Η μίνι σειρά του Φράνκο Τζεφιρέλι με το καστ που θα ζήλευαν ο Γούντι Άλεν κι ο Ρόμπερτ Άλτμαν μαζί έχει λάβει διαστάσεις σχεδόν «Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης» στην Ελλάδα, με την υποχρεωτική προβολή της κάθε Μεγάλη Εβδομάδα να έχει σώσει άπειρους από εμάς στα σχολικά χρόνια. Τότε που το να παρακολουθήσουμε μια καλογυρισμένη ταινία για έναν θαυματουργό ήρωα ήταν απείρως προτιμότερο από το να ανοίξουμε και να διαβάσουμε ένα κακογραμμένο σχολικό βιβλίο. Υποθέτω δεν είναι τυχαίο που η εικόνα του Ρόμπερτ Πάουελ έχει καθορίσει το ίματζ του Χριστού σε απόλυτο βαθμό και η ιταλοβρετανική συμπαραγωγή του Τζεφιρέλι έχει γίνει πιο Κανόνας κι από την ίδια την Καινή Διαθήκη.
Κάθε μέρα λοιπόν βλέπουμε κι από ένα μέρος του «Ιησού από τη Ναζαρέτ» και κρατάμε σημειώσεις, βίντεο και εικόνες. Επειδή γιατί όχι. Ακολουθούν, εχμ, spoilers υποθέτω...;
Διαβάστε επίσης:
- «Ιησούς από τη Ναζαρέτ», Μέρος 1ο
- «Ιησούς από τη Ναζαρέτ», Μέρος 2ο
- «Ιησούς από τη Ναζαρέτ», Μέρος 3ο
- «Ιησούς από τη Ναζαρέτ», Μέρος 4ο
- «Ιησούς από τη Ναζαρέτ», Μέρος 5ο
- «Ιησούς από τη Ναζαρέτ», Μέρος 6ο και τελευταίο (μέχρι του χρόνου...)
Πέμπτο μέρος
Τι βλέπουμε
Τον Μυστικό Δείπνο, τον Ιούδα να προδίδει τον Ιησού για κάτι πάραπάνω από τα αργύρια, τον Ιησού να φοβάται για τη μοίρα του, το Εβραϊκό Συνέδριο να ανακρίνει τον Ιησού, τον Πέτρο να αρνείται τον Ιησού τρεις φορές, τον Ιούδα να κρεμιέται δίνοντας τέλος στη ζωή του.
Τι κρατάμε
*Επιτέλους εδώ έχουμε περάσει σε «Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται» βοσκοτόπια της διαδρομής του ήρωα, μετά από ηλιόλουστες βόλτες και ανενόχλητα θαύματα, το σκοτάδι επιτέλους αγκαλιάζει τον ουρανό. Οι κακοί συλλαμβάνουν τον ήρωα που οδηγείται σε βέβαιο θάνατο στην καρδιά της αυτοκρατορίας του εχθρού, το γκρουπ έχει έναν προδότη, το μόνο που λείπει από την ιστορία του Ιησού για να φτάσει το σαφώς ανώτερο «Star Wars» είναι ένας τριχωτός σύντροφος και κανά ρομπότ έτσι για το κέφι.
*Τι κάνει αυτό εδώ το σημείο ενδιαφέρον: Η ανάγκη του Τζεφιρέλι να δώσει ανθρώπινη υπόσταση, διχασμό, δράμα, ακόμα και σε σημεία που ‘κανονικά’ δεν υπάρχει. Ο Ιησούς εδώ είναι πρακτικά συναισθηματικό ρετάλι, όπως κανένα θεϊκό πλάσμα δε θα είχε δικαίωμα να είναι. Όμως αυτά τα ψήγματα φόβου, πανικού και αμφιβολίας είναι που κάνουν αυτή εδώ την απεικόνισή του τόσο δημοφιλή.
*Το ίδιο επί χίλια, για την περίπτωση Ιούδα. Από ό,τι καταλαβαίνω, η έμπνευση να απεικονιστεί ως παρεξηγημένος άντρας αγαθών κινήτρων αντί για αγνός, ξεκάθαρος villain με μαύρο καπέλο που πρόδωσε ξερά τον Ιησού για ένα χαρτζιλίκι, είναι αντικείμενο κόντρας στους κόλπους των πιστών. Είναι σαν τους κόμικ/fantasy φανς που βλέπουν μια ταινία ή σειρά να παραποιεί κάποια λεπτομέρεια της αρχικής ιστορίας (πρόσφατο παράδειγμα, κάτι ιδιοφυές που συμβαίνει στο «Iron Man 3», αν το έχεις δει ξέρεις) και τρελαίνονται, λες κι είναι υποχρεωμένος ο εκάστοτε σκηνοθέτης να μεταφέρει τα πάντα λέξη-λέξη. Η πραγματικότητα είναι, αυτή η εκδοχή του Ιούδα είναι απείρως πιο ενδιαφέρουσα.
*Μια γκρίζα φιγούρα ανάμεσα στο καλό και το κακό είναι πάντα απαραίτητη σε κάθε έπος που σέβεται τον εαυτό του. Ειδικά αν σημαίνει πως θα δεις τον Αλ Σουέραντζεν να βουρκώνει.
*Ο Ζέρα βγαίνει κυριολεκτικά πίσω από τις σκιές για να προσεγγίσει τον Ιούδα, lol
*Ο Ρόμπερτ Πάουελ απεικονίζει πολύ πειστικά την εν μέρει αποσύνθεση του ήρωά του. Μοιάζει πληγωμένος και απεγνωσμένος και ανθρώπινος δίχως όμως να χάνει στιγμή την επιβλητική του παρουσία.
*Βροντερά γέλια στη σκηνή όπου ο Ιησούς αποκαλύπτει πως κάποιος από τους 12 θα τον προδώσει, όλοι τον κοιτάνε σοκαρισμένοι με γουρλωμένα μάτια κι ο Ιούδας συνεχίζει να ρουφάει τη σουπίτσα του. ΧΜΜΜ ΛΕΣ;;;
«Ααααχ ζεστή σουπίτσα, σλουρπ, για πείτε, τι λέμε;»
*Αυτές οι σκηνές με το συμβούλιο σκοτώνουν το ρυθμό. Είμαστε 15 λεπτά και παρακολουθούμε τύπους με μεγάλες λευκές γενειάδες να αναλύουν με απλοϊκό τρόπο γιατί πρέπει οι ίδιοι να προλάβουν να καταδικάσουν τον Ιησού πριν το κάνουν οι Ρωμαίοι. Είπαμε, από πολιτική σκοπιά μπάζει νερά η διασκευή. Καλά που υπάρχει κι ο Κατά Τζεφιρέλι Ιούδας γιατί αλλιώς δε θα είχαμε χρακτήρα δίχως κίνητρα των 5 λέξεων.
*Άντονι Κουίν, ένας ακόμα Οσκαρικός ερμηνευτής που κάνει την εμφάνισή του στη σειρά. Το αποτέλεσμα, στο ρόλο του ως Καϊάφα, είναι ένα μοναδικό μείγμα βαριεστημένης ερμηνείες και μασήματος σκηνικού. Πολύ σπάνιος συνδυασμός, αλλά ο Κουίν (με μια εντελώς ανεξήγητη ‘ευρωπαϊκίζουσα’ προφορά) το καταφέρνει.
*Άλλος ένας Οσκαρικός: ο Έρνεστ Μπόρναϊν ως Ρωμαίος Εκατόνταρχος που κερδίζει την εύνοια (κι ένα θαυματάκι δώρο) από τον Ιησού. Καλοπαιγμένη σκηνή, ο Έρνεστ είναι από τους πολύ τίμιους ερμηνευτές που περνούν από εδώ.
*Το αναφέραμε και σε προηγούμενο κείμενο πόσο καλός είναι ο Τζέιμς Φαρεντίνο ως Πέτρος, αλλά διάβολε είναι πολύ καλός. Ο τρόπος που κουβαλάει τον εαυτό του σε όλη την επίπονη διαδικασία της τριπλής άρνησης είναι φανταστικός. Ένας στιβαρός άντρας που μοιάζει στο τέλος ένα άδειο κέλυφος. Το βλέμμα του είναι συντετριμμένο και το κορμί του έτοιμο να διαλυθεί. Ό,τι καλύτερο.
*Επίσης από μικρός έβρισκα πολύ ενοχλητική αυτή την εξυπνάδα με την προφητεία της τριπλής άρνησης. Το απόλυτο guilt trip, λες και δεν του έφτανε του ανθρώπου το δράμα του.
*Ολίβια Χάσεϊ με old-man make-up.
*Πίνακες!
*Και το αγαπημένο μου trivia: Όλα τα σκηνικά της σειράς που έμειναν στη θέση τους, χρησιμοποιήθηκαν δύο χρόνια μετά από τους Μόντι Πάιθον για τα γυρίσματα του «Life of Brian». Ίσως ό,τι πιο δίκαιο.
Διαβάστε ακόμη:
- Ανακαλύψτε πέντε ταινίες που είδαν τη σταύρωση αλλιώς
- OMG! Οι 10 Χριστοί που άφησαν (κινηματογραφική) ιστορία!
Τα (κινηματογραφικά) Πάθη του Χριστού
Tags: jesus of nazareth
