Ενα νέο έτος με τα σινεμά ανοιχτά και το κοινό να επιστρέφει στις αίθουσες θα ήταν μια ωραία, ελπιδοφόρα, αισιόδοξη εικόνα. Οχι μόνο για το σινεμά ή τον πολιτισμό αλλά και για τις ίδιες τις κοινωνίες ανά τον κόσμο που επιθυμούν λίγη κανονική ζωή.
Θα ήταν, όμως, γιατί η εικόνα των ανοιχτών αιθουσών μοιάζει να αργεί αυτή τη φορά περισσότερο από ποτέ, με την Αμερική να μετράει περίπου το 40% των αιθουσών της ανοιχτό και την Ευρώπη να βρίσκεται ενώπιον μιας αντίφασης: της ελπιδοφόρας εκκίνησης του εμβολιασμού του πληθυσμού και ταυτόχρονα ενός τρίτου κύματος της πανδημίας που αναγκάζει σε ακόμη σκληρότερα μέτρα περιορισμού.
Διαβάστε ακόμη: «Τι εννοείτε όταν λέτε κανονική ζωή;» «Καινούργιες ταινίες στους κινηματογράφους»
Στη Γαλλία αναβλήθηκε η προγραμματισμένη επανέναρξη των κινηματογράφων που ήταν προγραμματισμένη για τις 7 Ιανουαρίου, στη Γερμανία αναμένεται να επιβληθεί αυστηρό lockdown για μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου, στην - εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης και επίσημα πλέον - Μ. Βρετανία μετρούν τα περισσότερα κρούσματα από την αρχή της πανδημίας με τους περιορισμούς να ποικίλουν ανάλογα με την περιοχή, αλλά να παραμένουν σε κάθε περίπτωση αυστηροί.
Στην Ελλάδα, οι περιορισμοί που βρίσκονται σε ισχύ με διαφορετικές εντάσεις από τον Νοέμβριο, αίρονται κανονικά στις 11 Ιανουαρίου. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως το ενδεχόμενο άνοιγμα των σχολείων ή των καταστημάτων θα φέρει μαζί του και το άνοιγμα των κινηματογράφων. Οι αισιόδοξες προβλέψεις μιλούν για σινεμά κλειστά ολόκληρο τον Ιανουάριο, οι απαισιόδοξες για οριστικό άνοιγμα των κινηματογράφων μετά το Πάσχα, ουσιαστικά μαζί με τη θερινή περίοδο.
Ολοι - αισιόδοξοι και απαισιόδοξοι - συμφωνούν πως κανείς δεν μπορεί να ποντάρει σε καμία πρόβλεψη, όταν εδώ και ήδη ένα χρόνο δεν εκπονήθηκε κανένα σοβαρό σχέδιο από καμία κυβέρνηση στον κόσμο που να μπορέσει να διασφαλίσει τη λειτουργία των κινηματογράφων και να πείσει τον κόσμο πως με τη σωστή λήψη μέτρων το σινεμά είναι μια ασφαλής έξοδος, Η επιλογή ήταν από την αρχή κλείσιμο των χώρων ψυχαγωγίας (σινεμά, θέατρα, μουσεία, συναυλιακοί χώροι) χωρίς καμία δεύτερη σκέψη για το τι θα σημαίνει αυτό για το μέλλον.
Παραμένει λοιπόν αμφίβολο κατά πόσο θα έχει σημασία ένα άνοιγμα των κινηματογράφων που θα διαρκέσει και πάλι για μικρό χρονικό διάστημα - είναι σίγουρο ότι πολλοί κινηματογράφοι θα προτιμήσουν να μην ανοίξουν χωρίς σχέδιο για λειτουργία σε βάθος χρόνου και χωρίς ταινίες που θα φέρουν γρήγορα τον κόσμο ξανά στα σινεμά. Οπως παραμένει αμφίβολο το συνολικό τοπίο διανομής και προβολής, όταν οι κινηματογράφοι θα ανοίξουν «οριστικά».
Μια νέα εποχή που αργεί και όσο αργεί, θα άξιζε να βρει τον κόσμο των επαγγελματιών του σινεμά αλλά και όσους αγαπούν το σινεμά, προετοιμασμένους.
Διαβάστε ακόμη: Worst of 2020: Τα χειρότερα της (χειρότερης) χρονιάς
