«Game of Thrones» (3η σεζόν)
Πώς καταλαβαίνεις ότι μια σεζόν είναι απείρως πιο δυνατή από εκείνη που προηγήθηκε: Πέρσι η δεκάδα ξεκινούσε με το «Game of Thrones» σε ένα τόνο της λογικής ‘εντάξει, καλό ήταν, ενδιαφέρον’ ενώ φέτος δε θα έλεγα κάτι τόσο χλιαρό ούτε για μία σειρά ολόκληρης της δεύτερης δεκάδας 11-20. Συμπτωματικά η σειρά των Μπένιοφ και Βάις κρατά την ίδια θέση, αλλά φέτος δεν ήταν ‘εντάξει, καλή’ αλλά φανταστική.
Οχι πως δεν παραμένει ένα αφηγηματικά ενδιαφέρον πείραμα όμοιο του οποίου δεν έχουμε δει ξανά στην τηλεόραση. Είναι ακόμα μια περίπλοκη αφήγηση πολλών προσώπων χωρίς κεντρικό ήρωα ή δίχως σαφή κατεύθυνση. Ομως, και δεν έχω τρόπο να γνωρίζω αν αυτό οφείλεται στο υλικό προέλευσης ή στην προσαρμοστικότητα των δημιουργών, φέτος αυτές οι φαινομενικές αδυναμίες μετατράπηκαν σε δύναμη της σειράς.
Οι Μπένιοφ και Βάις βρήκαν τρόπο να πλάσουν κρεσέντο μέσα από πλοκές εντελώς χαλαρά συνδεόμενες. Εστίασαν σε μερικά πρόσωπα μεγαλύτερου ενδιαφέροντος, κι αντί να προσποιηθούν πως υπάρχει ένας κεντρικός ήρωας (όπως νομίζω προσπάθησαν να κάνουν τον χαρακτήρα του Πίτερ Ντίνκλεϊτζ στη 2η σεζόν), επί της ουσίας γράφουν την επικότερη σπονδυλωτή περιπέτεια στην ιστορία της τηλεόρασης και του σινεμά. Απλώς βρίσκοντας θεματικά στοιχεία που συνδέουν τις ιστορίες, μην αφήνοντάς σε να νιώθεις πως βλέπεις τυχαίες περιπέτειες τυχαίων ηρώων.
Η ιστορία της 3ης σεζόν ήταν γεμάτη από δυναμικές μεταξύ φαινομενικά αταίριαστων ηρώων και διαφορετικές καταλήξεις προς το θρίαμβο, την εξιλέωση ή την τραγωδία. To ταξίδι του Τζέιμι και της Μπριέν που εξελίχθηκαν στο πιο απρόσμενο ζευγάρι ηρώων που δε χορταίνεις να βλέπεις (η σκηνή με την αρκούδα θα ήταν σκηνή της σεζόν σε κάποια άλλη σειρά). Η Σέι και ο Τύριον ως το ζευγάρι που δεν ήξερες πως σε νοιάζει μέχρι που συνειδητοποιείς τι πρέπει να θυσιαστεί από τον καθέναν. Η ολοένα και πιο τοξική σχέση αλληλεξάρτησης μεταξύ των Λάνιστερ στο τρίγωνο της καταστροφής Τάιγουιν-Σέρσεϊ-Τζόφρι. Ο Σαμ, πιο αναπάντεχος ήρωας από τότε που όρθωσε ανάστημα ο Νέβιλ Λονγκμπότον, και η Γκίλι και το μωρό και οι walkers. Η Ντενέρις και η όλο και πιο ισχυρή αίσθηση εξουσίας. Ο Τζον και η Ύγκριτ. Η Άρυα και η απομακρυσμένη -καταραμένη- οικογένειά της.
Υπήρχαν νεκρά σημεία; Ναι. Ομως ειλικρινά, όταν η αίσθηση θεματικής συνοχής είναι τόσο ισχυρή όσο υπήρξε φέτος στο μεγαλύτερο μέρος της σειράς, νιώθω πως θα μπορούσαμε να πάμε για χρόνια χωρίς καν να υπάρχει συγκεκριμένο σημείο άφιξης. Οι χαρακτήρες και οι σχέσεις τους είναι πλέον τόσο καλοκαθορισμένοι που στέκεσαι πίσω και απολαμβάνεις το κουβάρι καθώς ξετυλίγεται.
Γράψαμε στο Flix
Πάρα πολλά πράγματα, για όλα τα επεισόδια.
- Επεισόδιο 01
- Επεισόδιο 02
- Επεισόδιο 03
- Επεισόδιο 04
- Επεισόδιο 05
- Επεισόδιο 06
- Επεισόδιο 07
- Επεισόδιο 08
- Επεισόδιο 09
- Επεισόδιο 10
Το καλύτερο επεισόδιο
«The Rains of Castamere» (3x09)
Διάβασε το recap του επεισοδίου για το οποίο οι αντιδράσεις έκαναν το ίντερνετ να γονατίσει.
Μια σκηνή
Εγινε γκιφάκια-συνώνυμο του badass, ενέπνευσε κραυγές θαυμασμού και πώρωσης, και αποτέλεσε ουσιαστικά τη στιγμή που η σεζόν ζωντάνεψε και έδειξε αληθινό παλμό. Οταν η Ντενέρις διέταξε «ντρακάρις» όλη η δυναμική της σειράς άλλαξε για πάντα.
Και κάτι ακόμα
Το Flix συνάντησε τους πρωταγωνιστές της σειράς και έφτιαξε μισή ντουζίνα απολαυστικά βιντεάκια για όλη την 3η σεζόν. Από τα αμέτρητα απολαυστικά ποπ πραγματάκια που ξεπήδηξαν αυτή τη χρονιά με έμπνευση το «Game of Thrones», ξεχωρίσαμε τις εναλλακτικές αφίσες εποχής, τους ήρωες της σειράς στα ‘90s, και αυτές τις φανταστικές φιγούρες.
Αξίζει ακόμα να θυμηθούμε πως η σειρά ήταν η πρωταθλήτρια της χρονιάς σε παράνομα κατεβάσματα. Ακόμα, ο βασικός σκηνοθέτης της σειράς, Αλαν Τέιλορ, δοκίμασε τις δυνάμεις του φέτος σε ένα άλλο είδος ‘σειράς’, σκηνοθετώντας το σίκουελ του «Thor» για το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel. Τέλος, θυμήσου όλο το θανατικό της σειράς σε ένα βίντεο.
Πέρσι
- Στη θέση 10: «Game of Thrones» & «Homeland»
- Το «Game of Thrones»: Στη θέση 10.
Κι άλλα από τα καλύτερα της TV του 2013:
- H χρονιά σε πρόσωπα: Τα 10 πρόσωπα (και οι καρχαρίες) της χρονιάς
- Τα νεο-procedurals του CBS: Η θριαμβευτική επιστροφή στις ρίζες
- Το απότομο τέλος του «Bunheads»: Η καλύτερη cancelled-too-soon σειρά της χρονιάς
- Η πολλαπλή Τατιάνα Μασλάνι του «Orphan Black»: Η καλύτερη ερμηνεία της σεζόν
- Τίτλοι αρχής: Τα 11 ωραιότερα ανοίγματα νέων σειρών
- Τα success story: Η απότομη άνοδος του Netflix
- Τα μεγάλα αντίο: Τα 5 καλύτερα και το 1 χειρότερο φινάλε
