TV & STREAMING

Εορταστικά recaps: «Ιησούς από τη Ναζαρέτ», Μέρος 6ο και τελευταίο (μέχρι του χρόνου...)

στα 10

Παρακολουθούμε ξανά, πιο προσεκτικά από ποτέ, τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ» του Φράνκο Τζεφιρέλι και κρατάμε σημειώσεις και εικόνες. Και φτάνουμε στο συγκλονιστικό φινάλε.

Εορταστικά recaps: «Ιησούς από τη Ναζαρέτ», Μέρος 6ο και τελευταίο (μέχρι του χρόνου...)

Η μίνι σειρά του Φράνκο Τζεφιρέλι με το καστ που θα ζήλευαν ο Γούντι Άλεν κι ο Ρόμπερτ Άλτμαν μαζί έχει λάβει διαστάσεις σχεδόν «Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης» στην Ελλάδα, με την υποχρεωτική προβολή της κάθε Μεγάλη Εβδομάδα να έχει σώσει άπειρους από εμάς στα σχολικά χρόνια. Τότε που το να παρακολουθήσουμε μια καλογυρισμένη ταινία για έναν θαυματουργό ήρωα ήταν απείρως προτιμότερο από το να ανοίξουμε και να διαβάσουμε ένα κακογραμμένο σχολικό βιβλίο. Υποθέτω δεν είναι τυχαίο που η εικόνα του Ρόμπερτ Πάουελ έχει καθορίσει το ίματζ του Χριστού σε απόλυτο βαθμό και η ιταλοβρετανική συμπαραγωγή του Τζεφιρέλι έχει γίνει πιο Κανόνας κι από την ίδια την Καινή Διαθήκη.

Κάθε μέρα λοιπόν βλέπουμε κι από ένα μέρος του «Ιησού από τη Ναζαρέτ» και κρατάμε σημειώσεις, βίντεο και εικόνες. Επειδή γιατί όχι. Ακολουθούν, εχμ, spoilers υποθέτω...;

Διαβάστε επίσης:

Εκτο μέρος

cross

Τι βλέπουμε

Τον Πόντιο Πιλάτο να δίνει στον όχλο την επιλογή να σώσει τον Ιησού ή τον Βαραββά, τον Ιησού να κουβαλά τον σταυρό του μαρτυρίου, την σταύρωση, την Ανάσταση.

Τι κρατάμε

people

*Σε αυτό το μέρος φτάνουμε επιτέλους στη δυσκολότερη στιγμή του ήρωα, που παραδοσιακά παρακολουθούμε πριν την τελευταία πράξη όπου τους κατατροπώνει όλους με τη θριαμβευτική επάνοδό του. Γι’αυτό πάντα μου κάθόταν περίεργο αυτό το φινάλε: Δεν έχει τελευταία πράξη.

*Οι σκηνές του Γολγοθά είναι ταιριαστά επίπονες. Σίγουρα υπάρχουν σημεία που φλερτάρουν επικίνδυνα με την παρωδία (αυτή η τρομερά απλουστευτική σκηνή διαλόγου με τους δύο ληστές στο σταυρό) αλλά σε γενικές γραμμές είναι ζόρικα τα πράγματα, το βλέπεις, το νιώθεις στα δάχτυλά του, το νιώθεις στα κόκαλά σου.

jesus_pain

mary_cry

*Μια τελευταία Ολίβια Χάσεϊ, στεναχωρημένη βέβαια.

marys

*Βαριεστημένα cool ερμηνεία Οσκαρικού μέλους του καστ: Ο Ροντ Στάιγκερ ως Πιλάτος κατορθώνει με το μίνιμουμ των αλλαγών στις εκφράσεις του να φτιάξει χαρακτήρα. Νιώθεις πως φέρει ένα μόνιμο ‘εχ, δεν πολυθέλω να ασχοληθώ με οτιδήποτε γενικότερα, αλλά τελοσπάντων, πείτε μου’, κάτι που βασικά είναι απολύτως ταιριαστό με τον χαρακτήρα που παίζει, οπότε έξοχα.

steiger

*Ο τελευταίος Οσκαρικός που δεν έχουμε αναφέρει είναι ο Λόρενς Ολίβιε ως Νικόδημος, ο οποίος έχει βέβαια εμφανιστεί εδώ και 1-2 μέρη, όμως εδώ έχει τη μεγάλη στιγμή του, δηλαδή το μονόλογο ενώ κοιτάει τον Ιησού να ξεψυχά στο σταυρό. Είναι... άβολο.

nicodemusΠείτε μου ότι δε γνέφει «αντίο».

*Αυτό μας φέρνει στην τελική λίστα των 7 Οσκαρικών που θα μπορούσαμε να κατατάξουμε ως εξής:

  • 1, Πλάμερ (ο Αντύπας είναι μακράν ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας της σειράς)
  • 2, Στάιγκερ (calm, collected and commaning ο Πιλάτος)
  • 3, Μπόρναϊν (τίμιος εκατόνταρχος)
  • 4, Ουστίνοφ (camp μεγαλείο ο Ηρώδης του)
  • 5, Μπάνκροφτ (μια κάποια υστερία η Μαγδαληνή, αλλά τη θυμάσαι)
  • 6, Ολίβιε (κατευθείαν από σχολική γιορτή ο Νικόδημος)
  • 7, Κουίν (εντάξει ρε Καϊάφα, άμα βαριέσαι κάτσε σπίτι σου ας πούμε)

*Μερικές σημειώσεις ακόμα για το versus του Πιλάτου. Ποτέ μα ποτέ μου δεν πίστεψα πως ρεαλιστικά ο Βαραββάς θα είχε μεγαλύτερο fan base ώστε να επικρατήσει στη μάχη των φωνών. Δηλαδή τι βλέπαμε τις προηγούμενες τρεις ώρες; Ο Ιησούς περπάταγε σε βουνά και ποτάμια και μάζευε ακόλουθους. Από όλους αυτούς μόνο η Μαγδαληνή βρέθηκε εκεί; Ωραίοι.

maria

*Οι σκηνές αυτές θα μπορούσαν να ντύνουν κάθε ιντερνετική συζήτηση γύρω από geek διλήμματα. Σκέψου αντί για Βαραββάς - Ιησούς πως το δίλημμα που έχει θέσει ο Πιλάτος είναι για παράδειγμα «Star Wars» ή «Star Trek». Και παρακολούθα τη σκηνή.

*Πίνακας!

risen

*Το πιο όμορφο κεφάλαιο που δεν βλέπουμε ποτέ είναι αυτό που φαντάστηκαν μετέπειτα συγγραφείς, αλλά είναι τόσο σωστό και συνεπές με την υπόλοιπη ιστορία. (Κι ας φωνάζει η εκκλησία.) Είναι η ιδέα του Τελευταίου Πειρασμού, μια τελευταία σκέψη αποφυγής του βάρους, την ώρα του απόλυτου πόνου.

donnie

*Η καλύτερη «Τελευταίος Πειρασμός» ιστορία είναι πάντως το «Donnie Darko», μία ακόμα περίπτωση όπου η ιστορία του Ιησού επιστρέφει στον κόσμο μας έχοντας κοιτάξει τον εαυτό της σε ένα σκοτεινό παραμορφωτικό καθρέφτη. Όλη η ταινία είναι στην πραγματικότητα μια συναισθηματική, ευφυής και περίπλοκη παραλλαγή πάνω στην ιδέα ενός άθελά του σωτήρα που καλείται να αναλάβει την ευθύνη που του έτυχε, έστω κι αν στην πορεία πρέπει να θυσιάσει εαυτόν.

*Ένας άσχημος Νίκολας Κέιτζ ήταν απόστολος του Ιησού!

not nic

*Ο Ζέρα του Ίαν Χολμ είναι αυτός που παραδίδει την κατακλείδα (πριν τη σκηνή-επίλογο του Ιησού με τους μαθητές του), εξηγώντας στο κοινό πως «Τώρα ξεκινά», στιγμές αφού έχει αντικρύσει τον κενό τάφο.

empty

zerah

*Το πρόβλημα ισχύει βέβαια- δεν βλέπουμε τίποτα να ξεκινά. Σε όλες τις μετέπειτα ιστορίες που ακολούθησαν το μοτίβο ετούτης, πάντοτε υπάρχει μια τελευταία πράξη θριάμβου ή απώλειας, πάντως σίγουρα κάτι. Συναρπαστική περίπτωση ημι-εξαίρεσης είναι το «Matrix», το οποίο λήγει στο ακριβώς πανομοιότυπο σημείο με τον «Ιησού»: ο Μεσσίας έχει αντιληφθεί το ρόλο του, έχει περάσει όλα τα εμπόδια της διαδρομής ως εκεί, και τώρα έχει αναστηθεί έχοντας τη δύναμη να φέρει τη λύτρωση.... και τέλος.

*Ακολούθησαν βέβαια δύο ολόκληρες ταινίες αντί τελικής πράξης της πρώτης, οπότε... δεν ξέρω τελικά πώς κατηγοριοποιείται αυτό.

*Είναι μόνο δίκαιο εφόσον ανοίξαμε με παραλληλισμό με τον Σούπερμαν, να κλείσουμε με τον ίδιο τρόπο. Χαρακτηριστική εξάλλου περίπτωση ταινίας που περπατά στα ίδια μονοπάτια και ύστερα παραδίδει και την απαραίτητη τρίτη πράξη, είναι το υποτιμημένο «Superman Returns» του Μπράιαν Σίνγκερ. Εδώ έχουμε σταύρωση και ανάληψη στους ουρανούς όλα στην ίδια σκηνή, οπτική αναφορά του βουνού από κρυπτονίτη που παραπέμπει στο αγκαθωτό στέμμα, και τελικά πτώση του Μεσσία/Σούπερμαν πίσω στη Γη με σχηματισμό σώματος όμοιο με το “Τ” του Ιησού κατά τη σταύρωση.


*Κλείνοντας: Ο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ» του Τζεφιρέλι είναι γερασμένος σε σημεία, όμορφος και θαυμαστός σε άλλα, εμβληματικός σε όλα. Και ως η απόλυτη μεταφορά της ιστορίας στην οθόνη, δείχνει πειστικά τους τρόπους με τους οποίους αυτή έχει χωθεί για τα καλά στο DNA πολλών σύγχρονων μύθων.

jesus

Διαβάστε ακόμη:

Τα (κινηματογραφικά) Πάθη του Χριστού