Κινέζικη πρωτοχρονιά και στην πλατεία Σχάουμπουρχπλάιν, στο ground zero του Φεστιβάλ, η κινέζικη κοινότητα γιορτάζει παρελαύνοντας, κρατώντας έναν πολύχρωμο δράκο – κι ας είναι η χρονιά του αλόγου. Τίποτα όμως απ' όσα συμβαίνουν έξω από τις αίθουσες δεν μπορεί να επηρεάσει το τι διαμοίβεται μέσα σ' αυτές την τελευταία ημέρα των προβολών, όταν οι περισσότερες ταινίες είναι ήδη sold out και η μεγάλη λίστα με βραβεία έχει ήδη ανακοινωθεί.
Η κριτική επιτροπή του διαγωνιστικού, δηλαδή οι Ελία Σουλεϊμάν, Νανούκ Λέοπολντ (είδαμε το «Είναι όλα τόσο ήρεμα» στο τελευταίο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης), Εντουιν (μπορεί μερικοί να θυμούνται τον Ινδονήσιο σκηνοθέτη του «Τυφλό Γουρούνι που Θέλει να Πετάξει»), Βιολέτα Μπάβα (προγραμματίστρια του φεστιβάλ BAFICI στην Αργεντινή και παραγωγός) και η Γιαπωνέζα ηθοποιός Κίκι Σούγκινο απεφάνθησαν.
Οι χρυσές τίγρεις για το 2014 απονέμονται στις εξής ταινίες:
«Anatomy of a Paper Clip» του Ικέντα Ακίρα, μια ρομαντική κομεντί με χαρακτηριστικό ιαπωνικό παράλογο χιούμορ, για έναν υπάλληλο εργοστασίου που ερωτεύεται πρώτα μια πεταλούδα που κάθεται στο καπέλο του κι έπειτα μια γυναίκα που φαντάζεται ως μετενσάρκωσή της. Με τα λόγια της επιτροπής, «μια φόρμα γεμάτη ακρίβεια και οικονομία, που μεταμορφώνει το παράλογο σε ποίηση».
«Han Gong-Ju» του Λι σου Τζιν, ένας περίτεχνος γρίφος που αφηγείται με απροσδόκητη χρονική ακολουθία το τραυματικό παρελθόν μιας έφηβης στη Νότιο Κορέα.
«Something Must Break» του Εστερ Μάρτιν Μπέργκσμαρκ – για την υπογράφουσα, η καλύτερη ταινία που είδαμε στη φετινή διοργάνωση. Οι στίχοι του ομότιτλου τραγουδιού των Joy Division δίνουν τον τόνο και το θέμα της ταινίας: «Looked in the mirror, saw I was wrong/If I could back to where I belong, where I belong/Two ways to choose which way to go.» Η ιστορία του Σεμπάστιαν (ή Ελι), που δε συμβιβάζεται με καμιά έμφυλη ταυτότητα και κανέναν κοινωνικό ρόλο και που γνωρίζει στο πρόσωπο του Αντρέας το ρομαντικό έρωτα, την αμοιβαιότητα, ακόμα και την πραγματική φιλία. Σύντομο, ραγδαίο, έντονο, ρευστό και μαζί στιλιζαρισμένο, νεορομαντικό σαν dark wave κομμάτι. Ο σκηνοθέτης αντλεί υλικό από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του συντρόφου του, Ελί Λεβέν (με το μοναδικό τίτλο «Υou Are the Roots That Sleep Beneath My Feet and Hold the Earth in Place»), αλλά και από τις ίδιες τις εμπειρίες του ως διεμφυλικού ατόμου, και μας κάνει να θέλουμε να δούμε άμεσα τα προηγούμενα δημιουργικά ντοκιμαντέρ του.
Οσο για τα υπόλοιπα βραβεία; Το βραβείο Big Screen, που εξασφαλίζει διανομή στις ολλανδικές αίθουσες, έφτασε στα χέρια της Ρωσίδας Οξάνα Μπίτσκοβα για το «Another Year». To βραβείο Netpac για την καλύτερη ασιατική ταινία ανήκει πλέον στον Πρασανά Τζιακόντι και στο «28» του. Το «Songs of Rice» του Ταϋλανδού Ουρουπχόνγκ Ρακσασάντ απέσπασε το βραβείο της FIPRESCI. Το βραβείο των Ολλανδών κριτικών πήγε στο «To Kill a Man» του Αλεχάνδρο Φερνάντες Αλμένδρας.
Κι αν όλες αυτές οι ανταποκρίσεις χαθούν στο χρόνο σαν δάκρυα στην (ολλανδική) βροχή, θα υπάρχει πάντα μια ταινία που θα θυμίζει το κλίμα ενός φεστιβάλ, ακόμα κι αν αυτό εκτυλίσσεται κάτω από τον ήλιο. Μια φεστιβαλική ταινία για τα φεστιβάλ, με εσωτερικά αστεία αλλά φοβερή εξωστρέφεια, που θα κουβαλήσουμε στις αποσκευές μας...
Ανταπόκριση για το Flix: Γκέλυ Μαδεμλή
Περισσότερα νέα για το Φεστιβάλ του Ρότερνταμ
- Ρότερνταμ 2014: Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα
- Ρότερνταμ 2014: μεγάλες ιστορίες μικρού μήκους
- Ρότερνταμ 2014: Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός;
- Ρότερνταμ 2014 / Ντέιβιντ Μακένζι: τρυπώνοντας κάτω απ' το δέρμα
- Ρότερνταμ 2014: «Dans le port de Rotterdam» - οριζοντίως και καθέτως!
- Ρότερνταμ 2014: 25 χρόνια Hubert Bals
- Τρεις ελληνικές παραγωγές στο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ
- O «Οίκτος» του Μπάμπη Μακρίδη στη CineMart του Διεθνούς Φεστιβάλ του Ρότερνταμ
Tags: Ρότερνταμ 2014
