Εδώ και χρόνια καταξιωμένη πρωταγωνίστρια στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο κινηματογράφο, αποφάσισε τώρα, μετά από 25 χρόνια καριέρας, αυτό που ονειρεύονται σχεδόν όλοι οι ηθοποιοί: να περάσει πίσω από την κάμερα. Και η αλήθεια είναι ότι το αποφάσισε κάπως αργά. «Περίμενα να μεγαλώσω» λέει γελώντας, αυτοσαρκαζόμενη που το σκηνοθετικό της ντεμπούτο ήρθε σε μία ώριμη ηλικία. «Ομως ο χρόνος κύλησε από τα χέρια μου. Εκανα άλλα πράγματα. Ευτυχώς, δούλευα συνεχώς. Δεν είχα την ευκαιρία να πατήσω κάποια στιγμή ένα pause και να αποφασίσω ποιο θα ήθελα να είναι το επόμενο, διαφορετικό μου βήμα. Το να είσαι σκηνοθέτης, εκτός όλων των άλλων, απαιτεί μία αφοσίωση όλου σου του χρόνου, όλης σου της ενέργειας. Θέλει μία δέσμευση 2-3 χρόνων. Εγώ δεν μπορούσα να το κάνω αυτό εύκολα. Θέλει υπομονή και επιμονή. Και όταν ήμουν πιο νέα, δεν είχα τίποτα από τα δύο...»
Η συζήτηση αυτή, με ανοιχτή την κάμερα του Flix, έγινε στο πρόσφατο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όπου η Βαλέρια ήταν επίτιμη προσκεκλημένη. Κουρασμένη, αλλά γλυκιά και τόσο μα τόσο χαρούμενη που θα έδειχνε την ταινία στη χώρα καταγωγής της. «Κάθε φορά που έρχομαι στην Ελλάδα, πριν πατήσουν καν οι ρόδες του αεροπλάνου στο διάδρομο προσγείωσης, ενθουσιάζομαι. Ακόμα και τώρα που βρισκόμαστε σε κρίση. Νιώθω ανακούφιση. Αυτή είναι η λέξη: ανακούφιση. Στη χώρα μου... ανασαίνω»
Ομως είχε προηγηθεί και μία πρώτη κουβέντα μας για το «Μέλι» στο Φεστιβάλ Καννών, εκεί όπου η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο τμήμα «Ενα Κάποιο Βλέμμα». Το «Μέλι», βασισμένο στο μυθιστόρημα του Μάουρο Κοβάβιτς («A Νome Τuo»), μιλάει για ένα πολύ δύσκολο θέμα, αυτό της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας για αρρώστους με ανίατες ασθένειες, μέσα από την ιστορία μίας κοπέλας που την ασκεί ως επάγγελμα - με κυνισμό και πραγματισμό, μέχρι να γνωρίσει έναν ηλικιωμένο άντρα που ταράζει τις ηθικές της ισορροπίες. Πλάθοντας την Ιρένε/«Μιελ» ως ένα δυναμικό, αθλητικό αγοροκόριτσο (θυμίζει εξαιρετικά σε στιγμές την περσόνα της «Λίσμπεθ» από «Το Κορίτσι με το Τατουάζ»), η Γκολίνο αποφεύγει μελό κακοτοπιές και πονηρούς συναισθηματικούς χειρισμούς, με τρόπο αξιοθαύμαστο και ψύχραιμο. Η κάμερά της μας βάζει στην ιστορία, τις σκέψεις και την προσωπική μας συνείδηση με αμεσότητα, ωμότητα, ακόμα και χιούμορ. Διαβάστε την κριτική του Flix για το «Μέλι».
«Με κέρδισε αυτή η δύσκολη ιστορία. Τη θεώρησα κινηματογραφική. Ενιωσα την ανάγκη να την πω. Αν δεν νιώσεις αυτή την αναγκαιότητα, αν δεν έχεις κάτι να πεις, κάτι το επείγον, γιατί να κάνεις ταινία; Για να πεις ότι έκανες; Οχι. Ο κόσμος δε χρειάζεται ακόμα έναν σκηνοθέτη...»
Δείτε όμως την ίδια να μιλάει για την δύσκολη περιπέτειά της με την παραγωγή της ταινίας (με την Ιταλία να βιώνει και εκείνη οικονομική κρίση, δεν είναι καιροί... ούτε για σταρ!), για το ποια «δική μας» ηθοποιός παραλίγο να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά και πόσο πολύ βρίσκει τις ελληνικές ταινίες των τελευταίων χρόνων, διαφορετικές, εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και με μία μεγάλη κοινή καρδιά.
.
Το «Μέλι» προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 16 Ιανουαρίου από τη Strada Films.
Tags: βαλέρια γκολίνο, μέλι, MIELE
