Μπορεί να βρισκόμαστε ακόμη πολύ μακριά από το να γίνει πραγματικότητα, αφού το σχέδιο είναι ακόμη στα πρώτα στάδια του, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η σκέψη δεν είναι αρκετή για να μας φέρει ανατριχίλες, σχεδόν ισάξιες με την ίδια την ταινία του Νίκολας Ρεγκ.
Και ναι, δεν υπάρχουν ιερές αγελάδες, ακόμη και όταν μιλάμε για ταινίες τόσο κλασικές, όμως υπάρχει κανείς που να τολμά να φανταστεί ότι ένα φιλμ σαν το «Don't Look Now», μπορεί να γίνει καλύτερο;
Το υγρό, σκοτεινό, αληθινά τρομακτικό, μεταφυσικό θρίλερ του Ρεγκ, χρησιμοποιούσε το μουχλιασμένο τοπίο της Βενετίας για το σκηνικό ενός από τους πιο ζωντανούς κινηματογραφικούς εφιάλτες μέσα από την ιστορία ενός ζευγαριού που θρηνεί ακόμη τον χαμό της κόρης του.
Διαβάστε ακόμη: 15 ταινίες που δικαιώνουν τον όρο ριμέικ!
Και κατά κάποιο τρόπο το να προτείνεις το ριμέικ μιας ταινίας που μοιάζει να αποτελεί ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους αυτού που έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε ως τον αφρό του σινεμά των '70ς, δεν μπορεί παρά να εκληφθεί ως μια πρόκληση από μόνη της. Μια ευκαιρία για την δημιουργία buzz μόνο και μόνο από το μικρό σοκ που θα προκαλέσει το άκουσμα της είδησης.
Θα ήταν σαν κάποιος να σας έλεγε ότι σκοπεύει να κάνει το ριμέικ του «Νονού». Πιθανότατα θα γελάγατε με την καρδιά σας. Βεβαίως το φιλμ του Ρεγκ είχε βασιστεί με τη σειρά του σε ένα διήγημα της Δαφνη Ντι Μοριέ, οπότε το αρχικό υλικό είναι προφανώς ανοιχτό σε μια ακόμη ανάγνωση, όμως ποιος στ΄ αλήθεια θα μπορούσε να ενδιαφέρεται για μια ταινία σαν το «Don't Look Now» σε ένα τοπίο όπως αυτό του εμπορικού σινεμά σήμερα;
Γιατί το σχέδιο γι αυτό το ριμέικ δεν έρχεται από έναν δημιουργό που έχει ένα συγκεκριμένο όραμα για την ταινία, που φιλοδοξεί να φέρει κάτι καινούριο, να συνομιλήσει με ένα ήδη καθιερωμένο έργο, μα από δυο παραγωγούς που μοιάζουν να ενδιαφέρονται μόνο για την αναγνωρισιμότητα και τον μύθο του συγκεκριμένου τίτλου.
Οι Αντριου Ρόνα κι Αλεξ Χάινεμαν φιλοδοξούν να κάνουν το ίδιο και με το «Απόδραση από τη Νέα Υόρκη», του οποίου τα δικαιώματα έχουν επίσης αποκτήσει. Αλλά εκεί τουλάχιστον μπορείς να δεις τις πιθανότητες για ένα εμπορικό franchise ή για μια ταινία για το μεγάλο κοινό των multiplex, ακόμη και για κάτι που πιθανότατα θα έχει αληθινό ενδιαφέρον -όπως μοιάζει να έχει το ριμέικ του «Mad Max», ή όπως αποδεδειγμένα έχει, η νέα σειρά του «Πλανήτη των Πιθήκων»
Ομως το «Don't Look Now» δεν έχει ευτυχώς -ή δυστυχώς για τους παραγωγούς του- καμιά συγγένεια με το είδος των ταινιών τρόμου που τρομάζουν σήμερα τους θεατές. Δεν είναι το «Insidious» ούτε το «Anabelle» και ανησυχούμε βαθιά, στην ιδέα ότι στο μυαλό αυτών των ανθρώπων μπορεί και να γίνει...
Κι αυτό αν θέλετε, είναι το πρόβλημα με πολλά από τα ριμέικ που αποτυγχάνουν όχι να ξεπεράσουν την πρωτότυπη ταινία, μα απλά να βρεθούν στο ίδιο τερέν μαζί της. Το γεγονός ότι γίνονται για το λάθος κοινό και από τους λάθος ανθρώπους. Από δυο παραγωγούς που έχουν μεγαλώσει στην αυλή του wham bam Τζόελ Σίλβερ και που τώρα κάνουν φιλμ που απευθύνονται σε ένα εντελώς διαφορετικό demographic όπως το «Non Stop» με τον Λίαμ Νίσον.
Και ναι το «Non Stop» μπορεί να είναι μια απολαυστική ταινία, αλλά με όποιο τρόπο αν έκανες ένα ρημέικ του, δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ «Don't Look Now». Και το αντίθετο φυσικά, ισχύει επίσης.
Εκτός κι αν στην καινούρια εκδοχή ο Λίαμ Νίσον υποδυθεί τον πατέρα του άτυχου κοριτσιού με το κόκκινο παλτό, ο οποίος με την βοήθεια μιας σέξι καλόγριας τα βάζει με τους υπεύθυνους του θανάτου της κόρης του, σε θεαματικά κυνηγητά με γόνδολες κι άφρονο mano a mano ξύλο, στα κανάλια της Βενετίας.
Οπότε θα προτείναμε να το ονομάσουν «Don't Kick Ass Now». Και ναι πιθανότητα θα το βλέπαμε με μεγαλύτερο ενδιαφέρον...
Διαβάστε ακόμη: O Τομ Χάρντι λέει πως το «Mad Max: Fury Road» είναι «fucking unbelievable»
