ψάχνεις και εσύ να βρεις τη γλώσσα σου, να δεις πώς αυτή λειτουργεί, αν λειτουργεί, πού δεν λειτουργεί. Και κάποιες φορές μπορεί και να συμβεί να νιώσεις πως μέσα σε μια ταινία που δημιούργησες υπήρξε μια σκηνή, μια εικόνα, μια στιγμή που είχε κάτι να δώσει, κάτι να πει, κάτι να προσφέρει στον ίδιο τον κινηματογράφο. Αυτό για εμένα είναι η μεγαλύτερη επιτυχία. Γιατί όταν κάνεις μικρού μήκους, είναι σαν να πειραματίζεσαι, να εξασκείς τον δικό σου κινηματογράφο ενόσω τον δημιουργείς. Για εμένα δεν υπάρχει η φράση «Μεγάλη Ταινία» - «Μικρή Ταινία», υπάρχουν οι στιγμές τους που είτε μένουν είτε ξεχνιούνται.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «ΜΙΤΣΗ»:
Συντελεστές
Παίζουν: Φίλια Παπαγγελίδη, Αγάπη Ζωή Σαλτογιάννη, Καίτη Μανωλιδάκη, Βασίλης Κουτσιογιάννης | Σενάριο - Σκηνοθεσία: Γεύη Δημητρακοπούλου | Παραγωγή: Ηρώ Αηδόνη, Μίνα Δρέκη | Executive Producer: Θεοδώρα Βαλέντη | Συμπαραγωγή: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΕΡΤ | Casting: Σοφία Δημοπούλου (Ready2cast) | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Δημήτρης Λαμπρίδης | Σκηνογραφία - art direction: Rectifier | Μοντάζ: Σμαρώ Παπαευαγγέλου | Μουσική: Κάκια Γκουδίνα | Κοστούμια: Γεωργία Μπούρα | Σχεδιασμός Μακιγιάζ & Κομμώσεων: Βασιλική Κήτα | Script Consultant: Σταυρούλα Παπαδάκη | Ηχοληψία: Δάφνη Φαραζή | Σχεδιασμός Hχου – μίξη: Βάλια Τσέρου | 5.1 mixing: Tone Studio (Κώστας Φυλακτίδης) | Colorist: Μάνθος Σαρδής (A10 Productions) | Α’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Τζω Καπράλου | Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Σταυρούλα Παπαδάκη | Script: Σελήνη Παπαγεωργίου | Διεύθυνση Παραγωγής: Ευθύμης Μιχελουδάκης | Α’ Βοηθός Οπερατέρ: Ασημίνα Διονυσοπούλου | Β’ Βοηθός Οπερατέρ: Αρσινόη Πηλού | DIT: Θέμης Κατσιμίχας | Gaffer: Βλάσης Παπαπετρόπουλος | Ηλεκτρολόγος: Αλέξανδρος Δαίκος | Α’ Βοηθός Παραγωγής: Πέτρος Δελατόλας | Β’ Βοηθός Παραγωγής: Γιάννος Μαρίνης | Prop Master: Κώστας Μπαρλής | Construction: Γιάννης Δαμίγκος | Graphic Design: Μάνος Αθανασιάδης | Σχεδιασμός Tίτλων & Aφίσας: Κορίνα Γαλλίκα
Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Γνωρίστε εδώ όλους τους δημιουργούς και τις ταινίες του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος αλλά και τις ελληνικές ταινίες στα διεθνή προγράμματα του Φεστιβάλ.