Ηταν το 2008 όταν σε μια συνέντευξη της, η Χόλι Γούντλοουν ρωτήθηκε σε ποιο μέρος της Αμερικής θα ήθελε να ταξιδέψει.
«Εχω ήδη διασχίσει την Αμερική με οτο-στοπ. Δεν το έχεις ακούσει;», απάντησε, αναφερόμενη σε έναν από τους πιο διάσημους στίχους του «Walk on the Wild Side» του Λου Ριντ (Holly came from Miami, F.L.A.; Hitch-hiked her way across the U.S.A.) που γράφτηκε για την ίδια και τη διαδρομή της ως ένας ζωντανός θρύλος μέσα και έξω από το Factory του Αντι Γουόρχολ, μέσα κι έξω από την πρωτοπόρα στάση της γύρω από τη σεξουαλική αυτοδιάθεση, μέσα κι έξω από την περσόνα της ως μια από τις πρώτες τρανσέξουαλς που ενέπνευσαν μια ολόκληρη εποχή.
Διαβάστε ακόμη: It's (not) a perfect day: Ενα κινηματογραφικό αντίο στον Λου Ριντ
Γεννημένη το 1946 στο Πόρτο Ρίκο ως Χαρόλντο Σαντιάγο Φραντσέσκι Ροντρίγκεζ Ντανάκλ, η Γούντλοουν άλλαξε το ονομά της σε Χόλι, τιμώντας τη Χόλι Γκολάιτλι του Τρούμαν Καπότε από το «Breakfast at Tiffany's» και στα 15 της χρόνια έφυγε από το Μαϊάμι όπου μεγάλωσε για να φτάσει στη Νέα Υόρκη και να γίνει μια από τις σούπερ σταρ του Factory του Αντι Γουόρχολ. Στη διαδρομή φλέρταρε με την ιδέα να κάνει αλλαγή φύλου, αλλά τελικά δεν το τόλμησε ποτέ, διεκδικώντας ωστόσο το δικαιωμά της να ζει ως γυναίκα για όλα τα χρόνια που ακολούθησαν.
Η γνωριμία της με τον Αντι Γουόρχολ ήταν καθοριστική, αφού ήταν ο ίδιος που θα της έδινε ένα μικρό ρόλο στο «Trash» του Πολ Μόρισεϊ το 1970, με τον τελευταίο να γοητεύεται τόσο από την παρουσία της και να μεγαλώνει το ρόλο που αργότερα ο Τζορτζ Κιούκορ θα ξεκινούσε ολόκληρη καμπάνια για να συμπεριληφθεί στην κατηγορία του Οσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου - χωρίς φυσικά να καταφέρει παρά μόνο την εξάπλωση της φήμης της Χόλι Γούντλοουν ως μια από τις πιο αυθεντικές παρουσίες ενός νέου θαυμαστού κόσμου.
Με τον Τζο Νταλεσάντρο και την Τζέιν Φορθ στη διαφημιστική προώθηση του «Trash»
Με τον Αντι Γουόρχολ
Η Χόλι Γούντλοουν θα έπαιζε και στο «Women in Revolt» του Αντι Γουόρχολ το 1972, θα γινόταν η έμπνευση για το «Walk on the Wild Side» του Λου Ριντ, θα δοκίμαζε το ταλέντο της και στο θέατρο αλλά και σε άλλες underground ταινίες της εποχής, πριν επιστρέψει στους γονείς της και στο Μαϊάμι για να εργαστεί ως σερβιτόρα και επιστρέψει ξανά στα 80s πίσω στη Νέα Υόρκη για μια καριέρα σε drag shows.
Το 1991 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία της με τον τίτλο - που τα λέει όλα - «Α Low life in High Heels» και αποπειράθηκε ένα μικρό αλλά σημαντικό comeback στο σινεμά με ρόλους στο «Night Owl» του 1993, το «Billy's Hollywood Screen Kiss» του 1998 και το «Twin Falls Idaho» του 1999 ενώ συνέχισε να ταξιδεύει σε όλη την Αμερική δίνοντας sold-out παραστάσεις και κράτησε μέχρι το τέλος ισχυρή την ακτιβιστική της δράση για τη θέση των τρανσέξουαλ γυναικών στη βιομηχανία.
Διαβάστε ακόμη: Οταν ο Αντι Γουόρχολ συνάντησε τον Αλφρεντ Χίτσκοκ!
Σε φωτογράφηση στην Ελβετία το 2008
Οι τελευταίες της εμφανίσεις ήταν στον πρώτο κύκλο του «Transparent» το 2014 στο ρόλο της Βίβιαν. Από το νοσοκομείο όπου βρισκόταν τον τελευταίο καιρό είχε δηλώσει ότι ετοίμαζε την κινηματογραφική διασκευή της αυτοβιογραφίας της. Τολμηρή και πρωτοπόρα μέχρι το τέλος, είχε εντυπωσιάσει σοκάροντας το 2007 όταν αφιέρωσε τον εαυτό της στα χέρια της βρετανίδας Σάντι Λι για μια σειρά από συγκλονιστικά ζωγραφικά πορτρέτα, ακριβώς την εποχή που πάλευε με τον καρκίνο.
Η Χόλι Γούντλοουν πέθανε την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου του 2015 σε ηλικία 69 ετών, τελευταία επιζών των σπουδαίων κοριτσιών του Factory - από την Κάντι Ντάρλινγκ μέχρι την Τζάκι Κέρτις.
Το 1970 σε μια τηλεοπτική της συνέντευξη την ρώτησαν: «Τι είσαι; Είσαι μια γυναίκα παγιδευμένη στο σώμα ενός άντρα; Τραβεστί; Τρανσέξουαλ;». Και αυτή απάντησε: «Αγάπη μου, δεν κάνει καμία διαφορά, όσο μπορείς να δείχνεις fabulous». Και στην αυτοβιογραφία της συμπλήρωσε: «Δεν ενίωσα ούτε μια στιγμή σαν μια γυναίκα παγιδευμένη στο σώμα ενός άντρα. Ενιωθα περισσότερα σαν ένας άντρας παγιδευμένος σε τακούνια».
Δείτε εδώ μια σπάνια τηλεοπτική συνέντευξη της Χόλι Γούντλοουν:
Δείτε εδώ μια εμφάνισή της το 1974 στο Λος Αντζελες:
Η Χόλι Γούντλοουν με την Κάντι Ντάρλινγκ και την Τζέιν Φορθ σε σκηνή από το «Women in Revolt» του Αντι Γουόρχολ το 1972:
Δείτε εδώ ολόκληρο το «Trash» του Πολ Μόρισεϊ (1970):
