Η ταινία Ο Μιχάλης έχει μόλις 24 ώρες για να επαναπροσδιορίσει τη ζωή του και να ξαναφτιάξει τις σχέσεις του με τους κοντινούς του ανθρώπους. Το ίδιο βράδυ γνωρίζει μια κοπέλα. Το μόνο που εύχεται είναι να μην έρθει ποτέ το επόμενο πρωί.
Η σκηνοθέτης Η Αμέρισσα Μπάστα ζει στην Αθήνα και εργάζεται στο χώρο της Επικοινωνίας και των Εκδόσεων. Eχει σπουδάσει Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, κι έχει Master στην Πολιτιστική Διαχείριση, ενώ αυτό το διάστημα φοιτά στο Μεταπτυχιακό Δημιουργικής Γραφής και Σεναρίου του ΑΠΘ. Ασχολείται με τη σκηνοθεσία και τη συγγραφή σεναρίου από το 2010, έχοντας ολοκληρώσει 7 ταινίες μικρού μήκους που έχουν προβληθεί και βραβευθεί σε Ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ, καθώς κι ένα ντοκιμαντέρ. Η πρώτη της ταινία μεγάλου μήκους βρίσκεται στο στάδιο της προπαραγωγής.
Φιλμογραφία:
«Ομπρέλα», δράμα, 13’, 2018
«Χρήστος και Δήμητρα», κωμωδία, 13΄, 2015
«Εβίβα», κωμωδία, 16΄, 2014
«Ο Χριστός σταμάτησε στου Γκύζη», δράμα, 11΄, 2013
«H Στέλλα και εγώ», κωμωδία, 4.30΄, 2012
«Μονάδα», επιστημονικής φαντασίας, 13΄, 2010
5 ερωτήσεις για το «Οχι Αύριο»
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Το «Οχι Αύριο» ως ιδέα βασίστηκε σε μια σύνθεση προσωπικών αφηγήσεων των εμπειριών κοντινών μου ανθρώπων και λογοτεχνικών και κινηματογραφικών επιρροών. Βρήκε έκφραση στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή, του Νικολάκη Ζεγκίνογλου, πάνω στον οποίο τελικά και γράφτηκε. Παρακολουθούμε ένα 24ωρο από τη ζωή του, μέσα στο οποίο λόγω της πίεσης του χρόνου όλα βιώνονται πιο έντονα, γίνονται πιο διαυγή και ταυτόχρονα δραματικά. Είναι μια ταινία που μιλάει για τις επιλογές και τα συνεπακόλουθά τους. Ο κεντρικός ήρωας μέσα σε αυτό το στενό περιθώριο προσπαθεί να αναθεωρήσει τη ζωή του, να σώσει ό,τι σώζεται, τολμά να διεκδικήσει και να ονειρευτεί.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του να είσαι σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα; Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Η μεγαλύτερη πρόκληση θα έλεγα ότι είναι διαχρονική και όχι μόνο σημερινή και έχει να κάνει με την εξεύρεση πόρων για να υλοποιηθεί η ταινία που κάθε σκηνοθέτης επιθυμεί να γυρίσει. Στην περίπτωση της συγκεκριμένης ταινίας, ευτυχώς, υπήρξε χρηματοδότηση και έτσι τα πράγματα κύλησαν πιο εύκολα. Η αντικειμενική δυσκολία στο γύρισμα του «Οχι Αύριο» ήταν το να ξεφύγουμε από τον covid. Η ταινία γυρίστηκε σε ένα διάστημα έντονης έξαρσης και χρειάστηκε μεγάλη προσοχή και βέβαια τύχη για να ολοκληρώσουμε τα γυρίσματα στο προκαθορισμένο διάστημα. Χάρηκα πάρα πολύ τη συνεργασία μου με τη συγκεκριμένη ομάδα της ταινίας και το αποτέλεσμα που προέκυψε από αυτήν. Νιώθω πραγματικά τυχερή που με εμπιστεύτηκαν όλοι οι ηθοποιοί και οι συντελεστές και ανυπομονώ να συνεργαστώ ξανά μαζί τους.
Είναι οι πλατφόρμες και η νέα πραγματικότητα του streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Που στέκεστε στο δίλημμα αίθουσες ή πλατφόρμες;
Σίγουρα οι πλατφόρμες βοήθησαν πολλές ταινίες να φτάσουν σε ένα μεγαλύτερο κοινό, που ενδεχομένως δεν θα είχε διαφορετικά πρόσβαση σε αυτές. Ο φυσικός χώρος των ταινιών δεν παύει όμως να είναι η αίθουσα, η εμπειρία του κινηματογράφου είναι εντελώς ξεχωριστή και αναντικατάστατη, οι συνθήκες προβολής ιδανικότερες και, το βασικότερο, είναι μια κοινωνική εμπειρία που μοιραζόμαστε με το κοινό της αίθουσας, σε αντίθεση με τη μοναχική θέαση στο σπίτι.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο διεθνές τοπίο;
Το Φεστιβάλ Δράμας αποτελεί σημείο αναφοράς για τη μικρού μήκους ταινία αλλά και για το ελληνικό σινεμά. Για μένα είναι ένα ετήσιο ραντεβού με φίλους, όπου βλέπουμε μαζί τις νέες ταινίες, συζητάμε για τα σχέδιά μας, ερχόμαστε σε επαφή με τη διεθνή κινηματογραφική παραγωγή και σηματοδοτεί το ξεκίνημα της κινηματογραφικής σεζόν. Οι επιτυχίες των μικρομηκάδων στα διεθνή φεστιβάλ είναι ένα εξαιρετικά αισιόδοξο μήνυμα για τον ελληνικό κινηματογράφο, δείχνει ότι μια νέα δυναμική γενιά δημιουργεί ταινίες με πλατιά απεύθυνση και έχει πλέον ξεφύγει από τα στενά όρια της ελληνικής κινηματογραφικής αγοράς.
Ο,τι κι αν γίνει το σινεμά θα επιβιώσει γιατί...
...η κινηματογραφική εμπειρία, αυτό που βιώνουμε όταν χαμηλώνουν τα φώτα και βλέπουμε μια ταινία στην αίθουσα μαζί με φίλους ή με τους αγνώστους του διπλανού καθίσματος, είναι μαγική και αναντικατάστατη.
Για να γνωρίσετε καλύτερα τη δουλειά της Αμέρισσα Μπάστα δείτε μία από τις προηγούμενες μικρού μήκους της, το «Χρήστος και Δήμητρα»:
Δείτε παρακάτω το τρέιλερ και την αφίσα του «Οχι Αύριο»:
Cast: Νικολάκης Ζεγκινογλου, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Γιάννης Τσορτέκης, Σταύρος Τσουμάνης, Κωνσταντίνος Σειραδάκης, Ναταλία Swift
σκηνοθεσία-σενάριο : Αμέρισσα Μπάστα/ παραγωγός: Ιωάννα Σουλτάνη | παραγωγή: Soul Productions με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού-ειδικό πρόγραμμα ενίσχυσης covid-19 | με την υποστήριξη της Περιφέρειας Αττικής | συμπαραγωγοί: Vincent Michaud (2 Hérons Production), Πάνος Μπίσδας (Authorwave), Κώστας Ταγκαλάκης-Θέλγια Πετράκη (Topspot) | executive & line producer: Δημήτρης Νάκος | διεθνείς πωλήσεις: Premium Films | διεύθυνση φωτογραφίας: Γιώργος Βαλσαμής | μοντάζ: Πάνος Βουτσαράς | σκηνικά: Κυριακή Τσίτσα | κοστούμια: Boudoir Team (Σοφία Κοτσίκου, Κατερίνα Χαλιώτη, Τάσος Δήμας) ήχος: Στέφανος Ευθυμίου | make-up artist&hair styling: Εύη Ζαφειροπούλου | σχεδιασμός ήχου: Βάλια Τσέρου | μίξη ήχου: Κώστας Βαρυμποπιώτης | εργαστήρια εικόνας: Authorwave | color grading: Μάνος Χαμηλάκης | σχεδιασμός τίτλων &αφίσας: Παντελής Αναστασιάδης.
