Ο γιος της Σάλι Φιλντ είναι γκέι. Η διάσημη μαμά του στέκεται χρόνια στο πλευρό του, περήφανα, απλά, χωρίς περιττές κορώνες και ανακοινώσεις. Μέχρι που συνειδητοποιεί ότι η χώρα της κάνει μισό βήμα μπροστά και δέκα πίσω: όταν ολόκληρες πολιτείες (κυρίως του Νότου) προσπαθούν να περάσουν νομοσχέδια που πατούν πάνω στην «ελευθερία των θρησκευόμενων πολιτών που δεν θέλουν να συναλλάσσονται με γκέι», πώς να μην απογοητεύεται κανείς για το μέλλον. Μπορεί το παράδειγμα της Αριζόνα, όπου κάποιος έχει το δικαίωμα να μη σερβίρει ή εξυπηρετήσει έναν γκέι πελάτη να καταποντίστηκε από τους ίδιους τους ρεπουμπλικάνους που το πρότειναν (όταν συνειδητοποίησαν την οικονομική ζημιά που θα πάθουν από το αποφασισμένο μποϊκοτάρισμα της γκέι κοινότητας), αλλά οι φωνές δεν σίγησαν. Ούτε κανείς παραδειγματίστηκε ακριβώς.
Μία καμπάνια της Οργάνωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Campaign) προσπαθεί να συγκεντρώσει 150.000 δολάρια στον αγώνα εναντίον της ομοφοβίας. Και η Σάλι Φιλντ αποφάσισε να σταθεί στο πλευρό τους και να ζητήσει με ανοιχτή επιστολή τη συνδρομή μας.
Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή της:
Για τρεις λόγους αισθάνομαι πιο περήφανη στη ζωή μου: για τον Πίτερ, τον Ιλαϊ και τον Σαμ, τους γιους μου. Είναι συμπονετικοί, αγαπημένοι και δημιουργικοί άνθρωποι. Ο καθένας έχει τη δική του γκάμα ταλέντων και αξιών. Ο Σαμ είναι ο μικρότερος γιος μου, έχει 18 διαφορά με τον μεγαλύτερο, και είναι γκέι. Τι έχω να πω για αυτό; Ο,τι δεν έχει την παραμικρή σημασία.
Μεγαλώνοντας ο Σαμ ήθελε απελπισμένα να μοιάσει στους μεγαλύτερους αδελφούς του - να είναι αθλητικός και μεγαλόσωμο και λίγο μάτσο. Ηθελε να κερδίζει τον Ιλαϊ στο τένις, να κονταροχτυπιέται στα video games με τον Πίτερ και να ξέρει τα πάντα για κάθε παίκτη του επαγγελματικού μπάσκετ. Ομως ο Σαμ ήταν διαφορετικός. Και η δική του προσωπική πορεία τον οδήγησε σ' αυτό που πάντα προοριζόταν να γίνει, όμως αυτή η πορεία δεν ήταν εύκολη. Οσο τον έβλεπα να αντιμάχεται και να το παλεύει, ήθελα να βουτήξω και να τον σπρώξω εγώ να καταλάβει. Αλλά τα αδέλφια του με συγκρατούσαν. Μου εξηγούσαν ότι δεν μπορούσα να πάρω τη θέση του Σαμ σ' αυτή τη διαδρομή. Το ταξίδι ήταν δικό του. Επρεπε να τον περιμένω, να αποδεχτεί τον εαυτό του, στους δικούς του χρόνους, με το δικό του τρόπο. Το μόνο που μπορούσα να κάνω για να του συμπαρασταθώ ήταν ακριβώς αυτό: να στέκομαι συνεχώς στο πλευρό του, να τον αγαπώ αδιαπραγμάτευτα, να του το λέω, να του το δείχνω. Πάντα.
Τελικά, στα 20 του χρόνια, πολύ καιρό μετά από τις νίκες του στο τένις και στα video games και ενώ συγκέντρωσε απέραντες γνώσεις για το μπάσκετ, ο Σαμ είχε ωριμάσει αρκετά ώστε να μπορέσει να σταθεί περήφανος και να δηλώσει «είμαι ένας γκέι άντρας».
Ηταν τιμή μου που η ζωή μού επέτρεψε να είμαι κομμάτι της διαδρομής του γκέι γιου μου.
Υπάρχουν κάποιοι εκεί έξω - μέλη οργανώσεων, πολιτικοί, άγνωστοι, οι οποίοι ποτέ δεν έχουν γνωρίσει τον Σαμ, αλλά έχουν τάξει τις ζωές τους στο να στερήσουν από το γιο μου την ευτυχία.
Γιατί κάποιος να θέλει να εμποδίσει το γιο μου (ή το γιο ή την κόρη του οποιουδήποτε) από το να αποκτήσει τις βασικές προϋποθέσεις για μια ευτυχισμένη ζωή; Να κάνει οικογένεια, να έχει τα βασικά νόμιμα πλεονεκτήματα ενός γάμου -- οικογενειακή περίθαλψη, ασφάλεια ζωής συζύγου, ή απλά ασφαλιστική κάλυψη υγείας; Δεν το καταλαβαίνω, δεν έχει καμία λογική - αλλά δεν πρόκειται τελικά να αλλάξει τίποτα αν δεν αρχίσουμε να μιλάμε. Για αυτό λοιπόν κι εγώ δηλώνει ότι στέκομαι στο πλευρό της οργάνωσης HRC κι ενώνω τη φωνή μου μαζί τους. Εσείς, θα μας ακολουθήσετε;
Είτε γκέι κι εσείς οι ίδιοι, ή οι γονείς ενός γκέι παιδιού, ή απλά είστε ένα υπέροχο άτομο με ακλόνητες αξίες για το τι είναι δίκαιο και σωστό, ελπίζω να ορθώσετε το ανάστημά σας μαζί με την HRC και τον αγώνα της για ισότητα. Θα χαρείτε που το κάνατε!
Σάλι Φιλντ, μητέρα.
Δείτε και ένα περσινό βίντεο, όταν η Σάλι Φιλντ αποδέχτηκε το βραβείο της Human Rights Campaign.
.
Διαβάστε περισσότερα:
