Προσοχή: ακολουθούν spoilers για το φινάλε της 1ης σεζόν «How to Get Away with Murder».
Τώρα μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα: Η 1η σεζόν του πετυχημένου δικαστικού/αστυνομικού δράματος του Πίτερ Νόγουοκ («της Σόντα Ράιμς»), ασχέτως της μελλοντικής έκβασης της σειράς, καταγράφεται ως ένα από τα πιο ισχυρά και καθηλωτικά whodunnit που μας έχει χαρίσει η μικρη οθόνη.
Δεν ήταν όλη η διαδρομή τέλεια. Τα επεισόδια αμέσως μετά την επιστροφή από το χειμερινό διάλειμμα δεν έμοιαζαν πάντα να διακατέχονται από την ίδια αίσθηση αμεσότητας όσο το πρώτο σετ 9 επεισοδίων. Εκείνη η αρχική εννιάδα κορυφώθηκε στο σημείο που τα flashbacks έφτασαν στο σήμερα, δένοντας αφηγήσεις και ερωτηματικά σε μια στρωτή αφήγηση, κλείνοντας με την αποκάλυψη του φόνου στην πληρότητά του- και με ένα δικό του cliffhanger, με την Ανναλις να μαθαίνουμε πως ήταν μάρτυρας στον φόνο του ίδιου της του άπιστου συζύγου.
Φυσιολογικά, αυτό που ακολούθησε ήταν κατά τόπους μπλεγμένο. Η σειρά έπρεπε να ανακατέψει εκ νέου την τράπουλα κι αυτό δεν έγινε με τον πιο πετυχημένο τρόπο, κι ένας λόγος παραπάνω ήταν και η αδυναμία του ensemble να διατηρήσει στο ακέραιο το ενδιαφέρον μας. Το «How to Get Away with Murder» είναι μια πολύ καλή σειρά μα οι χαρακτήρες της όχι και τόσο. Η Μπόνι με τον Ασερ είναι μια σπατάλη τηλεοπτικού χρόνου. Θα έλεγα και χημείας μα δεν υπάρχει καθόλου. Ο Γουές δεν έχει προσωπικότητα, είναι ένας χαρακτήρας που καθορίζεται πλήρως από την εμμονή του με τη Ρεμπέκα. Γενικότερα, όταν η αφήγηση απομακρύνεται από την Ανναλις ή/και τους φόνους, δεν διατηρεί το ίδιο επίπεδο ενδιαφέροντος.
Διαβάστε ακόμη: H πρώτη μας γνώμη μετά τον πιλότο της σειράς
Τα ενδιάμεσα αμήχανα επεισόδια έμοιαζαν σε σημεία να σπαταλούν απλώς χρόνο μέχρι το φινάλε.
Ομως στην τελική ευθεία το focus επανήλθε. Ο Νέιτ συνελήφθη για τον φόνο της Λάιλα, δίνοντας μέγιστη βαρύτητα στην επικείμενη αποκάλυψη. Έξαφνα δε μιλούσαμε απλώς για έναν φόνο και για το κατά πόσον θα συμβεί αυτό που λέει ο τίτλος, δηλαδή το αν οι χαρακτήρες θα τη σκαπουλάριζαν έχοντας δολοφονήσει έναν άνθρωπο, μα κυριότερα, ποιο θα ήταν το κόστος και τι θα σήμαινε για την ψυχή της ίδιας της Άνναλις. Δεν πίστεψα για στιγμή πως θα άφηνε τον Νέιτ να σαπίσει στη φυλακή για κάτι που δεν έκανε, όμως τώρα ήταν που είχε τεράστια σημασία ποιος ήταν ο δολοφόνος. Αν δεν ήταν ο Σαμ, όλα αυτά έγιναν για το τίποτα, και δεν υπήρχε επιχείρημα εξιλέωσης. Αν ήταν όωμς ο Σαμ, πλέον αναρωτιόμαστε: Άξιζαν όλα αυτά τον κόπο;
Το επεισόδιο με τη μητέρα της Ανναλις έκλεισε με τη συγκλονιστική διήγησή της καθώς χτένιζε τα μαλλιά της συντετριμμένης κόρης της, για ένα τέρας από το παρελθόν τους και μια αποφασιστική κίνηση που οδήγησε στο θάνατό του. Ο Νόγουωκ και οι συγγραφείς του σχετικοποιούν τις πράξεις, ακόμα και τις πράξεις φόνου. Μετράει, σα να μας λένε. Μετράει ποιος είναι κατι έχει κάνει.
Στο ίδιο επεισόδιο, ένας ιερέας μπαίνει φυλακή ύστερα από έναν τέτοιο ‘ηθικό φόνο’ καθώς δεν αποδέχεται ηθικά μια τέτοια σχετικοποίηση. Η πράξη είναι η πράξη που είναι, εξηγεί στην Άνναλις. Όλα τα υπόλοιπα είναι ανάμεσα σε αυτόν και τον Θεό του. Αντίστοιχα, υπάρχουν πολλά πλέον ανάμεσα στην Άνναλις και τον δικό της θεό.
Στο φινάλε, ύστερα από αυτό το αληθινά απαραίτητο προτελευταίο κεφάλαιο, όλεςοι έρευνες και τα στοιχεία και οι υποψίες βγαίνουν στη φόρα. Η παρέα λέει τα πάντα στη Ρεμπέκα, για το πώς την υποψιάζονται για τον φόνο της Λάιλα ύστερα από όλο αυτό τον καιρό. Όταν εκείνη απειλεί πως θα τους εκθέσει, η παρέα την δένει και τη φιμώνει στο διαμέρισμά της και φυσικά, καλούν την Ανναλις να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Το σκηνικό μεταφέρεται στο σπίτι εκείνης και μαζί, ταιριαστά και πολύ έξυπνα, οι κατηγορίες ενάντια στη Ρεμπέκα μετατρέπονται σε ένα είδος άσκησης που βάζει η Ανναλις στους μπλεγμένους φοιτητές της. «Αποδείξτε μου σα να ήσασταν σε δικαστήριο πως η Ρεμπέκα το έκανε», τους λέει. Εκείνοι αποτυγχάνουν, όσο κι αν οι ενδείξεις μοιάζουν καταδικαστικές. Η Άνναλις αποφασίζει πως θα αφήσουν τη Ρεμπέκα να φύγει, αποδεχόμενη πως δε μάθει ποτέ την απάντηση.
Η σκηνή στις σκάλες με τους Γουές είναι φανταστική. Οι δυο τους, αγκαλιασμένοι, επαναλαμβάνουν στον εαυτό τους για να το πιστέψουν κι οι ίδιοι: «Ο Σαμ το έκανε. Ο Σαμ το έκανε». Είναι τεράστια η ανάγκη να το νιώσουν, και για τους δύο τους. Η δουλειά που κάνει το επεισόδιο και η σεζόν γενικότερα ως προς αυτή την κατεύθυνση είναι εξαιρετική, και μάλιστα προς στιγμήν πίστεψα πως ίσως και να μη μαθαίναμε ποτέ την αλήθεια.
Αυτό κι αν θα ήταν κάτι το αληθινά επαναστατικό. Ένα whodunnit ολόκληρης σεζόν που περιγράφει μια απάντηση μα ποτέ δε την κυκλώνει. Σα να μην έχει σημασία η αλήθεια, παρά μόνο η παρουσίασή της. Η ομάδα δεν κατάφερε να πείσει κανέναν για την ενοχή της Ρεμπέκα, άρα: «Ο Σαμ το έκανε». Θα ήταν μεγαλειώδες. Επίσης θα το μισούσαν όλοι.
Όπως και νά’χει, η σειρά επέλεξε ένα επίσης καλό σενάριο. Μας έδειξε με σαφήνεια πράγματι ποιος το έκανε, και όχι δεν ήταν ο Σαμ, και ναι ήταν ένας αληθινός, βασικός χαρακτήρας. Εύγε, «Murder» μου. (Φανταστείτε να μας έλεγε ότι τη Λάιλα είχε σκοτώσει κανάς τυχαίος φοιτητής ή κανάς χαρακτήρας που είχαμε δει για 1-2 επεισόδια.) Το έκανε ο Φρανκ λοιπόν, το οποίο ΝΑΙ, φυσικά και βγάζει απόλυτο νόημα και κανέναν απολύτως δεν εκπλήσσει, εκτός από όσους δεν περιμέναμε πως η σειρά θα αμαύρωνε έτσι έναν από τους βασικούς της χαρακτήρες.
Διαβάστε ακόμη: Η χρονιά της Σόντα Ράιμς
Ο Σαμ ωστόσο δεν είναι αθώος σε όλο αυτό, κάτι που στα μάτια μου φαίνεται ως ενδιάμεσος δρόμος. Είναι μια κάποια ευκολία. Δεν είναι αυτός, άρα είχε νόημα το whodunnit μιας σεζόν ολόκληρης, αλλά και ταυτόχρονα εκείνος το παρήγγειλε από τον Φρανκ («μου χρωστάς», του είπε, αλλά δεν μας είπε γιατί του χρωστάει) οπότε όλα καλά υποθέτω για την ψυχή της Ανναλις; ΟΚ. Προφανώς η άλλη εκδοχή δεν ήταν η ιστορία που ενδιέφερε τους συγγραφείς της σειράς να εξερευνήσουν, κάτι που είναι κρίμα αν μη τι άλλο επειδή η Βάιολα Ντέιβις είναι ηθοποιάρα που θα έκανε μεγάλα πράγματα με τέτοιο υλικό. (Ήδη κάνει δηλαδή.)
Με όλα αυτά θέλω να πω ότι το μυστήριο και η κορύφωσή του και η αποκάλυψη του δολοφόνου και τελοσπάντων η 1η αυτή σεζόν με τα όλα της, ήταν εξαιρετικό τηλεοπτικό whodunnit, αλλά δεν έφτασε το σκοτάδι και την βαθύτατη πίκρα μιας «Veronica Mars» ας πούμε.
Δεν έχει σημασία. Το τελευταίο πεντάλεπτο ήταν τρομερό και αγωνιώδες με έναν «ΑΝΤΕ ΝΤΕ, ΠΕΣ ΜΑΣ ΠΙΑ» τρόπο, όλα έδεσαν κι όλα είναι πιστευτά και σωστά. Όπως κάθε σωστή σειρά οφείλει να κάνει, έτσι κι αυτή κλείνει το πρώτο της μεγάλο μυστήριο δίνοντας μια σαφή απάντηση, αλλά την ίδια στιγμή βλέπει αυτή την απάντηση να γεννά εντελώς καινούρια ερωτήματα.
Το βασικότερο εκ των οποίων; OMFG κάποιος δολοφόνησε τη Ρεμπέκα στο υπόγειο της Ανναλις!
Όταν όλοι υποθέσαμε πως η Ρεμπέκα το έσκασε ένιωσα προκαταβολικά κουρασμένος από τα επεισόδια της 2η σεζόν που θα την έψαχναν, αλλά σίγουρα δεν περίμενα την αποκάλυψη των τελευταίων δευτερολέπτων. Σημαίνει αυτό πως εγώ φταίω που πέθανε η Ρεμπέκα; Δε θα το αντέξω.
Ποιος φταίει όμως; Καλή τύχη. Το έκανε ο Φρανκ, που σαφέστατα και ΕΙΝΑΙ «αυτός ο άνθρωπος»; Το έκανε, γκασπ, η Ανναλις; Το έκανε ο Γουές που τον είδαμε να κοιτάζει την άδεια καρέκλα; Το έκανε κάποιος άλλος όσο είχαμε την προσοχή μας σε ένα από τα άλλα 10 πράγματα που συνέβαιναν ταυτόχρονα; Το έκανε ο Νέιτ; (Δε ξέρω, απλά πετάω ιδέες τώρα. Είναι κι αυτός μια τεράστια ανοιχτή πλοκή για τη 2η σεζόν καθώς έστω και χωρίς να το θέλει αποδέχθηκε τη βοήθεια της Ανναλις Ή ΜΗΠΩΣ ΟΧΙ;;;;)
Και σε ποιον ακριβώς έστειλε μήνυμα η Ρεμπέκα όσο ήταν κρατούμενη;
Τόσα πολλά ερωτήματα, μα ερχόμενα στην πλάτη μιας ικανοποιητικής απάντησης, μας κάνει να αγωνιούμε με τον απόλυτα σωστό τρόπο αντί να σιχτιρίζουμε (όπως τόσες και τόσες σειρές κάνουν με τον τρόπο που συμπεριφέρονται στα μυστήριά τους).
Ταυτόχρονα, ο τρόπος με τον οποίο το «How to Get Away with Murder» στήνει αυτό το δεύτερο σετ μυστηρίων για την επόμενη σεζόν της, το βάζει σε θέση που να μπορεί να αποφύγει κάποιες πολύ εμφανείς κακοτοπιές. Οι σειρές που επιλέγουν ως κάποια βασική πλοκή ή μυστήριο της 1ης σεζόν τους κάτι τόσο πολύ προσωπικό για το θεμελιώδες καστ χαρακτήρων της μπορεί να καταφέρνουν να κάνουν θαύματα στην 1η σεζόν, μα αναπόφευκτα χάνουν αμεσότητα στην 2η όταν και οι πλοκές απομακρύνονται από τον συναισθηματικό πυρήνα της σειράς και των ηρώων της, όταν τα πάντα γίνονται εκ των πράγμάτων λίγο πιο grande, λίγο πιο εξωτερικά.
(Και πάλι, όλο αυτό: «Veronica Mars».)
Το «How to Get Away with Murder» αντ’αυτού, ολοκληρώνει ένα απόλυτα προσωπικό πρώτο μυστήριο, και το αντικαθιστά με ένα, εχμ, απόλυτα προσωπικό δεύτερο μυστήριο. Ο επικείμενος «Φόνος» της 2ης σεζόν προκύπτει ως συνέπεια εκείνου της 1ης. Και, για τους ήρωές μας, θα είναι εξίσου σημαντικός. Και προσωπικός.
Αν μπορούσαμε να ξεφορτωθούμε μισή ντουζίνα χαρακτήρων, όλα θα ήταν τέλεια. Αλλά ΟΚ, ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας.
Το «How to Get Away With Murder» προβάλλεται στην Ελλάδα από το FOX Life κάθε Πέμπτη στις 21.50. To κανάλι FOX Life είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα μέσω NOVA, OTE TV, hol και CYTA HELLAS.
Διαβάστε ακόμη:
