Η Οδησσός είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας, το σημαντικότερο λιμάνι του Εύξεινου Πόντου και η πλούσια ιστορία της διατρέχει από τον ελληνισμό (εκεί ιδρύθηκε το 1814 η Φιλική Εταιρεία) μέχρι το ίδιο το σινεμά (στα διάσημα σκαλιά της πόλης γυρίστηκε το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» του Σεργκέι Αϊζενστάιν). Σε αυτή την πόλη πραγματοποιείται ένα από τα σημαντικότερα κινηματογραφικά φεστιβάλ της χώρας, το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Οδησσού, το οποίο φέτος έκλεισε τα 10 του χρόνια.
Το Flix βρέθηκε στην Οδησσό και σας μετέφερε την ατμόσφαιρα του Φεστιβάλ μέσα κι έξω από τις αίθουσες, εκεί όπου το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς είναι το πόσο αγαπάει το κοινό της πόλης τον κινηματογράφο.
Το φετινό εορταστικό Φεστιβάλ της Οδησσού, πέρα από τον κινηματογραφικό του πυρήνα, αποφάσισε να δώσει κι έναν έντονο πολιτικό τόνο ήδη από την πρεμιέρα του. Πλήθος καλλιτεχνών, ανάμεσά τους και ο Βρετανός σκηνοθέτης Μάικ Λι, αλλά και πολιτικά στελέχη της Ουκρανίας εξέφρασαν σύσσωμοι την συμπαράστασή τους στον Ουκρανό σκηνοθέτη Ολεγκ Σέντσοφ, ο οποίος συνελήφθη στη Κριμαία και καταδικάστηκε άδικα από ρωσικό δικαστήριο σε 20 χρόνια φυλάκισης το 2014, με την κατηγορία του σχεδιασμού τρομοκρατικών ενεργειών.
Διαβάστε εδώ περισσότερα για τη έναρξη του 10ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Οδησσού.
Η συμπαράσταση αυτή συνεχίστηκε και στις αίθουσες καθ’ όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ, με το κοινό να χειροκροτεί θερμά κάθε φορά που το σχετικό σποτ παιζόταν πριν από την έναρξη της κάθε ταινίας.
Μια από τις έντονες παρουσίες των κινημάτων #metoo και #Timesup και πρωταγωνίστρια στην επίσημη δίωξη του Χάρβεϊ Γουάινστιν, η Ρόουζ ΜακΓκόουαν ήταν επίσημη καλεσμένη στο φεστιβάλ παρουσιάζοντας τη μικρού μήκους ταινία της «Dawn». Η ΜακΓκόουαν δήλωσε στο κοινό που συγκεντρώθηκε για να την παρακολουθήσει ζωντανά πως δεν συμβιβάστηκε ποτέ με το σύστημα του Χόλιγουντ, ακόμα και όταν δούλευε μέσα σε αυτό. Οπως χαρακτηριστικά λέει δεν είναι εδώ να ανεχτεί «τις μαλακίες κανενός», ενώ υπήρξε μία από τις πρώτες γυναικείες φωνές που μίλησαν ευθέως και δυνατά για ό,τι συνέβαινε στο Χόλιγουντ όλα αυτά τα χρόνια, και δεν έπαψε ποτέ να εναντιώνεται στην «αίρεση», όπως η ίδια αποκαλεί πολλές φορές τη βιομηχανία αυτή, αλλά και τα μεγάλα της κεφάλια, είτε είναι άνδρες είτε, όπως αποδεικνύεται (δυστυχώς) και αρκετές φορές, γυναίκες.
Διαβάστε εδώ περισσότερα για το όσα ενδιαφέροντα μοιράστηκε η ΜακΓκόουαν με το κοινό του φεστιβάλ.
Ο μεγάλος νικητής της φετινής Berlinale, ο Ναντάβ Λαπίντ, παρουσίασε την ταινία του «Synonymes» στο κοινό του φεστιβάλ - αξιοσημείωτο ότι στη συγκεκριμένη προβολή υπήρχαν αρκετές οικογένειες μαζί με τα παιδιά τους οι οποίες κάθισαν μέχρι το τέλος παρά τις αρκετές σκηνές αλλά και το σεξ που είχε η ταινία. Εμείς λίγες ώρες μετά συναντήσαμε το σκηνοθέτη στο υπέροχο Mozart Hotel με φόντο το Εθνικό Θέατρο της Οπερας και Μπαλέτου της Οδησσού, και κάτω από τους ήχους κλασικής μουσικής, ο Ισραηλινός σκηνοθέτης μας μίλησε για την «πατρίδα», για την Ομήρου Ιλιάδα, αν βρίσκει «συνώνυμα» μεταξύ Γαλλίας και Ισραήλ αλλά και για το τι σημαίνει για εκείνον η βράβευσή του με τη Χρυσή Αρκτο.
Διαβάστε εδώ περισσότερα για τα όσα ενδιαφέροντα είπε ο Ναντάβ Λαπίντ στο Flix.
Επίτιμη καλεσμένη του 10ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Οδησσού ήταν και η πάντα απαστράπτουσα ντίβα του γαλλικού σινεμά, η Κατρίν Ντενέβ, η οποία βραβεύθηκε με το τιμητικό βραβείο, τον Χρυσό Δούκα του Ρισελιέ. Μιλώντας για την εμπειρία της συνεργασίας της με τον Χιροκάζου Κόρε-Εντα στην «Αλήθεια», την ταινία που θα ανοίξει το 76ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, η Κατρίν Ντενέβ δήλωσε: «Η εμπειρία μου με τον Κόρε-Εντα ήταν μοναδική. Δεν έχω δει ακόμα την ταινία. Ο σκηνοθέτης δεν γνωρίζει άλλες γλώσσες παρά Ιαπωνικά. Ετσι, ήταν απαραίτητο να μεταφράσουμε κάθε μικρή φράση. Ηταν μια πραγματικά μοναδική εμπειρία όταν προσπαθείς συνεχώς να καταλάβεις κάτι με μη λεκτικό τρόπο.»
Η περιέργειά μου είναι η κινητήρια δύναμη της ζωής μου. Ενδιαφέρομαι για τα πάντα γύρω μου: ζωντανά πλάσματα, φύση. Είμαι πολύ περίεργη και νομίζω ότι αυτό ήταν κρίσιμο για διάφορες αποφάσεις στη ζωή μου.» - Κατρίν Ντενέβ
To 10ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Οδησσού έκλεισε όπως ξεκίνησε, με ένα εντυπωσιακό γκαλά στο υπέροχο Εθνικό Θέατρο Οπερας και Μπαλέτου της Οδησσού, όπου δόθηκαν και τα βραβεία.
Το μεγάλο βραβείο του φεστιβάλ για την Καλύτερη Ταινία το μοιράστηκαν οι ταινίες «Homeward» του Ναριμάν Αλιγιέβ και «And Then We Danced» του Λεβάν Ακίν. Στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα ο Λεβάν Γκελμπακχιάνι πήρε το βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας στην ταινία «And Then We Danced» και το βραβείο Σκηνοθεσίας πήγε στον Αλεχάντρο Λάντες για την ταινία «Monos».
Καλύτερο Ευρωπαϊκό Ντοκιμαντέρ αναδείχθηκε το «Men’s Room» των Πίτερ Σόμερ και Τζο Βέμουντ Σβέντσεν. Ως Καλύτερη Ουκρανική Μικρού Μήκους Ταινία βραβεύτηκε η «A Secret, A Girl and A Boy» της Οκζάνα Καζμίνα. Το βραβείο Καλύτερης ερμηνείας σε Ουκρανική ταινία πήγε στην Ιρμα Βιτόβσκα για την ταινία «My Thoughts Are Silent» σε σκηνοθεσία Αντόνιο Λουκίτς, ενώ ο Βαντίμ Ιλκόβ πήρε το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας για το «My Father Is My Mother's Brother». Το βραβείο κοινού πήγε στο «My Thoughs Are Silent».
Στα βραβεία FIPRESCI το βραβείο καλύτερης Ουκρανικής ταινίας πήγε στο «My Thoughts Are Silent» και το βραβείο καλύτερης μικρού μήκους ταινίας πήγε στο «In Our Synagogue» του Ιβάν Ορλένκο.
Tο 10ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Οδησσού έκλεισε η ταινία «God Exists, Her Name Is Petrunya» της Τεόνα Στρούγκαρ Μιτέβσκα από την Βόρεια Μακεδονία, ανανεώνοντας το ραντεβού του όχι μόνο για του χρόνου, αλλά και για μια νέα εποχή στο ουκρανικό σινεμά που μοιάζει να μπαίνει δυναμικά στο χορό των συμπαραγωγών, των αιθουσών και της διακριτής παρουσίας της χώρας στο διεθνές κινηματογραφικό γίγνεσθαι.
