Ο Σίμορ Κασέλ ήταν σαν να έζησε δυο καριέρες, μια ζωή σε δυο μέρη. Γεννημένος το 1935 στο Ντιτρόιτ, πάτησε το πόδι του σε κινηματογραφικό γύρισμα χάρη στον Τζον Κασσαβέτη: Στις «Σκιές» βρέθηκε στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή κι ανέλαβε διάφορες δουλειές στο συνεργείο, καταλήγοντας μ' ένα μικρό ρόλο στην ταινία, χωρίς credit και με τον τίτλο του βοηθού παραγωγής. Αυτή, η πρώτη συνάντηση, οδήγησε σε έξι ακόμα ταινίες του Τζον Κασσαβέτη.
Διαβάστε ακόμη: O ορισμός της ευτυχίας κατά την Ανιές Βαρντά
Ο ρόλο του ως Τσετ στα «Πρόσωπα» το 1968 τον έφερε υποψήφιο για Οσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου, ο Κασέλ είχε χαρακτηριστική παρουσία στη «Δολοφονία Ενός Κινέζου Μπουκμέικερ» και στη «Νύχτα Πρεμιέρας», αλλά θα μείνει αξέχαστος για το ερωτόπληκτο, τρυφερό βλέμμα του ως Μόσκοβιτς, δίπλα στη Μίνι της Τζίνα Ρόουλαντς, στο «Μίνι και Μόσκοβιτς» του 1971.
Η δεκαετία του '80 ήταν δύσκολη για τον Κασέλ, βυθίστηκε στα ναρκωτικά, πέρασε έξι μήνες στη φυλακή για κατοχή κοκαΐνης, αλλά αποτοξινώθηκε, επανήλθε στην καθημερινότητά του κι επέστρεψε στο σινεμά χάρη στον Αλεξάντερ Ρόκγουελ που, το 1992, είχε την έμπνευση να τον χρησιμοποιήσει στο «In the Soup». Από τον Ρόκγουελ, ο Σίμορ Κασέλ γνώρισε τον Γουες Αντερσον κι εκεί ξεκίνησε το δεύτερο μέρος της καριέρας του: ξεκινώντας με το «Rushmore», όπου ο Κασέλ είχε το ρόλο του μπαμπά του Μαξ του Τζέισον Σουόρτσμαν, ο ηθοποιός άφησε τη σφραγίδα του και στο «The Royal Tenenbaums» και στο «The Life Aquatic with Steve Zissou».
Ο Κασέλ έχει μια ακόμα, λίγο γνωστή σύνδεση με την ποπ (άντε, ροκ), κουλτούρα, εκτός από το σινεμά. Ο γιος του, Ματ, ως έφηβος, είχε έναν κολλητό φίλο, τον Σολ Χάντσον, που έπαιζε καλή κιθάρα κι ήθελε να μπει σε ροκ μπάντα. Ηταν πάντα γρήγορος, βιαστικός, περνούσε από παντού σαν αστραπή κι ο Σίμορ Κασέλ του είχε βγάλει ένα παρατσούκλι που έμεινε στην ιστορία: τον φώναζε Slash, όπως, αργότερα, όλος ο κόσμος, όταν έγινε ο κιθαρίστας των Guns N' Roses.
Ο Σίμορ Κασέλ έφυγε από τη ζωή στα 84 χρόνια του, από επιπλοκές της νόσου Αλτσχάιμερ.
