Το «L’Ultima Spiaggia» («Η Τελευταία Παραλία») είναι «μια τραγικομωδία για την ανθρώπινη φύση», που διαδραματίζεται σε μια λαϊκή παραλία στην Τεργέστη της Ιταλίας όπου ένας τοίχος τριών μέτρων χωρίζει ακόμα και σήμερα τους άντρες από τις γυναίκες. Μια ταινία για τα σύνορα τις ταυτότητες και τις διαφορετικές εποχές.
Μιλώντας με τον Θάνο Αναστόπουλο λίγα μόλις λεπτά μετά την ανακοίνωση της είδησης ότι το ντοκιμαντέρ που συνσκηνοθέτησε με τον Ντάβιντε Ντελ Ντέγκαν συμμετέχει στις ειδικές προβολές του επίσημου προγράμματος του 69ου Φεστιβάλ Καννών, μας είπε τα εξής.
Δείτε ακόμη: Κάννες 2016: Διαβάστε αναλυτικά το επίσημο πρόγραμμα του φετινού φεστιβάλ
Είχα βρει την ιδέα μιας παραλίας που ακόμη διαχωρίζει τις γυναίκες από τους άντρες στην Ευρώπη του σήμερα συναρπαστική από την αρχή. Δεν μπορείς παρά να σκεφτείς σχεδόν αυτόματα θεματικές όπως οι διαχωριστικές γραμμές, τα σύνορα, τα φύλα, οι ταυτότητες. Εν τούτοις στην αρχή σκεφτόμουν ότι αυτό θα ήταν ένα μικρό πρότζεκτ, κάτι που θα με απασχολούσε μεταξύ της «Κόρης» και της επόμενης ταινίας που ετοιμάζω, αλλά στην πορεία άρχισε να παίρνει από μόνο του σχεδόν μέγεθος και να αποκτά έναν μεγαλύτερο αντίκτυπο.
Οταν ξεκινήσαμε δυο χρόνια πριν τα γυρίσματα στην παραλία, Pedocin, όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι σκεφτόμουν ότι το όλο πράγμα είναι σχεδόν γραφικό. Ενας τοίχος, ο τελευταίος ίσως σε μια Ευρώπη όπου τα σύνορα έχουν καταργηθεί και οι τοίχοι έχουν πέσει. Και τώρα δυο χρόνια μετά βλέπουμε να χτίζονται ξανά από την αρχή, να υψώνονται διαχωριστικές γαρμμές και τείχη παντού.
Είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον ότι η παραλία αυτή βρίσκεται στην Τεργέστη, μια πόλη που αποτελεί με κάποιο τρόπο ένα άλλου είδους σύνορο ανάμεσα στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια την δύση και την ανατολή. Σε μια πόλη όπου πλέον δεν χρειάζεσαι διαβατήριο για να πάς στην γειτονική Σλοβενία κι όπου ακόμη και ο φημισμένος τοίχος του ψυχιατρείου κατέρρευσε την δεκαετία του 70 με την επανάσταση του Basaglia.
O Θάνος Αναστόπουλος ζει εδώ και μερικά χρόνια στην Τεργέστη αλλά ακόμη κι έτσι κι αν η πόλη είναι φυσικά κομμάτι της Ιταλίας, οι ντόπιοι μιάνε την δική τους διάλεκτο που είναι σχεδόν ακατανόητη για την υπόλοιπη χώρα. Κάπως έτσι όπως λέει ο ίδιος, η συνεργασία του με τον Ντάβιντε Ντελ Ντέγκαν, έναν ντόπιο σκηνοθέτη τεσσάρων βραβευμένων μικρού μήκους ξεκίνησε από μια ανάγκη, αλλά σύντομα έγινε μια δημιουργική συνεργασία.
Οσο για την επιλογή της ταινίας από το φεστιβάλ των Καννών - η ταινία συμμετέχει στο τμήμα των ειδικών προβολών του επίσημου προγράμματος - , ο Αναστόπουλος λέει «μας ειδοποίησαν μόλις χθες το βράδυ στις 11. Είχαμε στείλει στο φεστιβάλ μια κόπια εργασίας που δεν ήταν καν το τελικό «κλειδωμένο» φιλμ και το τηλεφώνημα χθες ήταν για μας η καλύτερη δυνατή έκπληξη. Ενα μικρό θαύμα. Μια επιβεβαίωση ότι ακόμη και στην εποχή που ζούμε η σκληρή δουλειά και η προσπάθεια μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα ένα θαύμα».
Συντελεστές
Σκηνοθεσια: Θάνος Αναστόπουλος - Ντάβιντε Ντελ Ντέγκαν / Παραγωγοί: Νικολέτα Ρόμεο - Στέλλα Θεοδωράκη - Γκιγιόμ Ντε Σέιλε / Φωτογραφία: Ηλίας Αδάμης - Ντέμπορα Βρίζι / Μοντάζ: Μπονίτα Παπαστάθη / Μονταζ Ηχου: Ματέο Σέρμαν / Ηχος: Φραντσέσκο Μοροζίνι / Μιξαζ: Κώστας Βαρυμποπιώτης
Διαβάστε περισσότερα για το 69o Φεστιβάλ Καννών :
- Δύο ταινίες από το Ταμείο Συμπαραγωγών μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας στο Φεστιβάλ των Καννών
- Κάννες 2016: Mεγάλη πρεμιέρα με το «Café Society» του Γούντι Αλεν
- H Τζέσικα Τσαστέιν στην αφίσα της Εβδομάδας Κριτικής του 69ου Φεστιβάλ Καννών
- Κάννες 2016: Ολα είναι Γκοντάρ, όλα είναι Μεσόγειος στην αφίσα του 69ου Φεστιβάλ Καννών
- Κάννες 2016: Ο Τζορτζ Μίλερ πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής (χωρίς τη Φουριόζα)
