«Σε ένα καλά οργανωμένο μυαλό, ο θάνατος δεν είναι τίποτα άλλο, απλά η επόμενη μεγάλη περιπέτεια».
Από τις σημειώσεις στο εσωτερικό του «Metal Machine Music», μέχρι το Factory του Αντι Γουόρχολ, τον Εντγκαρ Αλαν Ποε, το Berlin και το «Faraway, So Close» του Βιμ Βέντερς, την Κάντι Ντάρλινγκ, το «Satellite of Love», το «Venus in Fur» στο «Last Days» του Γκας Βαν Σαντ, όλη τη ροκ μυθολογία του παρελθόντος και του μέλλοντος και τον Τζο στο «Walk on the Wild Side», είναι αδύνατον να αποχαιρετήσεις με οποιονδήποτε λογικό τρόπο τον Λου Ριντ.
Ισως μόνο ακούγοντας τη μουσική του.
Ο Λου Ριντ γεννήθηκε στο Μπρούκλιν το 1942. Πέθανε στις 27 Οκτωβρίου του 2013 σε ηλικία 71 ετών. Οι αιτίες του θανάτου του δεν έχουν ακόμη γίνει γνωστές. Ο ίδιος θα έλεγε ότι πέθανε για τη μουσική.
«Η μουσική είναι τα πάντα. Ο κόσμος πρέπει να πεθαίνει για τη μουσική. Ανθρωποι πεθαίνουν για χιλιάδες άλλες αιτίες, γιατί όχι και για τη μουσική;»
Ο Λου Ριντ τραγουδάει ο ίδιος το «Why Can't I Be Good» στο «Faraway, So Close» του Βιμ Βέντερς:
To screen test του Λου Ριντ, δια χειρός του Αντι Γουόρχολ:
Η υπέροχη στιγμή από το «Adventureland» του Γκρεγκ Μοτόλα που ακούγεται το «Pale Blue Eyes»:
To «Perfect Day» σε μια από τις ωραιότερες σκηνές του «Trainspotting»:
O μονόλογος του Λου Ριντ στο «Blue in the Face»:
Το «Rouge» από το «Before Night Falls»:
To «Satellite of Love» από το «Velvet Goldmine»:
Ολες οι σκηνές του Λου Ριντ από το «Get Grazy» του 1983:
Το «Little Sister» στους τίτλους του «Get Crazy»:
O Λου Ριντ σε μια από τις τελευταίες εμφανίσεις του στο σινεμά, στο «Palermo Shooting» του Βιμ Βέντερς:
To «Lou Reed's Berlin», σκηνοθετημένο από τον Τζούλιαν Σνάμπελ:
Διαβάστε και δείτε ακόμη:
Tags: ΛΟΥ ΡΙΝΤ
