«Μετά αποφάσισα πως είτε είσε επιστήμονας είτε καλλιτέχνης... Για μένα είναι πιο σημαντικό να θαυμάζεις και να νιώθεις και να εμπνέεσαι... Η τέχνη γεννιέται από το χάος και όχι από τη μηχανική ανάλυση των πραγμάτων. Οπότε, όταν το αποφάσισα, δεν υπήρχε κανένα νόημα στο να συνεχίσω τις σπουδές μου και να προσπαθήσω να πάρω το πτυχίο μου. Είναι σαν να παίρνεις ένα βραβείο. Δεν σημαίνει τίποτα από μόνο του. Ενα πτυχίο πανεπιστημίου είναι απλά ένας τίτλος. Και δεν πιστεύω ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να έχει τίτλους.»
Κάπως έτσι εξηγεί ο Μαξιμίλιαν Σελ την απόφαση του να σταματήσει τις σπουδές του και να κυνηγήσει το όνειρό του να γίνει ηθοποιός, πίσω στις αρχές της δεκαετίας του '50, έχοντας ήδη μεγαλώσει με μητέρα ηθοποιό και πατέρα ποιητή και φιλόσοφο και έχοντας γνωρίσει την εξορία αφού σε ηλικία οκτώ ετών είδε την οικογένειά του να μετακομίζει στη Ζυρίχη, αποφεύγοντας την Βιέννη του Χίτλερ το 1938.
Πριν φτάσει στην Αμερική το 1958, ο Σελ έπαιξε σε οκτώ ευρωπαϊκές κινηματογραφικές ταινίες, αλλά το ταξίδι του στη Νέα Υόρκη για να παίξει στο Μπρόντγουεϊ, στο «Interlock» του Αϊρα Λέβιν υπήρξε καθοριστικό για το μέλλον του. Η πρώτη του ταινία στην Αμερική ήταν το «The Young Lions» του Εντουαρντ Ντμίτρικ στο πλευρό του Μάρλον Μπράντο και του Μοντγκόμερι Κλιφτ, ενώ με τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο, στη «Δίκη της Νυρεμβέργης» του Στάνλεϊ Κρέιμερ το 1961 ο Σελ θα κέρδιζε το Οσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για να γίνει ο πρώτος γερμανόφωνος ηθοποιός που κέρδιζε Οσκαρ μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
H Δίκη της Νυρεμβέργης (1961)
Λόγω της καταγωγής του, ο Σελ υποδύθηκε αναρίθμητους Γερμανούς, αλλά και Εβραίους σε ταινίες για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο όπως το «Counterpoint» του 1968, το «The Odessa File» του 1974, το «The Man in the Glass Booth» του 1975, όπου ήταν υποψήφιος για Οσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου και το «Julia» του 1977, όπου ήταν υποψήφιος για Οσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου. Ταυτόχρονα, από το 1968, ο Μαξιμίλιαν Σελ υπήρξε σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός ταινιών όπως το «The Castle», βασισμένο στον «Πύργο» του Φραντς Κάφκα και το «First Love» του 1970, το οποίο υπήρξε και υποψήφιο για Οσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας.
TopKapi (1964)
Μερικοί από τους πιο γνωστούς «διαφορετικούς» ρόλους του ήταν αυτός στο «TopKapi» του Ζιλ Ντασέν στο πλευρό της Μελίνας Μερκούρη, στο «Freshman» με τον Μάρλον Μπράντο το 1990, στο «Deep Impact» του 1998, ενώ σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του ο Σελ έπαιξε στο θέατρο - υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους «Αμλετ» της ιστορίας - και στην τηλεόραση με σημαντικότερες στιγμές του το «Peter the Great» του 1986 για το οποίο κέρδισε Εμμυ και το «Stalin» του 1992 για το οποίο κέρδισε Χρυσή Σφαίρα υποδυόμενος τον Λένιν.
My Sister Maria (2002)
O Μαξιμίλιαν Σελ σκηνοθέτησε και δύο θρυλικά ντοκιμαντέρ. Το «Marlene» του 1984, όπου αρχικά είχε τη συγκατάθεση της Μάρλενε Ντίτριχ, αλλά όταν ξεκίνησαν τα γυρίσματα αυτή αρνήθηκε να εμφανιστεί στο ντοκιμαντέρ αναγκάζοντας τον Σελ να στήσει όλη την ιστορία πάνω στην απουσία της. Και το «My Sister Maria» του 2002, ένα συγκινητικό πορτρέτο της αδερφής του, Μαρία Σέλ, ηθοποιού που έπασχε τα τελευταία χρόνια της ζωής της από μια ανίατη ασθένεια.
Η τελευταία κινηματογραφική εμφάνιση του Μαξιμίλιαν Σελ ήταν στο «Τhe Brothers Bloom» του Ράιαν Τζόνσον το 2008.
Για τους ιστορικούς του σινεμά, ο Μαξιμίλιαν Σελ υπήρξε σχεδόν ο διασημότερος μη Αμερικάνος ηθοποιός που πάτησε ποτέ το πόδι του στο Χόλιγουντ.
«Οταν ρωτήθηκα από δημοσιογράφους στη Βιέννη τι με ευχαριστεί περισσότερο με το να ζω και να εργάζομαι στη Βόρειο Αμερική, τους απάντησα "Η ελευθερία". Οι δημοσιογράφοι μου απάντησαν: "Κύριε Σελ, πρέπει να είναι και κάτι άλλο γιατί αυτό δεν μπορούμε να το δημοσιεύσουμε". Εγκατέλειψα κάθε προσπάθεια να τους εξηγήσω...»
Δείτε εδώ τον Μαξιμίλιαν Σελ να παραλαμβάνει το Οσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για τη «Δίκη της Νυρεμβέργης» το 1961:
Tags: ΜΑΞΙΜΙΛΙΑΝ ΣΕΛ
