Ο σκηνοθέτης Τομ Χούπερ έχτισε τη φήμη του με τον «Λόγο του Βασιλιά» και το «Les Misérables». Αγγίζοντας, όμως, την πραγματική ιστορία της transgender Λίλι Ελμπε, απέδειξε ότι μπορεί να τα καταφέρει και στ' αληθινά δύσκολα. Βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Ντέιβιντ Εμπερσχοφ, η ταινία «Το Κορίτσι από τη Δανία» («The Danish Girl»), αφηγείται μια εκδοχή της ιστορίας του ζωγράφου Αϊναρ Βέγκενερ (Εντι Ρέντμεϊν), γνωστού ως Λίλι Ελμπε, την περίοδο που αποφάσισε να κάνει εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου, τη δεκαετία του '20, σοκάροντας τους ανθρώπους της εποχής. Ως Αϊναρ ήταν παντρεμένος με τη ζωγράφο Γκέρντα Βέγκενερ (Αλίσια Βικάντερ) που στα έργα της τον παρουσίαζε, αρχικά, ως μυστηριώδη, μελαχρινή κοπέλα με όμορφα πόδια. Ετσι ανακάλυψε τα θέματα σεξουαλικής ταυτότητας που είχε, αποφασίζοντας να προχωρήσει σε εγχείρηση αλλαγής φύλου και να αυτοπραγματωθεί.
Το «Κορίτσι από τη Δανία», που βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες την Πέμπτη, 28 Ιανουαρίου, από τη UIP, έκανε την επίσημη πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Βενετίας και ξεκίνησε το ταξίδι του στον κόσμο, καταλήγοντας με 4 υποψηφιότητες για Οσκαρ: Α' Ανδρικού Ρόλου για τον Εντι Ρέντμεϊν, Β' Γυναικείου Ρόλου για την Αλίσια Βικάντερ, Σκηνικών για τους Ιβ Στιούαρτ και Μάικλ Στάντις και Κοστουμιών για τον Πάκο Ντελγάδο. Μια σφιχτοδεμένη ομάδα που κατάφερε να πλαισιώσει τη μεταμόρφωση του Εντι Ρέντμεϊν από Αϊναρ σε Λίλι, με απίθανη ομορφιά, με σεβασμό στην ιστορία και την αισθητική της εποχής και, κυρίως, με δημιουργική ψυχή. Μιλώντας στον Μπιλ Ντέσοουιτς του thompsononhollywood εξηγούν πώς τα κατάφεραν.
φωτογραφία της Ανι Λίμποβιτς για τη Vogue
Η Ιβ Στιούαρτ ανακάλυψε το κλειδί της προσέγγισης της Λίλι Ελμπε στους πίνακες της συζύγου της, Γκέρντα. Τα στοιχεία που συνέλλεξε, τα συνδύασε με τις μεγάλες διαφορές στις συνθήκες των πόλεων όπου έζησε το ζευγάρι: στην τότε συντηρητική και περιορισμένη Κοπεγχάγη, σε αντιδιαστολή με το προοδευτικό Παρίσι. Ο Πάκο Ντελγάδο δούλεψε στενά με την υπεύθυνη μακιγιάζ και κομμώσεων, Τζαν Σιούελ, ώστε σταδιακά οι αντιθέσεις στο χρώμα των μαλλιών, στη «γλυπτική» του προσώπου και στη μόδα να υποστηρίξουν τη θηλυκή πλευρά της Ελμπε, ενώ ο διευθυντής φωτογραφίας, Ντάνι Κόεν, αξιοποίησε τους φωτισμούς για να εξερευνήσει το σωματικό και συναισθηματικό ταξίδι της.
Διαβάστε ακόμη: Ο Εντι Ρεντμέιν εξηγεί ότι το «Danish Girl» κρυβόταν... μέσα του
«Το φως της Κοπεγχάγης είναι πολύ παράξενο,» λέει η Ιβ Στιούαρτ, «αλλά και πολύ ενδιαφέρον, γιατί αντικατοπτρίζει την κοινωνία εκείνης της εποχής, που ήταν αρκετά κουμπωμένη. Δεν ξέρω αν έχει σχέση με το πώς το Βόρειο Φως πέφτει στην υγρασία του αέρα, αλλά έχει ένα αποτέλεσμα γκρι/μπλε. Αυτό όχι απλώς ταίριαζε με την ιστορία της ηρωίδας εκείνη την εποχή, αλλά μάς έδωσε και μια κατεύθυνση, καθώς η Λίλι γινόταν όλο και πιο σημαντική. Η τέχνη της Γκέρντα είναι τόσο αφοσιωμένη στη Λίλι και μάς οδήγησε, βήμα-βήμα, στην παρισινή κοινωνία και τη γεμάτη καμπύλες αρ νουβό, στο γυναικείο στοιχείο και ιδιαίτερα στην αλλαγή των χρωμάτων.»
Η Στιούαρτ άντλησε έμπνευση από το έργο δυο καλλιτεχνών για τη δουλειά της. Ο ένας ήταν ο Δανός ζωγράφος Βίλχελμ Χάμερσοϊ, ο οποίος ζωγράφιζε κυρίως άδεια δωμάτια, γεμάτα μοναξιά, σε μουντά χρώματα. «Μπήκα στο διαμέρισμά της Γκέρντα και της Ελμπε στην Κοπεγχάγη,» λέει η Στιούαρτ «και το αντέγραψα σε αρκετά μεγάλο βαθμό, φυσικά σε άλλη κλίμακα και διαστάσεις. Ωστόσο εμείς τοποθετήσαμε το σπίτι τους πάνω στο κανάλι, γιατί εξυπηρετούσε καλύτερα το σενάριο.»
Ο άλλος καλλιτέχνης ήταν ο Βίκτορ Χόρτα, αρχιτέκτονας που έζησε και δούλεψε στις Βρυξέλες κι έγινε ο κυρίαρχος της Αρ Νουβό. «Πήγαμε σε δυο-τρία δικά του κτίρια και η έκφραση της θηλυκότητας και οι αισθησιακές γραμμές που χρησιμοποιούσε μας γέμισαν ενθουσιασμό,» εξηγεί η Στιούαρτ. «Ηταν μεγάλη αποκάλυψη για μας. Χρειάστηκε προσπάθεια να πείσουμε τους παραγωγούς να μας αφήσουν να γυρίσουμε την ταινία στις Βρυξέλες. Ομως όταν βάλαμε κάτω τα νούμερα, ήταν πολύ πιο φτηνό να πληρώσουμε κάποια εισιτήρια τραίνου, παρά να πληρώνουμε για πάρκινγκ στο Λονδίνο και να κατασκευάζουμε μακέτες και σκηνικά. Οταν μπαίνεις μέσα σ' ένα πραγματικό κτίριο, της σωστής εποχής, το οποίο έχει μείνει από τότε ανέγγιχτο, κερδίζεις έναν πολύ σπουδαίο σύμμαχο στη δουλειά σου, το ίδιο κι οι ηθοποιοί.»
Παράλληλα, η Τζαν Σιούελ ανέλαβε το δύσκολο έργο του να μακιγιάρει τον Εντι Ρέντμεϊν στη μετάβασή του από άντρας σε γυναίκα. Οσες πληροφορίες χρειαζόταν, βρίσκονταν στους πίνακες της Γκέρντα. «Η Γκέρντα ζωγράφιζε τη Λίλι με τα πιο ζωντανά χρώματα κι αυτά τα πανέμορφα καστανοκόκκινα μαλλιά, που εμάς μάς βόλευε τρομερά λόγω των φυσικών χρωμάτων του Εντι,» εξηγεί η Σιούελ. «Τη ζωγράφιζε επίσης με πολύ σκούρα μαλλιά κι έτσι μαζέψαμε ό,τι περούκα μπορούσαμε να βρούμε στο στιλ του '20, σε κάθε χρώμα, για να δούμε τι ταιριάζει στην παλέτα της ταινίας. Ο Εντι έδειχνε πανέμορφος με σκούρα μαλιά, όσο και με τα κόκκινα, με τις φακίδες του και το σχήμα των ματιών του.» Η Σιούελ με το μακιγιάζ της σκλήρυνε τα χαρακτηριστικά του Ρέντμεϊν όσο ήταν ακόμα ο Βέγκενερ, τονίζοντας τα ζυγωματικά και το σαγόνι του για να δείχνει πιο αρρενωπός. Κι όταν, αργότερα, ο Εντι έγινε Λίλι, απάλυνα τα χαρακτηριστικά του, έβαλα τα χρώματα κι έβγαλα τις σκιές που έκαναν το πρόσωπό του σκληρό. Ηταν σαν η Λίλι να μην μπορούσε ποτέ πια να σβηστεί.»
Ο ενδυματολόγος Πάκο Ντελγάδο έδωσε έμφαση στις διαφορές στη μόδα ανάμεσα στη συντηρητική Κοπεγχάγη και το ανοιχτόμυαλο Παρίσι. «Μάς έδωσε την ιδέα ότι η Λίλι είναι παγιδευμένη σ' ένα σώμα που λειτουργεί σαν κλουβί,» λέει ο Ντελγάδο. «Τη φανταζόμασταν με βαριά δομημένα ρούχα εδουαρδιανού στιλ, με ψηλά κολάρα και αυστηρά κοστούμια. Και χρώματα περιορισμένα στους τόνους του μπλε, του γκρι και του μαύρου. Κι όταν το ζευγάρι μετακόμισε στο Παρίσι, η Λίλι συνειδητοποιησε ότι μπορούσε να είναι ο εαυτός της έξω στον κόσμο κι εκεί υιοθετήσαμε μαλακά κι ελαφριά υφάσματα σε ζεστά χρώματα.» Το αγαπημένο ρούχο του ντελγάδο είναι ένα κοστούμι, σε απαλές γραμμές, που φορά η Ελμπε όταν τη χτυπούν στο πάρκο. «Για μένα,» λέει ο Ντελγάδο, «αυτό δείχνει πώς τα ρούχα μπορούν να προκαλέσουν διαφορετικές συναισθηματικές αντιδράσεις. Σ' αυτήν την περίπτωση, οργή, γιατί δε συμβάδισε με τις προσδοκίες της κοινωνίας.»
Διαβάστε ακόμη:
- Ο Εντι Ρεντμέιν εξηγεί ότι το «Danish Girl» κρυβόταν... μέσα του
- O Εντι Ρεντμέιν είναι συγκλονιστικός στο τρέιλερ του «The Danish Girl»
- «The Danish Girl»: Αυτή είναι η transgender ώρα των Οσκαρ!
