Η Αμερική φλέγεται - η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ πυροδότησε την έκρηξη της αντιρατσιστικής οργής που συγκεντρωνόταν χρόνια. Καθώς οι άνθρωποι του κινηματογράφου συμβάλλουν με τον τρόπο τους στη διαμαρτυρία, θυμόμαστε έξι από τις αναρίθμητες ταινίες που έχουν καταγράψει γλαφυρά την αδικία, τον τρόμο, τις μοιραίες συνέπειες της αστυνομικής βίας. Ντοκιμαντέρ ή μυθοπλασία, κάποιες λιγότερο δυνατές από τα αληθινά περιστατικά στα οποία βασίζονται, είναι εδώ για να ξυπνούν συνειδήσεις.
Διαβάστε και δείτε ακόμη:
- #JusticeForFloyd Οι επώνυμοι της Αμερικής δίνουν ανάσα στην οργή για τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ
- Από τη Βαϊόλα Ντέιβις ως τη Ρις Γουίδερσπουν και τη Μισέλ Ομπάμα, οι επώνυμοι στηρίζουν έμπρακτα όσους αγωνίζονται κατά της αστυνομικής βίας
Δεν Είμαι ο Νέγρος σου | Ραούλ Πεκ, 2016
Συνοδεύοντας τα αυθεντικά λόγια του Τζέιμς Μπόλντουιν, κορυφαίου συγγραφέα, λόγιου και ουσιαστικού ακτιβιστή της εικόνας και της ζωής των Μαύρων στην Αμερική, με ανατριχιαστικά καίριες εικόνες αρχείου από το παρελθόν αλλά και το παρόν, το ντοκιμαντέρ του Ραούλ Πεκ αποκαλύπτει πως η ανάγκη για φυλετική και κοινωνική ισότητα παραμένει πιο επιτακτική από ποτέ. Yποψήφιο για Οσκαρ Ντοκιμαντέρ 2017.
Το Μίσος | Ματιέ Κασοβίτς, 1995
Η άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η άλλη πλευρά της βίας - δεν είναι τυχαίο ότι 25 χρόνια αργότερα, το «Μίσος» δεν έχει χάσει τίποτα από τη δύναμή του. Το «jusqu' ici, tout va bien» κρατά όσο μια ανάσα.
Fruitvale Station | Ράιαν Κούγκλερ, 2013
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ράιαν Κούγκλερ, ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος του Μάικλ Μπι Τζόρνταν στο σινεμά, κυρίως μια (έστω, μελοδραματική) καταγραφή ενός άλλου, λίγο παλιότερου, τόσο πανομοιότυπου περιστατικού με αυτό του Τζορτζ Φλόιντ.
Detroit | Κάθριν Μπίγκελοου, 2017
Μια μέτρια ταινία, αφορμή για να μελετήσει κανείς τα συγκλονιστικά γεγονότα: Η Κάθριν Μπίγκελοου επιστρέφει στο Καλοκαίρι της Οργής, στο Ντιτρόιτ του '67, εμπνευσμένη από τα σύγχρονα περιστατικά ρατσισμού και μίσους στην καρδιά της Αμερικής. Και λέει την αλήθεια.
Les Misérables | Λατζ Λι, 2019
Στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ο ντοκιμαντερίστας Λατζ Λι καταγράφει, με ηλεκτρισμένη εικόνα (αλλά και τα κλισέ της απειρίας), τη ζωή στα υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού. Η ταινία κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών κι έγινε η επίσημη υποβολή της Γαλλίας για το Οσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας. Μια σημερινή ματιά στην ομαδική αντίδραση και στην αγριότητα της αστυνομικής καταστολής.
Wasted Youth | Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, Γιαν Φόγκελ, 2011
Στα δικά μας... Σινεμά παρατήρησης, κατανόησης, φιλμικής ποίησης, καθώς όλα στήνονται για να υποδεχτούν την αγριότητα του φινάλε. Μια αξέχαστη, δημιουργική απόδοση του μοναδικού περιστατικού που προκάλεσε αληθινά οργισμένη, μαζική αντίδραση τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα.
Διαβάστε και δείτε ακόμη:
